Ο κορμός ενός αρμυρικιού, αυτό που είμαστε ξαπλωμένοι στο ίσκιο του μετά το μπάνιο στον Τσούτσουρα. Έχουμε κουραστεί από το ταξίδι και τις βουτιές, έχουμε ψιλοζαλιστεί από τις μπύρες κι όλα πια γύρω τα βλέπουμε με μια εικαστική διάθεση... Εμένα, πάντως, μου άρεσε αυτό το πλάνο. Ελπίζω και σε σας...

Είμαι ήδη επτά μέρες στην Κρήτη, στο χωριό μου Θραψανό κάνοντας χρήση του δικαιώματός μου για καλοκαιρινές διακοπές. Όσο υπάρχει ακόμα αυτή η κατάκτηση και το προνόμιο μπορούμε να κάνουμε χρήση και κάνουμε χωρίς κανένα ενδοιασμό.

Στο χωριό οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί, πιο χαλαροί. Το ρολόι σπάνια το κοιτάμε και μόνο για να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι το μεσημέρι, όταν θα καθίσουμε όλοι μαζί να απολαύσουμε το γεύμα μας.

Τις πρώτες μέρες καλύψαμε, υλοποιώντας υποχρεώσεις, την έκδοση του ΤΥΠΟΥ και τις επόμενες μέρες φεύγει για το πιεστήριο. Σειρά θα πάρει η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Κείμενα που πρέπει να γραφτούν και να σταλούν για σελιδοποίηση. Έχω κάνει το κουμάντο μου με την Αμαλίτσα στην ΚΑΜΠΥΛΗ κι αυτή την εβδομάδα ελπίζω να μπει σε μια καλή σειρά αν δεν ολοκληρωθεί.

Μπορεί να συμβεί αυτό; Νομίζω ναι. Έχω μια καλή ψυχολογία και μ' αρέσει να διαθέτω το χρόνο μου στο κομπιούτερ μου. Το internet είναι εύκολα προσβάσιμο από πολλά σημεία. Θα το έχετε αντιληφθεί,φαντάζομαι, από τις πολλές αναρτήσεις, σχεδόν τρεις κάθε μέρα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό που βοηθάει να δείτε “με τα μάτια μου” τον τόπο που κινούμαι στο χωριό.

Μου πήρε αρκετό χώρο και χρόνο η προβολή και η κάλυψη της εκδρομής των Θραψανιωτών της Αθήνας στην οποία πήγαμε την προηγούμενη Κυριακή. Αλλά άξιζε τον κόπο. Δεν το μετανιώνω. Πέρασα καλά κι αυτό το κλίμα, ελπίζω να τα κατάφερα, να το περάσω και σε σας που φτάσατε ως εδώ για να διαβάστε αυτές τις σημειώσεις.

Η υπερβολή ήταν μεθοδευμένη για να βγάλω από μέσα μου όλο αυτό το θετικό συναίσθημα που ένοιωσα. Κι ας ήταν μεγάλη η σωματική κούραση. Έμεινε κάτι καλό και όμορφο που άξιζε να το ζήσουμε.

Έχω στο νου μου να κάνω πολλές κοντινές διαδρομές στα χωράφια, να ξαναπάω στη μουρνιά στους Αποστόλους, στη λίμνη της Λειβάδας, στο καμίνι του ανιψιού μου Μανώλη και του αδερφού μου Κωστή, στον κήπο της Στασούλας και στο Αρκαλοχώρι στην καφετέρια Sport Cafe.

Σκέψεις χωρίς χρονικές δεσμεύσεις. Και πολλές άλλες μικρές εκδρομές σε τόπους όμορφους. Λέμε να πάμε, μια μέρα στη Σπιναλόγκα, εκεί που γυρίστηκε το τηλεοπτικό ΝΗΣΙ, να πάμε στη Σήμη στη Βιάννο για τις μέλισσες του Αγησίλαου...

Τίποτα απ' αυτά όσο κι αν μας χαροποιεί η προσμονή της υλοποίησης του προγραμματισμού, δε μας αγχώνει. Θα γίνουν όλα στην ώρα τους. Το ζήτημα είναι να το κάνω να ρίξω μια ματιά στις εκκρεμότητες. Να δω τον μάστορα για τις πόρτες και τα κουφώματα. Να μου εξηγήσει γιατί, ενώ όφειλε, δεν έχει ακόμα ολοκληρώσει τη δουλειά που ανέλαβε...

Θέλουν χρόνο όλα αυτά; Έχω αρκετό. Μια μικρή μεθόδευση χρειάζεται κι όλα μπορούν να γίνουν. Και στη θάλασσα θα πάμε πολλές φορές και πιο χαλαρά θα κοιμηθούμε το μεσημέρι και ο βραδινός ύπνος θα είναι ήρεμος.

Αν κάτι μ' αρέσει στο χωριό μου, είναι ακριβώς αυτό. Χωρίς πίεση μπορείς να ολοκληρώσεις έγκαιρα τα σχέδια σου. Είναι βέβαια και οι άνθρωποι δίπλα μου που “βοηθούν” σ' αυτό χωρίς να καταβάλλουν ιδιαίτερες προσπάθειες. Μόνο με την παρουσία τους, το χαμόγελό τους, τη διάθεση για προσφορά. Κι είμαι πολύ χαρούμενος που τους έχω κοντά μου...