Κλείνουμε σε λίγο τα 270.000 χτυπήματα επισκεπτών από ξεχωριστές Ι.Ρ. Το βλέπετε ήδη στην μπάρα δεξιά. Για μεγαλύτερη διευκόλυνση το έβαλα κι εδώ ως φωτογραφία. Το επισημαίνουμε, όπως κάνουμε εδώ κάθε 10.000 χτυπήματα θεωρώντας ότι πρόκειται για ένα μοναδικό ρεκόρ που έχει να κάνει με το γεγονός πως κάποιοι εκτιμούν ότι εδώ βρίσκουν κάτι που τους κρατάει και μένουν μόνιμοι αναγνώστες των αναρτήσεων...

Αν σκεφτεί κανείς ότι στο διάστημα των τεσσάρων σχεδόν χρόνων (τα κλείνουμε τον Απρίλη...) έχουμε κάνει 2.250 αναρτήσεις, τότε αντιλαμβάνεται ότι εδώ υπάρχει ένας θησαυρός θεμάτων που δεν είναι “τραβηγμένα” από τα μαλλιά, αλλά προσπαθούμε με σοβαρότητα να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της επικαιρότητας.

Αυτή η απλότητα είναι που κερδίζει... Δεν υποχρεώνει κανέναν να μείνει εδώ... Αλλά ωστόσο αισθάνεται όμορφα και... μένει.

Ένα από τα θέματα, πέρα από τις επισκέψεις που παρακολουθώ με προσοχή στη μπάρα δεξιά η οποία ανανεώνεται συχνά με θέματα, αφορά και ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ. Κατά καιρούς αλλάζουν σειρά, αλλά στην ουσία παραμένουν ίδια. Ας πούμε, δείτε τη φωτογραφία κάτω αριστερά, όπως ήταν το Site μου την ημέρα που έκανα αυτή την ανάρτηση. Στην κορυφή της αναγνωσιμότητας είναι το Δόγμα του Σοκ. Αντιληπτό. Λόγω και της κατάστασης που βιώνουμε... Όμως το δεύτερο και το τρίτο δεν τα καταλαβαίνω. Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει ότι ο Λάμπρος έκανε, κάποτε, τα γενέθλια του στο Allu Fan Park; Πάνε χρόνια τώρα που του αρέσει να τα κάνει αλλιώς και πάντως με πολύ επιλεκτικούς φίλους και σε άλλο περιβάλλον...

Άρεσε επίσης το δημοσίευμα που έκανα όταν πήγε στο Γυμνάσιο. Τρία χρόνια μετά, ο Λάμπρος πάει Λύκειο πια. Απλά δεν βλέπετε αναρτήσεις γι' αυτόν, επειδή έχει την άποψη ότι δεν πρέπει να ασχολούμαι μαζί του γιατί μεγαλώνει και 'γώ το σέβομαι, όσο μπορώ...

Το θερινό σινεμαδάκι στην “Αίγλη” του Ζαππείου είναι διαχρονικό και δείχνει μια ευαισθησία από τη μεριά σας. Ότι καιρό κι αν έχει, όπως τώρα που είναι χειμώνας, αυτή η ξεχωριστή καλοκαιρινή έξοδος αρέσει. Όπως αρέσει και η αλλαγή σελίδας. Η μεταφορά δηλαδή από το Blog “Θραψανιώτης μέχρι κόκαλο” στο Site του “Θραψανιώτη”.

Έτσι κι αλλιώς, όπως έχετε διαπιστώσει συνεχίζω να έχω στην κορυφή δεξιά αυτού του Site το λιγκ που οδηγεί σε κείνο το Blog. Εντάξει έχει αλλάξει το λέι άουτ κι έχουν “χαθεί” πολλές φωτογραφίες από τα δύο χρόνια που το συντήρησα, αλλά έχει για μένα μια συναισθηματική αξία και δεν θέλω να το εγκαταλείψω στην τύχη του.

Γενικά αυτό το Site είναι φιλόξενο. Αγαπάει να μοιράζεται πράγματα με τους αναγνώστες του και “παίζει” με τα σχόλια σας, όταν ξεπερνάτε τις όποιες αναστολές σας και τα κάνετε. Και ένα στοιχείο που μας δένει και τονώνει την εμπιστοσύνη σας είναι το γεγονός ότι δημοσιεύονται άμεσα και ελεύθερα χωρίς καμιά λογοκρισία. Γιατί αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν δεν το κάνω πρώτος...

Ετσι για να ξεκινήσει όμορφα αυτή η δύσκολη Τρίτη. Όπου τα μηνύματα είναι διάφορα από τις Βρυξέλλες... Είναι η φωνή της Καλλιόπης Βέτα σε μουσική του Γιάννη Κ. Ιωάννου...