Είναι μόλις δυο χρονώ, η Μαρία. Κάθισαν με τον μπαμπά της δίπλα μου σήμερα το μεσημέρι στη Sport Cafe, εκείνος πήρε τον καφέ του κι εκείνη το χυμό της. Απίστευτα χαριτωμένο, υπερκινητικό παιδί...

Ο Νίκος Καραγιαννάκης, η ψυχή της της εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ μόλις έμαθε ότι “κατέβηκα” στην Κρήτη για διακοπές με πήρε τηλέφωνο: “Λοιπόν, κανόνισε, σε περιμένω στο Ρέθυμνο, τι λες για το Σαββατοκύριακο;” Η αλήθεια είναι πως όταν μιλάει ο Νίκος δεν σου αφήνει περιθώρια να εκφράσεις την άποψη σου...

Έχει αυτή τη γλυκιά “καταπίεση” που χαρακτηρίζει τους Κρητικούς οι οποίοι είναι έτοιμοι να σου δώσουν ότι έχουν και δεν έχουν, να δώσουν στη φιλοξενία το πραγματικό της νόημα...

Είπα στον Νίκο πως έχω ανάγκη να ξεκουραστώ μακριά από το πλήθος των ανθρώπων, ήρεμα, ήσυχα και απλά. Φυσικά δεν τον έπεισα. “Καλά, κανόνισε. Αν δεν μου δώσεις απάντηση ώς την Παρασκευή θα 'ρθω το Σάββατο και θα σε... “απαγάγω”.

Αυτή κι αν είναι όμορφη απειλή... Τέτοια “απαγωγή” ποιος δεν τη θέλει; Κάπως έτσι είναι όλοι οι ωραίοι Κρητικοί. Επιμένουν να σου δώσουν να φας και να πιεις ακόμα κι αν δεν σου κάνει όρεξη, ακόμα κι όταν έχεις κάπου οριοθετήσει το τέλος στις ρακές...

Μ' αρέσει κάθε φορά που νοιώθω στην ατμόσφαιρα να υπάρχει κάτι τέτοιο... Πάντα θα βρεθεί, ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένεις, ένας άνθρωπος να σου ανοίξει την καρδιά του και να προσφέρει απλόχερα.

Μα τι, τυχαία αγαπώ εγώ αυτόν τον τόπο; Είναι όλα αυτά τα μικρά που... μαζεύονται και κάνουν τη διαφορά... Μικρές χαρές είναι η ζωή μας. Αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα πνευμόνια μας και να ζούμε τις στιγμές, να μην αναβάλουμε ότι μπορούμε να απολαύσουμε σήμερα... Κι αν είμαστε έτοιμοι να τα δεχθούμε, οι ουρανοί ανοίγουν απλόχερα και μας προσφέρουν από το πλούσιο περίσσευμά τους...

Απόγευμα Παρασκευής γύρω στις 8. Κάθομαι στο μπαλκόνι της πίσω αυλής στον επάνω όροφο του σπιτιού της Στασούλας που μας φιλοξενεί, έχω φτιάξει ένα φραπεδάκι, μόνος με τις σημειώσεις μου και απολαμβάνω.

Ησυχία... Το μόνο που ακούγεται είναι τα πουλιά που κελαηδούν και στο βάθος ένας μικροπωλητής που πουλάει φρούτα και διατυμπανίζει πως έχει την ευκαιρία “δύο μεγάλα καρπούζια, πέντε ευρώ”...

Γράφω, αυτή είναι η δική μου ξεκούραση... Δεν το καταλαβαίνουν πολλοί φίλοι μου και... ξαφνιάζονται με την... παραγωγικότητά μου. Είναι ωραίο να ασκείς το πνεύμα και το μυαλό. Όταν η καρδιά είναι γεμάτη, έχει ανάγκη κάπου να τα “βγάλει”, κάπου να τα πει.

Και χαίρομαι που οι φίλοι μου είναι εδώ και με παρακολουθούν και με προσέχουν...