Στις... κερκίδες του τουρνουά ποδοσφαίρου
Ο ξάδερφός μου Γιώργος Θεοδωράκης σε δράση μέσα στο γήπεδο. Επιστρατεύτηκε την τελευταία στιγμή, ως τότε ήταν θεατής δίπλα μου, έβαλε μια φανέλα και μπήκε να παίξει με τους Άνετους. Κυριολεκτικά άνετος...
Κόσμος παρακολουθεί στις πλαστικές καρέκλες στο πλάι του γηπέδου. Συμμετέχουν κι αυτοί με το δικό τους τρόπο. Φίλαθλοι που δεν φανατίζονται, που χειροκροτούν όταν πρέπει τις ωραίες ενέργειες, που πίνουν μπύρα και τρώνε σουβλάκια και το διασκεδάζουν...
Ημίχρονο. Οι παίκτες έχουν καθίσει στην άκρη του γηπέδου να ξεκουραστούν λίγο. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Οι αντοχές είναι περιορισμένες. Ήμαστε μεγάλοι άνθρωποι πια... Ωστόσο τους χαίρομαι που δεν το βάζουν κάτω και επιμένουν...
Άλλο ένα ποδοσφαιρικό στιγμιότυπο από τον αγώνα Άνετων – Άφθαρτων. Παρακαλώ πολύ να έχω την επιείκεια όσων γνωρίζουν αθλητικά. Το κομμάτι που ακολουθεί δεν είναι ακριβώς ποδοσφαιρική περιγραφή, τουλάχιστον όπως την γνωρίζουν μέσα από τις αθλητικές εφημερίδες...
Σαββατόβραδο στο 5Χ5 γηπεδάκι του Θραψανού στο προγραμματισμένο 2ήμερο τουρνουά ποδοσφαίρου που οργανώνει ο Αθλητικός Όμιλος Θραψανού "Ο Ανθεστίων" και στηρίζει ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού. Μ' αρέσει η ατμόσφαιρα. Πανηγύρι. Με τα σουβλάκια και τις μπύρες στις... ειδικά διαμορφωμένες κερκίδες με τη γραμματεία και μουσική ανάμεσα στους αγώνες.
Μου θύμισε λίγο το ματς στο Ελληνικό που γίνεται το Μεγάλο Σάββατο... Το μεγάλο ενδιαφέρον ήταν για τις 9 το βράδυ. Αγώνας ανάμεσα στους Άνετους και τους Άφθαρτους, οι παίκτες των οποίων είναι πάνω από 46 χρονών. Δείχνουν να το διασκεδάζουν.
Οι φίλαθλοι κάθονται, όπως κι εμείς, σε πλαστικές καρέκλες μέσα στην άσφαλτο, δρόμο που έχουν αποκλείσει με κορδέλες για να μην ενοχλούνται από το πέρασμα Ι.Χ. και μηχανών.
Έχουν στήσει τραπέζια. Μυρίζει τσίκνα, έχει πλάκα όλη αυτή η ιστορία. Και οι παίκτες στο γήπεδο το παλεύουν. Αξιοπρεπώς. Το κοινό είναι “μαζεμένο”, δεν εκδηλώνεται, εκτός και αν πρόκειται για προτροπή σε δικό τους παιδί, εγγονός συνήθως...
Δεν υπάρχει περιγραφή. Ότι μπορεί να καταλάβει ο καθένας που βλέπει από μόνος τους. Όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα καταλαβαίνουν, για μας τους υπόλοιπους είναι ψηλά γράμματα.
Πολύ γρήγορα οι Άνετοι έβαλαν το πρώτο τους γκολ. Αμφίρροπες οι ομάδες, αλλά δείχνει με το ξεκίνημα να έχουν στριμωχτεί οι Άφθαρτοι. Αθόρυβα μπήκε το γκολ. Ομολογώ ότι δεν το είδα. Άκουσα δίπλα μου που το έλεγαν. Γρήγορα ισοφάρισαν 1-1. Ανατροπή σε λίγο με 2-1 υπέρ των Άνετων. Πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου που κράτησε 20 λεπτά ισοφάρισαν οι Άφθαρτοι και προηγήθηκαν 3-2.
Μικρό διάλειμμα. Οι παίκτες, στην ηλικία μου οι περισσότεροι έχουν πέσει κάτω στο γρασίδι. Πίνουν νερό. Μπαίνω μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Βρίσκω τον Γιώργο χτυπημένο στο γόνατο.
Με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου ισοφάρισαν οι Άνετοι 3-3. Που δεν είναι πια και τόσο άνετοι δεδομένου ότι και οι δυο ομάδες είναι πια κουρασμένες. Φυσιολογικά. Ο αγώνας τελείωσε ισόπαλος 3-3. Αλλά πρέπει να υπάρξει νικητής που θα πάει αύριο στους τελικούς.
Ο διαιτητής βάζει την μπάλα στη σέντρα. Οι Άφθαρτοι σκοράρουν και προηγούνται 4-3. Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του αγώνα λίγο αργότερα. Οι Άνετοι αποκλείστηκαν, δεν ήταν τελικά τόσο άνετοι για να φτάσουν στον τελικό. Οι Άφθαρτοι θα αντιμετωπίσουν αύριο τους Παλαίμαχους στον μεγάλο τελικό. Είναι προγραμματισμένοι δύο ακόμα τελικοί ανάλογα με τις ηλικίες των παικτών. Ες αύριον λοιπόν τα σπουδαία. Θα είμαστε εκεί να τους χειροκροτήσουμε...
Ο αγώνα βιντεοσκοπείται... Με ερασιτεχνικά μέσα, αλλά κάποιοι έχουν φροντίσει να κρατήσουν αυτές τις στιγμές. Θα έχουν το χρόνο, αργότερα, πιο χαλαρά να σχολιάσουν τις φάσεις, να γελάσουν με τις αντιδράσεις και τα γκολ. Εδώ η κυρία, επί το έργον...
