Η Μαρία Βολυράκη, η κόρη του ανιψιού μου Μανόλη, παίρνει το βραβείο από το μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, Νίκο Κελλαράκη, επειδή αρίστευσε στη Γ΄τάξη του Γυμνασίου του χωριού. Μπράβο Μαρία! Συγχαρητήρια!

Ακούω τις ειδήσεις, όχι από την τηλεόραση που δεν εμπιστεύομαι, αλλά από τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και πιάνεται η καρδιά μου. Σήμερα, πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τα γεγονότα στο Σύνταγμα είναι δραματικά. Πετάνε χημικά στους διαδηλωτές, το κλίμα είναι απίστευτα δυναμητισμένο, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη.

Είμαι πολλά χιλιόμετρα μακριά, στην Κρήτη. Παρακολουθώ όλα όσα συμβαίνουν και αναρωτιέμαι αν έχω το δικαίωμα μέσα σ' αυτή τη δεδομένη κατάσταση να πάω αύριο χαλαρά στην προγραμματισμένη εκδρομή στη Σπιναλόγκα. Έχω βέβαια ένα άλλοθι: Σε διακοπές είμαι, χρειάζομαι λίγη ξεκούραση κι επιπλέον δεν μπορώ παρά να συμπάσχω με τους ανθρώπους που και σήμερα και αύριο και κοντά ένα μήνα τώρα, δίνουν μια μάχη αξιοπρέπειας ενάντια σ' αυτούς που υπηρετούν το ξεπούλημα κάθε ηθικής αξίας.

Ηθικά είμαι μ' αυτόν τον κόσμο που αγωνίζεται. Πρακτικά, ωστόσο, είμαι δίπλα σ' αυτούς που ανοίγουν διάπλατα την αγκαλιά τους κάνοντάς με να νοιώθω καλύτερα, να ανασαίνω καθαρό αέρα και να είμαι όρθιος στις μάχες που θα 'ρθουν έτσι κι αλλιώς.

Θα πάω λοιπόν στην εκδρομή, όπως την είχα προγραμματίσει. Μαζί με όσους τη σχεδιάσαμε. Δεν είμαστε σε θέση να ορίσουμε εμείς τις μέρες όπως τις θέλουμε. Υπάρχουν τόσοι άλλοι παράγοντες γύρω μας που συνηγορούν ώστε μερικά πράγματα, όταν τα σχεδιάζουμε να φροντίζουμε να τα υλοποιούμε.

Θα συνεχίσω να παρακολουθώ, όπως κι εσείς φαντάζομαι όλα όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Θα συνεχίσω να ζω όμως και όλο αυτό το κλίμα εδώ, στο χωριό μου, υπέροχο και μοναδικό, όπως ακριβώς το είχα στο μυαλό μου όταν σχεδίαζα την... απόδραση των διακοπών.

Μα καλή διάθεση, όλα μπορούν να γίνουν. Όλα. Ακόμα και τα πιο δύσκολα...