Ο Γιοχάνες Ράουτε ενώ συμμετέχει στη διακονία αγρού, πιθανώς τη δεκαετία του 1920.


Ο Χανς Χόλτερχοφ χρησιμοποιούσε αυτό το καρότσι για να διαφημίζει το περιοδικό «Ο Χρυσούς Αιών».

Στη ΣΚΟΠΙΑ μελέτης του Αυγούστου είδαμε αυτό το άρθρο που αποτελεί μέρος της ιστορίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Κι εμείς, οι τακτικοί αναγνώστες μας το ξέρουν πια καλά, αγαπούμε την ιστορία. Γι’ αυτό και θεωρούμε πολύ σοβαρό να δούμε μια πτυχή αυτής της ιστορίας:

«Όλοι οι πόλεμοι του παρελθόντος . . . ωχριούν μπροστά στην παρούσα μεγάλη σύγκρουση που εξελίσσεται στην Ευρώπη». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε η ΣΚΟΠΙΑ 1 Σεπτεμβρίου 1915 (στην αγγλική) τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος τελικά τύλιξε στις φλόγες του περίπου 30 χώρες. Εξαιτίας των εχθροπραξιών, Η ΣΚΟΠΙΑ ανέφερε: «Η υπηρεσία [της Βασιλείας] έχει παρεμποδιστεί σε κάποιον βαθμό, ιδιαίτερα στη Γερμανία και στη Γαλλία».

Αντιμέτωποι με μια μαινόμενη σύρραξη παγκόσμιων διαστάσεων, οι Σπουδαστές της Γραφής δεν κατανοούσαν πλήρως την αρχή της Χριστιανικής ουδετερότητας. Ωστόσο, ήταν αποφασισμένοι να διακηρύξουν τα καλά νέα. Θέλοντας να κάνει το μέρος του στην υπηρεσία της Βασιλείας, ο Βίλχελμ Χίλντεμπραντ παρήγγειλε αντίτυπα του φυλλαδίου Η «Μηνιαία Έκδοση των Σπουδαστών της Γραφής» (The Bible Students Monthly) στη γαλλική. Δεν βρισκόταν στη Γαλλία ως βιβλιοπώλης διάκονος (ολοχρόνιος κήρυκας), αλλά, αντίθετα, ως Γερμανός στρατιώτης. Αυτός ο υποτιθέμενος εχθρός, ντυμένος με στρατιωτική στολή, μετέδιδε ένα άγγελμα ειρήνης στους έκπληκτους Γάλλους περαστικούς.

Επιστολές που δημοσιεύτηκαν στη ΣΚΟΠΙΑ δείχνουν ότι αρκετοί ακόμα Γερμανοί Σπουδαστές της Γραφής ένιωθαν την ώθηση να μεταδίδουν τα καλά νέα της Βασιλείας ενόσω ήταν στον στρατό. Ο αδελφός Λέμκι, που υπηρετούσε στο ναυτικό, ανέφερε ότι πέντε μέλη του πληρώματος είχαν δείξει ενδιαφέρον. «Ακόμα και πάνω σε αυτό το πλοίο, θερίζω καρπούς προς αίνο του Ιεχωβά», έγραψε.

Ο Γκέοργκ Κάιζερ πήγε στο μέτωπο ως στρατιώτης και γύρισε στο σπίτι του ως υπηρέτης του αληθινού Θεού. Τι συνέβη; Με κάποιον τρόπο έφτασε στα χέρια του ένα έντυπο των Σπουδαστών της Γραφής, και εκείνος δέχτηκε ολόκαρδα την αλήθεια της Βασιλείας και παρέδωσε τα όπλα του. Έπειτα ανέλαβε άοπλη υπηρεσία. Μετά τον πόλεμο, υπηρέτησε ως ζηλωτής σκαπανέας για πολλά χρόνια.

Αν και οι Σπουδαστές της Γραφής δεν κατανοούσαν πλήρως το ζήτημα της ουδετερότητας, η στάση και η διαγωγή τους βρίσκονταν σε διαμετρική αντίθεση με τις απόψεις και τις πράξεις εκείνων που έβλεπαν με καλό μάτι τον πόλεμο. Ενώ οι πολιτικοί και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες στην ουσία σήκωναν εθνικά λάβαρα, οι Σπουδαστές της Γραφής προσκολλούνταν στον “Άρχοντα Ειρήνης”. (Ησ. 9:6) Αν και μερικοί δεν διακράτησαν αυστηρή ουδετερότητα, υποστήριζαν παρ’ όλα αυτά τη θεμελιώδη πεποίθηση που εξέφρασε ο Σπουδαστής της Γραφής, Κόνραντ Μέρτε: «Διέκρινα ξεκάθαρα από τον Λόγο του Θεού ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να σκοτώνει».—Έξοδ. 20:13. *

Στη Γερμανία, όπου ο νόμος δεν προέβλεπε απαλλαγή για τους αντιρρησίες συνείδησης, πάνω από 20 Σπουδαστές της Γραφής αρνήθηκαν να έχουν οποιαδήποτε ανάμειξη με τον στρατό. Μερικοί από αυτούς κρίθηκαν ψυχικά ασθενείς, όπως ο Γκούσταφ Κούγιατ, τον οποίο έβαλαν σε ψυχιατρείο και του χορηγούσαν ναρκωτικές ουσίες.

Ο Χανς Χόλτερχοφ, ο οποίος επίσης αρνήθηκε τη στράτευση, πήγε στη φυλακή, όπου απέρριψε κάθε εργασία σχετική με τον πόλεμο. Οι φρουροί τον έδεσαν σφιχτά με ζουρλομανδύα μέχρι που δεν ένιωθε τα χέρια του. Όταν αυτό δεν κατάφερε να διαρρήξει την αποφασιστικότητά του, οι φρουροί σκηνοθέτησαν μια εικονική εκτέλεση. Ωστόσο, ο Χανς παρέμεινε ακλόνητος σε όλη τη διάρκεια του πολέμου.

Άλλοι αδελφοί που επιστρατεύτηκαν αρνήθηκαν να πάρουν όπλο και ζήτησαν κάποια μορφή άοπλης υπηρεσίας. Ο Γιοχάνες Ράουτε κράτησε τέτοια στάση και στάλθηκε να εργαστεί στους σιδηροδρόμους. Ο Κόνραντ Μέρτε διορίστηκε νοσοκόμος, και ο Ράινχολτ Βέμπερ εργάστηκε ως νοσηλευτής. Ο Άουγκουστ Κράφτσικ ήταν ευγνώμων που τα καθήκοντά του δεν τον έφεραν στο πεδίο της μάχης. Εκείνοι οι Σπουδαστές της Γραφής και άλλοι σαν αυτούς ήταν αποφασισμένοι να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά βασιζόμενοι στην κατανόησή τους για την αγάπη και την οσιότητα.

Λόγω της διαγωγής τους στη διάρκεια του πολέμου, οι Σπουδαστές της Γραφής τέθηκαν επίσημα υπό επιτήρηση. Τα επόμενα χρόνια, οι Σπουδαστές της Γραφής στη Γερμανία βρέθηκαν χιλιάδες φορές στα δικαστήρια λόγω του έργου κηρύγματος που επιτελούσαν. Για να τους βοηθήσει, το γραφείο τμήματος της Γερμανίας ίδρυσε ένα νομικό τμήμα στο Μπέθελ του Μαγδεμβούργου.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκλέπτυναν προοδευτικά την κατανόησή τους γύρω από το ζήτημα της Χριστιανικής ουδετερότητας. Όταν ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, διατήρησαν ουδέτερη στάση παραμένοντας εντελώς αποχωρισμένοι από τον στρατό. Ως αποτέλεσμα, θεωρήθηκαν εχθροί του Γερμανικού Κράτους και υπέστησαν αμείλικτο διωγμό. Αλλά αυτό είναι ένα κάπως διαφορετικό κεφάλαιο για κάποιο μελλοντικό άρθρο της σειράς «Από το Αρχείο Μας».

• Από το αρχείο μας στην Κεντρική Ευρώπη.