Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Επικαιρότητα

Περπατώντας στο Μοναστηράκι. Τουριστικός προορισμός μεν, εντυπωσιακός όμως, πάντα...

monastiraki1
Μας βοήθησε ο καιρός χθες κι έτσι πήγαμε μια βόλτα στο Μοναστηράκι, από όπου είναι και οι σημερινές φωτογραφίες που βλέπετε... Πάντα είναι όμορφα σ' αυτόν τον τόπο. Και δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι ζούμε τα τελευταία 24ωρα προ των εκλογών, πάντως δεν είχε τόσο πολύ κόσμο.

monastiraki2
Τα κορίτσια είχαν την ευκαιρία να χαζέψουν στα μαγαζιά (και όχι μόνο στα τουριστικά, ακολούθησε η Ερμού...) Κι εμείς μαζί τους. Μ' αρέσει κάθε φορά που κάνουμε αυτή τη διαδρομή. Όσο κι αν οι τόποι είναι τουριστικοί, πάντα έχει τα ξεχωριστά, δικά της πράγματα... Και αρέσει σε όλους μια τέτοια βόλτα.

monastiraki3
Μερικά πλάνα που τράβηξα ήταν πολύ διακριτικά, μακρινά. Ούτε που το ήξεραν ότι τους φωτογράφιζα... Φυσικά, όλες αυτές τις φωτογραφίες, τους τις έστειλα μετά. Στόχος και σκοπός μου ήταν, να δείξω μια χαλαρή βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Μια αυθεντική βόλτα, χωρίς στημένα πλάνα...

monastiraki4
Μου αρέσει να παρακολουθώ τις γυναίκες, όταν θέλουν να ψωνίσουν. Όχι για πάρα πολύ, βέβαια... Μετά τις δύο πρώτες ώρες, μάλλον με βγάζουν νοκ άουτ. Και ο Κώστας, ως άνδρας, μάλλον το ίδιο αισθάνονταν. Έτσι όταν πήγαμε στην Ερμού, βρήκαμε ένα καλό καφέ στην Καπνικαρέα, περιμένοντας τες να τελειώσουν τα ψώνια.

monastiraki5
Το βλέπετε εδώ με πόση περίσκεψη ο Κώστας τις παρακολουθεί και τις προσέχει, καθώς ψωνίζουν ή ψάχνουν ανάμεσα στην πραμάτεια που εκτίθεται με το χαρακτηριστικό τρόπο που το κάνουν στο Μοναστηράκι. Κι εκείνες είναι αποροφημένες στο έργο τους. Όπως ακριβώς κάνουν, σχεδόν όλες οι γυναίκες.

monastiraki61
Ένα ακόμα πλάνο από το Μοναστηράκι... Στο δρόμο με τα πολλά μικρά μαγαζάκια που απευθύνονται κυρίως σε τουρίστες ή σε όσους επισκέπτονται πρώτη φορά την Ελλάδα και μετά την Ακρόπολη θέλουν να χαλαρώσουν, περπατώντας στην αγορά που βρίσκεται στη σκιά της... Όμορφη εμπειρία...

Φορτωμένες οι μουριές από ώριμα μούρα, στο ανοιχτό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα…

mura1.220519
Ωραία μέρα ήταν χθες… Είχε βέβαια τα σκαμπανεβάσματα της, πότε ήλιο, πότε συννεφιά, καμιά φορά έριχνε και μερικές σταγόνες βροχής, μη ξεχνιόμαστε και χαλαρώνουμε, εφησυχασμένοι ότι είμαστε στην άνοιξη. Έτσι αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Έψαχνα να δω αν οι μουριές είχαν τα μούρα τους ώριμα…

mura2.220519
Και τα βρήκα! Όντως, είναι η εποχή τους αυτή… Μπορείτε να το δείτε στις φωτογραφίες που έβγαλα στη βόλτα μου, αφού πρώτα έφαγα αρκετά. Τις μουριές αυτές τις γνωρίζω πολλά χρόνια τώρα. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Από το μακρινό 2012! Επτά χρόνια πίσω. Και πάντα τις τιμούσα, καθώς μου έφερναν μνήμες από τα όμορφα παιδικά μου χρόνια.

mura3.220519
Οι περισσότεροι νέοι δεν γνωρίζουν καν τι είναι τα μούρα ή μούρνα, όπως τα λέμε εμείς στο χωριό… Ίσως επειδή δεν τα πουλούν στη λαϊκή, αφού ο καρπός τους είναι πολύ ευαίσθητος και δεν αντέχει στην πίεση και τη μεταφορά. Και γενικότερα στην ταλαιπωρία… Αλλά η δική μου γενιά, μεγάλωσε με αυτά… Ξέραμε που ήταν, οι καλύτερες…

mura4.220519
Τις είχαμε «σταμπάρει» στο χωριό και φροντίζαμε να πάμε πρώτοι, πριν πάνε οι άλλοι να μαζέψουν τα μούρα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια φοβερή μουριά, στα κάτω Βονιανά. Με κόκκινα μεγάλα μούρα. Εννοείται ότι τα τρώγαμε επιτόπου, πάνω στη μουριά. Χθες με ρώτησε ένας κύριος που είχε βγάλει το σκύλο του βόλτα: «Μα, δεν πρέπει να τα πλύνεις;»

mura5.220519
«Να τα πλύνω από τι;» Τα μούρα είναι άγρια και δεν έχουν πάνω τους ούτε φάρμακα, ούτε τίποτα… «Ναι, αλλά έχουν σκόνη, χώμα από το πάρκο», μου είπε. Και λοιπόν; Η σκόνη είναι χώμα, αλλά αν δεν κάνω λάθος, σύμφωνα με τη Γραφή κι εμείς από χώμα δεν είμαστε πλασμένοι; Γέλασε, χωρίς να έχει καμιά διάθεση να διαφωνήσει…

mura6.220519
Κι εγώ συνέχισα να γεύομαι τους νόστιμους, γλυκείς καρπούς του δέντρου… Στο πάρκο μπορείς να δει, να πεις και να ακούσεις πολλά. Αλλά δεν κάθισα πολύ… Όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά δεν έπρεπε να φάω πολλά. Αν και μου αρέσουν πάντα, ξέρω ότι δεν μου κάνουν καλό σε μεγάλες ποσότητες και το αποφεύγω.

Ο Ηλίας, η Κατερίνα, τα κεράσια και τα κορόμηλα, από την Αναστασιά των Σερρών...

ilias.katerina
Για τον Ηλία Θεολόγου, τον φίλο μου, ξέρετε. Σας έχω μιλήσει τόσες φορές και έχω γράψει άλλες τόσες στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ... Στη φωτογραφία είναι με τη σύζυγο του Κατερίνα, μπροστά στο Λευκό Πύργο. Θεσσαλονίκη μεριά, σε μια Συνέλευση της περιοχής τους...

karomilia1.anastasia
Κι εδώ είναι η Κατερίνα, μπροστά σε μια κερασιά στη αυλή του σπιτιού τους. Ο Ηλίας με πήρε τηλέφωνο χθες, στεναχωρημένος, επειδή όπως δείχνει και η φωτογραφία, το πολύ κρύο έκαψε του καρπούς κι έτσι φέτος δεν θα βγάλει κεράσια. Το ίδιο έγινε και πέρσι με τις βροχές. Κι εμένα μου είχε υποσχεθεί να μου στείλει!

karomilia2.anastasia
Παρ' όλα αυτά, με διαβεβαίωσε ότι θα βρει κεράσια από τα πιο πεδινά μέρη και θα μου στείλει και μου έδωσε φωτογραφίες από την κορομηλιά της αυλής του που είναι φορτωμένη φέτος, όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς... Τι είναι αυτό το πράγμα βρε παιδί μου... Παντού καρποί που ακόμα δεν έχουν ωριμάσει.

karomilia3.anastasia
Λίγα λοιπόν τα κεράσια, πολύ λίγα... Η φωτογραφία είναι αψευδής μάρτυρας... Τον ευχαριστώ πολύ για την ευαισθησία του, αλλά δεν χρειάζονταν να μπει στον κόπο. Τι; Είναι δυνατόν να μην πιστέψω τον φίλο μου; Ηλία μου, ξέρεις πόσο μου αρέσει που βλέπω την αληθινή ζωή μέσα από τα μάτια σου και χωριό σου...

karomilia4.anastasia
Κάθε φορά που ανεβάζεις φωτογραφίες μας υπενθυμίζεις, με έναν ιδιαίτερα απλό τρόπο, πως εκεί έξω (από το διαδίκτυο) είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει. Τα ζώα σου, τα προβατάκια σου, οι κατσικούλες σου, τα πτηνά σου... Εύχομαι να έχετε υγεία και δύναμη με την Κατερίνα, για να τα φροντίζετε... Σας χρειάζονται.

karomilia5.anastasia
Και ναι, είναι θλίψη να βλέπεις τις κερασιές άδειες από καρπό, την εποχή που θα έπρεπε να γέρνουν τα κλαδιά τους από το βάρος. Και να συμβαίνει αυτό, που; Εκεί που βγαίνουν τα καλύτερα κεράσια, στην Αναστασιά των Σερρών... Υπομονή, φίλε Ηλία. Του χρόνου ίσως είναι καλύτερα τα πράγματα...

Στην τελική ευθεία, πλησιάζουμε την ημέρα που θα φτάσουν στην Ελλάδα τα παιδιά της Σούλας

luludia.luis1
Δεν μετράμε μόνο εμείς μέρες… Το κάνουν και τα παιδιά της Σούλας, από το Βανκούβερ του Καναδά. Καθώς προχωρούν οι μέρες και πλησιάζουμε στην Πέμπτη 23/5, η ανυπομονησία «χτυπά» κόκκινο. Το ξέρουμε αυτό, από την Άννυ που παρακολουθεί όσα γράφουμε εδώ και συντονίζει τα πράγματα για το ταξίδι τους.

luludia.luis2
Να λοιπόν, άλλος ένας σοβαρός λόγος για να χαλαρώσουμε λίγο… Επειδή, είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο καιρός περνάει με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό… Σε εμάς, φαίνεται, επειδή μας ενδιαφέρει πολύ, σαν να «τσουλάει» με πολύ αργούς ρυθμούς… Και πώς θα την πετύχουμε αυτή τη χαλάρωση που χρειαζόμαστε; Μα με λουλούδια από την Άνδρο.

luludia.luis3
Οι φίλοι μας εκεί, μας αγαπάνε και μας προσέχουν. Και μας προετοιμάζουν λίγο πριν πάμε ώστε η καρδιά μας να λαχταρά ακόμα περισσότερο να πάμε στα Αποίκια, να δούμε τον Λούη και τη Δήμητρα, την Χαρίκλεια στη Χώρα, την Εριφύλη στο χωριό Αλαδινού, την Ευαγγελία στην περιοχή που μένει με τον Μανώλη…

luludia.luis4
Και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ωραιότερο τρόπος από αυτόν… Μέσα σε αυτή τη φυσική ομορφιά, που τώρα, παρά τα σκαμπανεβάσματα του καιρού, έχει να μας δείξει τόσο υπέροχα πράγματα… Και λουλούδια ξεχωριστά από τον κήπο τους… Αν και η άνοιξη είναι παντού όμορφη, εδώ στην Άνδρο, οι επιλογές έχουν γίνει από τα χέρια των ανθρώπων που μας αγαπούν και λαχταρούν να μας σφίξουν στην αγκαλιά τους, όπως κι εμείς, άλλωστε.

luludia.luis5
Και, ειλικρινά, ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά τα ωραία για να μην αποσπούν την προσοχή από την επίπεδη και μονότονη προεκλογική επικαιρότητα, που άλλο δεν δείχνει, από τις ανούσιες κοκορομαχίες των δύο πολιτικών κομμάτων που διεκδικούν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα των εκλογών. Ναι, εδώ τουλάχιστον, όλο και κάτι εντελώς διαφορετικό, θα δεις.

luludia.luis6
Το μάτι και η ψυχή ξεκουράζεται… Και το έχουμε τόσο ανάγκη, όσοι έχουμε καταφέρει να βγούμε, με ψυχραιμία, αλώβητοι, από αυτή τη δύνη. Βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε να ακούμε τις ίδιες και τις ίδιες κορώνες και να βλέπουμε τις ίδιες πληρωμένες καταχωρήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Αρκετά! Λίγο οξυγόνο, το χρειαζόμαστε, μακριά και έξω από αυτά.

Στην Άνδρο θα βρεθούμε από τις 26 - 28 Μαΐου... Τρεις μέρες είναι λίγο, αλλά θα το παλέψουμε

andros. monopatia1
Ιδού λοιπόν που αρχίζουμε να "περπατάμε" πάνω στα σχέδια που έχουμε κάνει για τα ταξίδια μας με τα παιδιά της Σούλας, τον Κώστα και την Άννυ. Τη μέρα που στην Ελλάδα θα έχουν εκλογές εμείς θα ταξιδεύουμε για την Άνδρο, να φύγουμε με το πρώτο καράβι από τη Ραφήνα. Θα μείνουμε δυο διανυχτερεύσεις στο ξενοδοχείο «Μικρά Αγγλία» στη Χώρα στις 26 και 27 Μαΐου. 

andros. monopatia2
Αυτές τις δύο μέρες, συν μια τρίτη, την ημέρα της επιστροφής που θα προσπαθήσουμε να είναι βράδυ, θα επιχειρήσουμε να γνωρίσουμε λίγο στα παιδιά, το όμορφο νησί και τους φίλους μας, εκεί… Δεν ξέρω αν προλάβουμε να πάμε σ' αυτά τα υπέροχα μονοπάτια, αλλά θα το παλέψουμε.

andros. monopatia3
Η Άνδρος που τη ζήσαμε πέρσι για δέκα μέρες και τη γνωρίσαμε πολύ καλά, μέσα από τα μάτια του φίλου μας Λούη, έχει υπέροχα μέρη. Και πολύ πράσινο και νερά, πολλά για κυκλαδίτικο νησί. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, καθώς θα αξιοποιήσουμε όλες τις διαθέσιμες ώρες.

andros. monopatia4
Τέτοια μοναδικά μέρη, υπάρχουν πολλά για να τα περπατήσουμε, αλλά ο χρόνος είναι λίγος. Γι' αυτό και σας βάζουμε προκαταβολικά μερικές τέτοιες υπέροχες ομορφιές τοπίων της φύσης που άγγιξαν την καρδιά μας, με το άγριο στοιχείο που διαθέτουν... Σε πολλά από αυτά τα μέρη, εμείς πήγαμε.

andros. monopatia5
Η Άνδρος καταγράφηκε με τον καλύτερο τρόπο στην καρδιά μας. Θέλεις οι άνθρωποι, θέλεις αυτός ο πανέμορφος τόπος, αλλά κυρίως οι πρώτοι, μας "γέμισαν" και μας έκαναν να θέλουμε, στην πρώτη ευκαιρία να ξαναπάμε. Ιδού λοιπόν η αφορμή τώρα, με τα παιδιά της Σούλας. Το νησί που αγαπήσαμε, ένα χρόνο μετά.

andros. monopatia8
Πολλά πράγματα, δεν αλλάζουν μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα... Αν κρίνουμε από αυτό το πέτρινο σπίτι που έχει τη δική του ιστορία, μάλλον χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο στο διάβα της ιστορίας. Κι αυτή η σταθερότητα είναι που το κάνει ακόμα πιο όμορφο...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA