Μια ακόμα φωτογραφία από την μοναδική εμπειρία της εκδρομής στη Σπιναλόγκα. Εχω καμιά δεκαπενταριά ακόμα κι αυτή τη φορά πάνω από το νησί, αλλά είναι στο κομπιούτερ που έχω δώσει για σέρβις. Έτσι θα περιμένουμε λίγο για τις αναρτήσεις, σας υπόσχομαι όμως να τις κάνω. Για μένα είναι μια πολύ σημαντική στιγμή που δεν θέλω να την αφήσω να περάσει έτσι. Θα συνέχισω πόλις πάρω στα χέρια μου το κομιούτερ μου. Για την ώρα δείτε μας πώς κατεβαίνουμε από το καϊκι που μας πήγε στη στο νησί. Στη σειρά, ο ένας πίσω από τον άλλον... Ο Αγησίλαος κρατά και την τσάντα με τις ρακές και τα ξελάγγουρα.

Και κάτι ακόμα. Βρήκαμε έναν  φούρνο να καίει πάνω στη Σπιναλόγκα. Μάλλον σκουπίδια έκαιγαν, αλλά έφερε στο μυαλό καταστάσεις που ζούσαν οι κάτοικοι του νησιού σε άλλες, πιο δύσκολες εποχές. Και η φωτιά έδινε ζωή στο μουσειακό αυτό τόπο. Πήγα κοντά και τη φωτογράφησα. Μου φάνηκε πως αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη φωτιά, διέκρινα πράγματα μέσα στις φλόγες της. Εσείς;

Γράφω παντού, αυτή είναι ξεκούρασή μου. Έχω στην δεξιά τσέπη του καλοκαιρινού κοντοπαντέλονου μου ένα πάκο από χαρτιά Α4 διπλωμένα, χαρτιά που έχουν χρησιμοποιηθεί από εκτυπώσεις σε φωτοτυπικό ή εκτυπωτικό μηχάνημα και η μια πλευρά τους είναι ελεύθερη. Αυτήν χρησιμοποιώ. Μου πάει πολύ να τα πετάξω έτσι. Η γενιά μου σεβάστηκε το χαρτί. Μην κοιτάς τα νέα παιδιά που έμαθαν στα κομπιούτερ και το χαρτί δεν τους λέει τίποτα σπουδαίο. Για μας είναι μια ιεροτελεστία...

Αναπνέω τον αέρα της Κρήτης... Δροσερός, δροσιστικός κι ας έχω πέσει σε μέρες καύσωνα. Μόνο η ζέστη του μεσημεριού το αναδεικνύει, διαφορετικά νομίζεις πως όλα είναι διαφορετικά. Πιο προσεγγίσιμα, πιο ανθρώπινα, πιο αληθινά...

Τελικά έτσι συμβαίνει στ’ αλήθεια ή επειδή νοιώθουμε καλά μέσα μας είμαστε έτσι και τα βλέπουμε έτσι; Όπως και να ‘χει σε τούτο το Site καταγράφω στιγμές. Όχι με ιδιαίτερη επιτυχία πάντα, αλλά τουλάχιστον το προσπαθώ...

Το μόνο σημείο που νομίζω ότι πέρα από τον καφέ που δημιουργεί πρόβλημα στον μικρό μου υπολογιστή είναι η μικρή διάρκεια τη μπαταρίας του. Εκεί που την αρχή κρατούσε δυόμιση ώρες τώρα έχει πέσει στη μιάμιση ώρα.

Έχω την αίσθηση ότι είναι φτιαγμένοι να μην κρατάνε πάνω από δύο ή τρία χρόνια. Κι ούτε βέβαια συμφέρει να πάρεις άλλη μπαταρία. Πιο φθηνά σου έρχεται να πάρεις άλλον υπολογιστή. Εξάλλου τα μικρά λάπτοπ αποσύρονται και στη θέση τους έρχονται οι ταμπλέτες.

Του εβαλα λίγο οινόπνευμα στο σημείο που έπεσε ο καφές. Καθαρίζει και εξατμίζεται γρήγορα χωρίς να αφήνει «ίχνη» πίσω του. Δυστυχώς δεν προέκυψε καμιά θεραπεία. Το κομπιούτερ πήρε το δρόμο του για το σέρβις και τώρα περιμένω να το πάρω με αλλαγμένο πλητρολόγιο...