Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023
Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας...
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"...
Δε ξέρω αν σας ενοχλεί εσάς, αλλά εμένα με ενοχλεί αφάνταστα ως αναγνώστη να με θεωρούν ηλίθιο. Για τον τίτλο των ΝΕΩΝ λέω όπου ξαφνικά βρήκαν “θέμα” για συζήτηση. Ποιος είναι ο περίφημος κ. Βουλευτής (πρώην ή νυν) που έβγαλε ένα εκατ. ευρώ στο εξωτερικό. Προς Θεού, η προστασία των προσωπικών δεδομένων προηγείται...
Κωλοτούμπες!
Και δεν το λέω τυχαία. Δείτε στο ΕΘΝΟΣ πως παρουσιάζουν, το χαμηλώνουν στη βάση της πρώτη σελίδα και κάνουν “γαργάρα” το όνομα που οι ίδιοι έδωσαν χθες στη δημοσιότητα. Αξιοπιστία, αν μη τι άλλο...
Δείτε κι ΕΔΩ τι γράφουν στα Site τους "σοβαρές" εφημερίδες.
Εδώ είναι η ουσία παιδιά... Οι μισθοί μειώνονται άμεσα από 1ης Μαρτίου. Βρε, Ευρωπαίοι γίναμε. Τι μηχανισμός είναι αυτός; Ακόμα δεν ψηφίστηκε ο εφαρμοστικός νόμος κι αυτοί έβγαλαν τη σχετική εγκύκλιο. Τι ντροπή! Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.
Κι άλλα κροκοδείλια δάκρυα από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ για την εγκύκλιο που βγήκε πριν ακόμα ψηφιστεί ο σχετικό νόμος. Ίχνος ντροπής για τους πολιτικούς και τα παπαγαλάκια, τους δημοσιογράφους. Μα, ούτε προσχήματα δεν κρατούν πια...
Αηδίασα... Να αλλάξω θέμα. Να πάω στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για να πω: Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δείτε εδώ μια μαχητική δημοσιογράφο που έχασε τη ζωή της ασκώντας το λειτούργημά της στο πεδίο των μαχών. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί για να υπερασπίζονται το λειτούργημά τους, αντί να συνεργάζονται και να υπηρετούν το σύστημα...
Συγκινήθηκα από την ομολογία αυτού του σαλτιμπάγκου πρώην συνδικαλιστή που έγινε ο καλύτερος υπηρέτης της τρόικας... Βρε αγωνία για το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων. Και, αλήθεια δεν είπε στους παριστάμενους τίποτα γι' αυτή την αγωνία του. Ο τίτλος από την ΑΥΓΗ.
Ο τίτλος του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ. Ξεβράκωτοι και χωρίς καμιά διάθεση, δυστυχώς, για στοιχειώδη αντίσταση... Πόσο χαμηλά έχουμε φτάσει Θεέ μου!...
Ας τη χαίρονται αυτοί που την έκαναν, μια τέτοια συμφωνία... Ούτε μας αφορά, ούτε μας ενδιαφέρει... Εμάς μας καίνε όσα μας ετοιμάζουν στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Χαζά σαν αυτό που “παίζει” από χθες με τον βουλευτή που έβγαλε λεφτά στο εξωτερικό την ώρα που ζητάνε από μας και το τελευταίο ευρώ...
Ώστε μια αποικία γίναμε... Τώρα το πήρατε είδηση, εκεί στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ παιδιά; Μέχρι τώρα, δηλαδή είμαστε ένα ανεξάρτητο κράτος με... ηγέτες που μας αξίζουν, αφού είμαστε εμείς που τους εκλέγουμε. Τίτλος για σοβαρό προβληματισμό, σήμερα που είναι και παγκόσμια ημέρα σκέψης...
Τώρα μάλιστα!... Μετά την έκκληση που απηύθυνε ο πολύς κ. Βενιζέλος ουρές θα κάνουν αυτοί που πήγαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό για να τα... επιστρέψουν... Μήπως ανάμεσά τους και ο πρώην βουλευτής της Ν.Δ. κ. Σπήλιος Λιβανός; Αλλά δεν φταίει ο Βενιζέλος. Και χειρότερα έχει πει... Αλίμονο, κάποιοι παίρνουν στα σοβαρά αυτόν τον σαλτιμπάγκο της πολιτικής και κάνουν τα λεγόμενά του, πρώτο θέμα...
Το ΕΘΝΟΣ επιμένει στη νέα ροζ οπερέτα με τον Στρος Καν κάπου εκεί, ανάμεσα στο αναδρομικό χαράτσι για τους συμβασιούχους. Να... ξεχνιόμαστε. Να μη βλέπουμε μπροστά μας το μεγάλο πρόβλημα που αφορά με την περικοπή των συντάξεων και των μισθών.
Βρε συνάδελφοι του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ τι βλέπω, βγάλατε λίγο τους παραμορφωτικούς φακούς σας και γράφετε τη λέξη διάσωση στον τίτλο σας με εισαγωγικά; Να θεωρήσω ότι αρχίσατε να βλέπετε και να γράφετε τα πράγματα με το όνομά τους; Θα συνεχίσω να σας παρακολουθώ. Αν μη τι άλλο μου εξάπτετε τη δημοσιογραφική περιέργεια...
Οι αριθμοί πάντα άρεσαν στους δημοσιογράφους... Δείτε το σημερινό πρωτοσέλιδο του ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ. Από τη μια το δάνειο που ΘΑ ΔΟΘΕΙ, από την άλλη το “κούρεμα” που ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Αυτά σε δεκαπέντε μέρες, εφόσον στο μεταξύ “πέσουν” οι σχετικές υπογραφές. Ούτε μια λέξη για την ισοπέδωση κάθε εργατικού δικαιώματος από τη Βουλή που θα γίνει άμεσα...
Σήμερα στις 4 το απόγευμα έχει συλλαλητήριο στην Αθήνα. Ο καιρός είναι βροχερός. Θα 'χουμε και άλλοθι αν είναι πάλι τρεις κι ο κούκος στο Σύνταγμα... Ευτυχώς κάπου, όχι πολύ μακριά, σχεδιάζουν να μοιραστούν όμορφα ότι έχουν για την Καθαρή Δευτέρα....
Κίνημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον αγώνα της ΓΣΕΕ και των Ελλήνων εργαζομένων αναπτύσσεται σε όλη την Ευρώπη. Στα πλαίσια αυτά σημαντικό είναι το ψήφισμα της Συνομοσπονδίας Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) το οποίο και σας κοινοποιούμε:
Θέμα: «Ελλάδα: Απαράδεκτες οι πρόσθετες περικοπές! Η χώρα χρειάζεται ένα Σχέδιο Μάρσαλ»
Αναφορικά με τη δραματική οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα η DGB ζητά από την Τρόϊκα να επανεξετάσει την πολιτική της ώστε να συμπεριλάβει και τη διάσταση της προώθησης των επενδύσεων και του εκσυγχρονισμού. Ο Κλάους Ματέκι, μέλος του Προεδρείου της DGB, δήλωσε:
« Η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα μοιάζει με πυριτιδαποθήκη και ταυτόχρονα αποδεικνύει την αποτυχία της διαχείρισης της κρίσης υπό την ηγεσία της Καγκελαρίου Μέρκελ και του Γάλλου Προέδρου Σαρκοζύ. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της.
Η Ελληνική οικονομία συρρικνώνεται κατά 6,8%, η ανεργία βρίσκεται στο 21%, ένας στους δύο νέους δεν βρίσκει δουλειά. Οι αριθμοί αυτοί δείχνουν πως η πολιτική της σκληρής λιτότητας –κυρίως σε βάρος των εργαζόμενων και των κοινωνικά αδύναμων – δεν είναι μόνο άδικη αλλά και οικονομικά εσφαλμένη αφού οδηγεί σε κατάρρευση των εγχώριων αγορών και στραγγαλίζει το δυναμικό της ανάπτυξης. Η πολιτική αυτή δεν θα δημιουργήσει φορολογικά έσοδα και δεν θα τονώσει την οικονομία της χώρας.
Τα μέτρα αυτά επιταχύνουν το καθοδικό σπιράλ της ύφεσης. Οι συνέπειες σήμερα μεταφράζονται σε μια ανθρώπινη καταστροφή: ολοένα και περισσότεροι Έλληνες – όλο και περισσότερο από τα μεσαία στρώματα – μένουν άστεγοι, τα ποσοστά αυτοκτονιών αυξάνουν, μόνο στους πρώτους πέντε μήνες έφθασαν το 40%. Εντωμεταξύ η χώρα απειλείται από χρόνια ύφεση.
Εντούτοις, μολονότι τα «όργια» λιτότητας προκαλούν βαθιά κοινωνική αναστάτωση, η Τρόϊκα –ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, προκειμένου να δώσει το πράσινο φώς για το νέο πακέτο βοήθειας, απαιτεί ακόμα πιο δραστικές περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών καθώς και απολύσεις για 150.000 δημόσιους υπαλλήλους. Ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις. Η DGB πιστεύει πως πρόκειται για μια μετωπική επίθεση ενάντια στην αυτονομία των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στην ίδια τη Γερμανία.
Όσοι σήμερα στην Ελλάδα καλούν τους εργαζόμενους να πληρώσουν τα σπασμένα μιας κρίσης που δεν προκάλεσαν ούτε δημιούργησαν , αύριο θα επιχειρήσουν να κάνουν το ίδιο και στη Γερμανία. Έχουν στην πράξη κάποια αξία οι προηγούμενες Ευρωπαϊκές Συνθήκες, οι οποίες κατοχυρώνουν την προστασία και το απαραβίαστο της αυτονομίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων;
Η Τρόικα πρέπει να επανεξετάσει την πολιτική της. Οι πρόσθετες περικοπές είναι απαράδεκτες και για τη χώρα και τους ανθρώπους. Αντιθέτως, η Ελλάδα χρειάζεται ένα Σχέδιο Μάρσαλ – μια διευρυμένη πρωτοβουλία προώθησης επενδύσεων και σχεδίων εκσυγχρονισμού. Μόνον έτσι θα μπορέσει αυτή η χώρα να βγει από την κρίση και δεν θα ταπεινώνεται πλέον στις Συναντήσεις Κορυφής για την κρίση. Πρόκειται για μια χώρα της Ευρώπης με μεγάλο πολιτισμό και δεν αξίζει στους Έλληνες τέτοια μεταχείριση. Κυρίως η Γερμανία θα έπρεπε να έχει επίγνωση της ιδιαίτερης ευθύνης που φέρει.
Στο μεταξύ στην ΠΕΤ ΟΤΕ ψηφίζουν και σήμερα... Οι εκλογές ολοκληρώνονται το απόγευμα της Παρασκευής. Για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου Αττικής δημοσιεύουμε τους χώρους των εκλογών, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής, να δείτε που είναι σήμερα η κάλπη... Στο μεταξύ ελάτε να σας πάω μια βόλτα στις... πυραμίδες της Αιγύπτου. Πατήστε ΕΔΩ και ταξιδέψτε μαζί μου, εκεί που θα ήθελα να πάω πριν πεθάνω...
Είπα να κάνω σήμερα μια βόλτα στους χώρους που ψηφίζουν οι τεχνικοί του ΟΤΕ στην Καλλιθέα. Να περπατήσω στη Δημοσθένους, να δω όλο αυτό το αφισομάνι των συνδικαλιστικών παρατάξεων, να πάρω “χρώμα” από τις εκλογές ενός μεγάλου πρωτοβάθμιου σωματείου.
Πραγματικά εδώ υπάρχει ένταση, πάθος, δύναμη για τα πιστεύω τους. Την Τρίτη το μεσημέρι όμως, στην Καλλιθέα που πήγα, φρόντισα επιλεκτικά να φωτογραφίσω τους τοίχους και τις αφίσες των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Να δώσω ένα κλίμα από τις εκλογές της ΠΕΤ ΟΤΕ.
Σκόπιμα δεν φωτογράφησα τα τραπεζάκια των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Αυτά τα αφήνω για το ΝΥΜΑ στο κλείσιμο της εκλογικής διαδικασίας για την Αθήνα και ολόκληρη την Ελλάδα. Την Παρασκευή 24/2. Εκεί θα είναι το μεγάλο πανηγύρι...
Στα Εργαστήρια της Καλλιθέας ψήφιζαν στον 4ο όροφο. Δεν πήρα το ασανσέρ, αλλά ανέβηκα από τις σκάλες. Αυτό που έβλεπα είναι η εικόνα που σας μεταφέρω. Παντού κολλημένες αφίσες, παντού μηνύματα που απευθύνονταν στους ψηφοφόρους. Και ευτυχώς που ήταν αρκετοί, όπως μου είπαν, αυτοί που πήγαν να ψηφίσουν σήμερα...
Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα να τους βρω. Η κεντρική πόρτα που ήξερα από άλλες χρονιές, είχε κλείσει και μόνο μια παράπλευρη είσοδος ήταν ανοιχτή. Απάνω που ετοιμαζόμουν να φύγω απογοητευμένος που είχα κάνει τόσο δρόμο από την ΠΕΤ ΟΤΕ χωρίς να τους βρω κι ενώ είχα κάνει ήδη τον κύκλο των εγκαταστάσεων του κτιρίου του ΟΤΕ, είδα την είσοδο και μπήκα...
Αποσπάσματα από τη σημερινή ραδιοφωνική εκπομπή του Τζίμη Πανούση στο Ράδιο 9. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα ελεύθερες φωνές...
Ο Νίκος Παππάς ήταν ένας από τους πρωτεργάτες στο Κίνημα του Ναυτικού το οποίο εκδηλώθηκε τον Μάιο του 1973 και αποτέλεσε τη σημαντικότερη αντίσταση κατά της χούντας ως τότε. Το Κίνημα οργανώθηκε με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας και συμμετείχαν εκτός από αξιωματικούς του Πολεμικού ναυτικού και αξιωματικοί από την Αεροπορία και τον στρατό.
Ο Νίκος Παππάς ήταν κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό «Βέλος» και ενώ το κίνημα είχε ήδη προδοθεί, αποφάσισε να αποχωρήσει από την άσκηση του ΝΑΤΟ στην οποία συμμετείχε και να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ιταλία, καταφέροντας μεγάλο πλήγμα στη χούντα, ανανεώνοντας την αντίσταση και δημιουργώντας αίσθηση στο εξωτερικό κάνοντας την ανταρσία του Βέλους, πρωτοσέλιδο από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία.
Ο Νίκος Παππάς έγραψε τη δική του σελίδα στην Ιστορία, διετέλεσε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, υπουργός, τιμήθηκε από την επίσημη Πολιτεία, την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύμη αλλά και από τους απλούς πολίτες αυτής της χώρας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντά της.
Τώρα, αυτά τα δύσκολα για όλους μας χρόνια, στα 82 του, ένοιωσε την ανάγκη να γράψει μια ανοιχτή επιστολή στους κυβερνώντες. Ο λόγος του τσεκούρι. Διαβάστε τη. Κυκλοφορεί από φίλους στο internet:
Προς: Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας
Τους Προέδρους των Ελληνικών πολιτικών κομμάτων
Τους 300 βουλευτές
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Κυβέρνησης,
Αξιότιμοι κύριοι Πρόεδροι των Κομμάτων,
Αξιότιμοι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού
Στον θαλασσινό πολιτισμό που βίωσα σε όλη τη διάρκεια των 82 μου χρόνων, το πρώτο αξίωμα που ενστερνιστήκαμε ήταν αυτό του «ουδέν μορφώνει όσο το παράδειγμα». Και το υπηρετήσαμε με ήθος και ανιδιοτέλεια στα οποία μας γαλούχησαν άξιοι γονείς και ακαδημαϊκοί και επαγγελματικοί δάσκαλοι.
Η σημερινή κρίση της πατρίδας μας, πέρα από οικονομική, χαρακτηρίζεται και από την κοινωνική αποσύνθεση, κατάσταση που οδηγεί, αν και σφόδρα απεύχομαι, σε τραγικά αδιέξοδα και εθνική καταστροφή.
Κύριος παράγοντας στην επικίνδυνη αυτή φάση του ελληνισμού είναι και η διαχείριση της ηγεσίας σε όλα τα επίπεδα. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη ηγετών- ινδαλμάτων, που να δείχνουν στην πράξη ότι συμμερίζονται και συμμετέχουν έμπρακτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός του οποίου ηγούνται.
Η ασυλία και η ατιμωρησία των ηγητόρων που ενήργησαν ιδιοτελώς, η διατήρηση προνομίων, απολαβών και προκλητικών περιουσιών, εξοργίζουν τους πολίτες, που βλέπουν τις δικές τους περιουσίες να εξαϋλώνονται και υποσκάπτουν την εμπιστοσύνη προς τους ηγέτες, οδηγώντας τους μαζικά, ιδίως τους νέους χωρίς μέλλον, προς την αναρχία και την αυτοδικία.
Είναι καιρός να ενστερνιστείτε κι εσείς το «ουδέν μορφώνει όσο το παράδειγμα». Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την παραίτησή του από την Προεδρική αποζημίωση ας είναι φωτεινό παράδειγμα για όλους σας. Πάρτε σκληρά μέτρα και για εσάς. Εφαρμόστε άμεσα τη δυνατότητα που σας δίνει το Σύνταγμα ώστε η επόμενη Βουλή να έχει 200 μόνο Βουλευτές. Μειώστε τις υπουργικές και βουλευτικές αποζημιώσεις σας στον μέσο όρο μισθοδοσίας του Δημοσίου. Καταργείστε τις βουλευτικές συντάξεις και θεωρείστε τον βουλευτικό χρόνο αντίστοιχο του επαγγέλματος ενός εκάστου Βουλευτή με τις ανάλογες κρατήσεις για την επαγγελματική και μόνο σύνταξή του.
Περιορίστε τους υπουργούς σε 15. Είναι τραγικός εμπαιγμός να κόβετε τις συντάξεις των πολιτών και να διατηρείτε 4 Υπουργούς Εθνικής Άμυνας! Περιορίστε τις στρατιές των αυλικών, συμβούλων και φυλάκων σας. Καταργείστε επιτέλους τους Γενικούς Γραμματείς, Διευθυντές και Διοικητές που διορίζονται στις θέσεις αυτές με μόνο κριτήριο την αποτυχία τους να εκλεγούν βουλευτές και διορίστε Μόνιμους Γενικούς Γραμματείς με αξιοκρατικά κριτήρια και ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη.
Μόνο από αυτά τα μέτρα θα εξοικονομούσατε περισσότερα από τα 300 εκατομμύρια που ψάχνετε ευτελίζοντάς μας στην παγκόσμια κοινότητα.
Τιμωρείστε επιτέλους τους ανάμεσά σας ευρισκόμενους ιδιοτελείς εκμεταλλευτές του δημόσιου χρήματος.
Μόνον έτσι έχετε ελπίδα να καταστείτε ηγήτορες που θα εμπνέουν τον θαυμασμό και την αγάπη, κυρίως δε την εμπιστοσύνη των πολιτών που σας ακολουθούν.
Αγάθων έφη: « Ο άρχων τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον, ότι ανθρώπων άρχει, Δεύτερον ότι κατά Νόμον άρχει, και Τρίτον, ότι ουκ αεί άρχει.»
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!