Εθελοντές κάθονται στον πάγκο, όπου αυτοί που έρχονται στο γλέντι του Κλήδονα, αφού πληρώσουν, μπορούν να πάρουν τα σουβλάκια τους, τις σαλάτες, τα φρούτα και τα ποτά τους. Φυσικά όλα σε πλαστικά μιας χρήσης...

Οι μαστόροι του σουβλακιού ψήνουν τα “βρώμικα” κι ενδιαφέρονται να υπάρχει στοκ όταν αρχίσει η μεγάλη ζήτηση. Τα διατηρούν ζεστά σε ειδικά ψυγεία από φελιζόλ. Με βλέπουν που τους φωτογραφίζω. Δεν ξέρουν για τι χρήση προορίζονται, αλλά γελούν. Κάποιοι με γνωρίζουν και με κερνούν σουβλάκι και μπύρα. Αρνούμαι ευγενικά. Έφαγα νωρίς το απόγευμα για βραδινό...

Η ορχήστρα παίζει και τραγουδά κρητικούς σκοπούς, φροντίζοντας να ανάψει το γλέντι. Ε, δεν θέλει και μεγάλη προσπάθεια. Στο... τσεπάκι τον έχουν το χορό...

Ο κόσμος χορεύει. Την αρχή όσα μέλη του Δ.Σ.του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού δεν ήταν σε πόστα που μπορούσαν να αφήσουν για λίγο. Με ένα συρτό. Συνηθίζεται στα κρητικά γλέντια αυτό...

Όταν οι άνθρωποι θέλουν, ψάχνουν και βρίσκουν ευκαιρίες για να μεταμορφώσουν την κάθε στιγμή σε γλέντι... Έτσι μεταμορφώνουν τη γιορτή του Κλήδονα σε... γλέντι. Σαν τη γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη που θα γίνει στον ίδιο χώρο, στην αυλή του δημοτικού σχολείου, σε καμιά 20αριά μέρες...

Μόνο που έχουν μια... παράξενη νοοτροπία σχετικά με το ξενύχτι κι αργούν πολύ να ξεκινήσουν. 10 η ώρα το βράδυ μόνο τα σουβλάκια ετοιμάζονται. Ρωτώ πότε θα ανοίξουν τον Κλήδονα, δεν γνωρίζω τα παιδιά και ίσως να μη ρωτώ τους σωστούς ανθρώπους, αλλά μου απάντησαν “σε λίγο”. Πόσο μακρύ μπορεί να είναι αυτό το... σε λίγο; Αυτοί δοκιμάζουν ακόμα τη μικροφωνική...

Κάτω στα τραπέζια βρίσκεται κάμποσος κόσμος, όχι δεν έχουν γεμίσει ακόμα όλα τα πλαστικά τραπέζια και οι καρέκλες, Κάποια μπροστινά όμως έχουν σηκώσει τις καρέκλες με τέτοιο τρόπο που δείχνουν “πιασμένα”.

Κάνει κρύο, φυσάει κι ένα ελαφρύ αεράκι κι εγώ περιμένω να δω την αναβίωση του Κλήδονα. Ήμουν καλεσμένος και στο Λευκοχώρι από τον Μηνά, αλλά προτίμησα να καθίσω στο Θραψανό, να δω τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλλόγου.

Ο τρόπος που μπορεί κανείς να σερβιριστεί είναι σελφ σέρβις. Στην κάτω αυλή έχουν στήσει τους πάγκους με τα σουβλάκια, τις σαλάτες, τα φρούτα, το εμφιαλωμένο κρασί και τις μπύρες σε κουτάκια. Οι πρώτοι “πελάτες” σερβίρονται ήδη από μόνοι τους.

Ανέβηκα για λίγο στον πρώτο όροφο του σχολείου. Μου ήρθαν στις μνήμες παιδικά βιώματα. Τότε που ως μαθητής μου φαινόταν οι αίθουσες τεράστιες. Τώρα μοιάζουν μικρές, προσεγγίσιμες στο μάτι. Κι οι σκάλες οι εσωτερικές για να ανεβείς από το ισόγειο στον πρώτο όροφο, αχ αυτές οι σκάλες...

Δέκα και μισή ξεκινούν τις πρώτες κοντιλιές. Κι ο κόσμος, λες και είναι εθισμένος σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, ξέρει πότε αρχίζουν κι έρχεται ακόμη και τώρα. Κι έχει πληθύνει αισθητά. Σχεδόν όλα τα τραπέζια είναι πιασμένα. Αλλά ούτε φωτιές βλέπω, ούτε στάμνες για τον Κλήδονα που είχα φανταστεί. Ίσως οι οργανωτές το σχεδιάζουν ανάμεσα στο γλέντι...

Ο λυράρης παρουσίασε την τετραμελή ορχήστρα που θα 'παιρνε στις πλάτες της το καλλιτεχνικό βάρος της βραδιάς. Θραψανιώτες και ερασιτέχνες όλοι, εκτός από το μαντολίνο που είναι επαγγελματίας. Για γλέντι μιλάει. Λεξη για τον Κλήδονα. Δεν το καταλαβαίνω αυτό.

Δεν είμαι σε θέση να καθίσω πολύ. Καμιά ωρίτσα ακόμα και θα φύγω. Δεν έχει και νόημα. Δεν ήταν το γλέντι που μου έλειπε – όχι δε φταίνε τα παιδιά, για ερασιτέχνες έπαιζαν πολύ όμορφα- το έθιμο του Κλήδονα ήθελα να δω. Ας είναι...

Κι εκεί που νόμιζα πως όλα τελείωσαν βγήκε ο Γιώργος ο Μαυραντωνάκης, μέλοςτου Δ. Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού μαζί με τρία νέα παιδιά και μια στάμνα ή λαϊνα όπως τη λέμε εμείς στην Κρήτη κι άρχισαν τα του Κλήδονα.

Ο Γιώργος είχε μαζέψει ένα λαογραφικό υλικό καλό και προσπάθησε να προσεγγίσει το θέμα εξ απαλών ονύχων, υποθέτω για να μην κουράσει αυτούς που ήρθαν για το γλέντι, να θυμίσει τι ήταν ο Κλήδονας. Έδωσε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, θύμισε τι γινόταν τα παλιά χρόνια στις γειτονιές του χωριού μ' αυτό το έθιμο, μας “ταξίδεψε”...

Ύστερα βράβευσαν τους αριστούχους μαθητές του Γυμνασίου κι αμέσως μετά άρχισε το γλέντι...Είχε πάει ήδη 11.15 κι εγώ είχα αρχίσει να νυστάζω. Έφυγα...

Ο κόσμος κάθεται στα τραπέζια του και απολαμβάνει τα σουβλάκια με τις μπύρες. Οικογένειες ολόκληρες. Νέοι, γέροι, παιδιά. Όμορφη εικόνα ομόνοιας του χωριού στη μαζική διασκέδαση...