Εικόνες όμορφες που κλείσαμε για πάντα στη μνήμη μας... Ενα καράβι στο παλιό λιμάνι των Χανίων...

Ο Αγησίλαος είχε την ιδέα και η Στασούλα πρωτοστάτησε για ένα κυριακάτικο μεσημεριανό τραπέζι με φίλους. Κάνει ζέστη σήμερα πολύ, αλλά αυτό σε τίποτα δεν ματαίωσε τα σχέδιά τους. Η φωτιά άναψε με ξύλα ελιάς στο λιγοστό ίσκιο που κάνει η κληματαριά στη μικρή αυλή,έξω στο δρόμο.

Υπομονετικά περιμένει από τις 10 ώς τις 12 να γίνουν τα κάρβουνα, να “κάτσει” η φωτιά για να ρίξει πάνω τους τα κρέατα. Μ' αρέσει αυτή η διαδικασία. Όχι όμως μεσημεριάτικα. Μάλλον είναι δουλειά απογευματινή προς το βράδυ.

Έχουν έρθει η Κατινιώ με τον Αιμίλιο, φίλοι μας. Η Στασούλα έχει ενώσει δυο μεγάλα τραπέζια, έχει κόψει σαλάτα κι έχει βάλει δυο ρακές για να ανοίξουν την όρεξη. Σε τέτοιους κακόρεξους που έπεσαν πρέπει να εφεύρουν τρόπους να γίνουμε πιο... φαγανοί.

Ο Λάμπρος έχει πάει στο γηπεδάκι να παίξει ποδόσφαιρο με τους φίλους του. Γύρω στη μια ώρα είναι έτοιμος ο μεζές. Τηγανίζονται και οι πατάτες, κόβεται το ψωμί. Όλα είναι έτοιμα. Περιμένουμε τον Λευτέρη με τον Λάμπρο για να σερβιριστεί το τραπέζι.

Ευτυχώς κάνει ρεύμα με ανοιχτές τις πόρτες στο ισόγειο. Δεν είναι ότι καλύτερο, αλλά κάνει πιο υποφερτή την κατάσταση. Η ρακή βέβαια δροσίζει κι αυτή προς στιγμή, αλλά μετά νιώθεις μια ζέστη να απλώνεται σε όλο το σώμα.

Μ' αρέσει όλη αυτή η προετοιμασία. Κάθομαι στην κουζίνα. Η Στασούλα κουβεντιάζει με την Κατινιώ. Απλά καθημερινά πράγματα από τη ζωή...

Κυριακάτικο τραπέζι με παρέα φίλων. Θα πιούμε κι ένα κρασί και θα πάμε ώριμοι να την “πέσουμε” στη μεσημεριανή σιέστα... Δεμένες κοινωνίες στα πιο όμορφά τους...