Μερικοί από τους χώρους που είδαμε στο σπίτι της Χριστίνας και του Ενς στο Χάρακα όπως τις πήραμε μέσα από το δικό τους Site στο internet.

Η ξυλόσομπα ζεσταίνει το το σπίτι τους το χειμώνα. Το μόνο θερμαντικά στοιχείο, αλλά η Χριστίνα επιμένει πως είναι πολύ ζεστό...

Το σπίτι απλό, παραδοσιακό, όπως το βρήκαν. Το αναστήλωσαν και πρόσθεσαν πάνω του απλά πράγματα αποκλειστικά από ξύλο και πέτρα...

Συνέβη την περασμένη Πέμπτη, λίγο μετά την επίσκεψή μας στη Ζαϊρα, στις Αγιές Παρασκιές. Θα 'ταν γύρω στις 7.30 μ.μ. όταν πήγαμε. Είχε ετοιμάσει του κόσμου τις λιχουδιές για να μας φιλέψει στο σπίτι της κι ήταν μαζί η Χριστίνα και ο Ενς, δυο Γερμανοί που έχουν αγοράσει εδώ, στην Κρήτη, στο Χάρακα, ένα παλιό σπίτι και ζουν μόνιμα εκείτΑ τελευταία χρόνια...

Η Χριστίνα είναι δυο χρόνια μεγαλύτερή μου και ο Ενς (αν τον λέω καλά στο γερμανικό του όνομα, γιατί δεν μιλάει ελληνικά παρόλο που καταλαβαίνει...) καμιά δεκαριά. Ζευγάρι από δεύτερο γάμο. Εκείνη έχει τέσσερα αγόρια, όλα ενήλικα κι εκείνος δύο κορίτσια, επίσης ενήλικα. Πήραν λοιπόν τη μεγάλη απόφαση. Τα άφησαν όλα πίσω τους κι έχοντας μια δόση αρκετής τρέλας πούλησαν την περιουσία τους στο Αμβούργο κι ήρθαν κι αγόρασαν ένα σπίτι στο Χάρακα με θέα τον καταπράσινο κάμπο της Μεσσαράς.

“Το είχα δει αυτό το σπίτι όταν ήμουν 23 ετών. Ζούσαν και έμεναν εκεί οι ιδιοκτήτες του. Ήρθα αργότερα, όταν οι συνθήκες το επέτρεψαν”. Λάμπουν τα μάτια της Χριστίνας, όταν μιλάει γι' αυτό το σπίτι. Και ο Ενς έχει δώσει την ψυχή του. Κοιμούνται, λέει, χειμώνα – καλοκαίρι σ' ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στο πιο ψηλό σημείο του σπιτιού και του χωριού, ανοιχτό από παντού. Χειμώνας στη βουνοπλαγιά των Αστερουσίων να κοιμάσαι έξω;

“Δεν το πιστεύετε, ελάτε να το δείτε” είπε η Χριστίνα. Έχουμε κι εμείς αρκετά καντάρια τρέλας. Μια και δυο, πήγαμε. Και δεν... πιστεύαμε στα μάτια μας.

Μας ξενάγησαν με αγάπη σε όλο το σπίτι το οποίο, όπως είναι χτισμένο πάνω στο λόφο, σε τρία επίπεδα με θέα μοναδική, όλο τον κάμπο στα πόδια τους. Μεγάλες βεράντες παντού για να μπορείς να απολαμβάνεις αυτό το θέαμα. Ξεκινήσαμε από την κορυφή, την κρεβατοκάμαρα. Χρειάστηκε να περπατήσουμε σε ένα μικρό μονοπάτι για να φτάσουμε ως εκεί. Ο φωτισμός είναι διακριτικός έξω. Η μέρα είναι μέρα και η νύχτα – νύχτα.

Απίθανο! Το δίκλινο κρεβάτι τους ήταν σε ένα όμορφα στεγασμένο υπόστεγο, ανοιχτό από παντού. Μόνο μια μεγάλη κουνουπιέρα τους προστατεύει από τα κουνούπια. Αυτά ήταν γι' αυτούς η μόνη... απειλή. Ποιος φόβος για την εγκληματικότητα, που μας κάνει να διπλομανταλώνουμε στην Αθήνα...

Το ίδιο όμορφο και το υπόλοιπο σπίτι. Σεβάστηκαν την παράδοση. Δεν έβγαλαν τίποτα να πετάξουν απ' ότι βρήκαν. Ανέδειξαν μόνο σημεία του και πρόσθεσαν πέτρα και σκαλιστό ξύλο για να τονίσουν την ομορφιά του. Και νομίζω το πέτυχαν με το παραπάνω.

Το σπίτι μπορεί να ενοικιαστεί. Μη έχοντας πόρους για να ζήσουν, επέλεξαν αυτή τη μέθοδο, Πρωτότυπη για μας και τις εμπειρίες μας, πολύ σοβαρή γι' αυτούς. Μέσα στην τιμή που δίδουν είναι και η χρήση ενός σύγχρονου αυτοκινήτου τζιπ 4Χ4, αξιόπιστου για τις δύσκολες διαδρομές στο Χάρακα.

Το κακό είναι ότι απευθύνεται μόνο σε Γερμανούς. Η σελίδα τους στο internet είναι μόνο στα γερμανικά. Και το δίνουν όπως είναι επιπλωμένο με ότι έχει μέσα μέσα, ψυγείο, πλυντήριο, κουζίνα κ.λπ. Με τον κήπο και τους καρπούς του. Με την υπέροχη κληματαριά και τις γάτες τους. Με τη θάλασσα του Λιβυκού Πελάγους στα 15 λεπτά... Δείτε ΕΔΩ τη σελίδα τους κι αν γνωρίζετε γερμανικά, διαβάστε.

Η Χριστίνα με τον Ενς είναι ένα ευτυχισμένο ζευγάρι. Το βλέπεις στον τρόπο που μοιράζονται πράγματα, που ζουν ο ένας για τον άλλον, που σέβονται και εκτιμούν την προσφορά του καθενός.

Είχε βραδιάσει πια για τα καλά... Κι έπρεπε να βρούμε το δρόμο για την επιστροφή στο Θραψανό. Μας φίλεψαν ένα κρασί κόκκινο, ημίγλυκο του 1995, ένα χρόνο μεγαλύτερο από τον Λάμπρο και φύγαμε.

Πόσο το χάρηκα αυτό το ταξίδι που έγινε απρογραμμάτιστα, δε λέγεται... Μια μοναδική εμπειρία από δυο ξεχωριστούς ανθρώπους...