Απόγευμα Παρασκευής, στο σπίτι της φίλης μας Πόπης, στο Χολαργό... Η ίδια βέβαια, τώρα ετοιμάζει τα μπαγκάζια της για την Κρήτη, θα πάει στο Καστέλι Πεδιάδος, στο πατρικό της, με το γιό της, αλλά εκείνο το βράδυ περάσαμε υπέροχα μαζί της... Και ήταν μια ζεστή μέρα, όπως όλες αυτές τις μέρες...


Είχα λοιπόν τη δυνατότητα να περπατήσω την αυλή της, στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού της, από τις τρεις μεριές της και να πάρω μερικές φωτογραφίες. Το προάστιο που μένει, ο Χαλαργός, έχει αρκετό πράσινο και σε καμιά περίπτωση δεν μοιάζει με τις συνθήκες ζωής στην Αθήνα...


Στο βάθος είναι ο Υμηττός και ώρες - ώρες έρχονταν από εκεί μια πολύ όμορφη δροσιά... Το βλέπετε και μόνοι σας, η ποιότητα της ζωής εδώ είναι πολύ καλύτερη από αυτήν που έχουμε εμείς, στο κέντρο της πόλης της Αθήνας... Ανοιχτοί ορίζοντες, βλέπουν τον ήλιο και αισθάνονται τον αέρα, όταν φυσάει.


Υπάρχουν και χαμηλές κατοικίες, όπως αυτή μπροστά μας, αλλά και ψηλές, όπως αυτή στο πλάι, αριστερά στη φωτογραφία. Ωστόσο τα εμπόδια που παρεμβάλλονται δεν είναι μεγάλα κι έτσι μπορείς να αναπνεύσεις ακόμα και τις δύσκολες ώρες του μεσημεριού. Μεγάλη υπόθεση...


Πετύχαμε μια φωτογραφία, εντελώς συμπτωματικά, γιατί δεν ξέραμε ούτε από πού δύει ο ήλιος, στο σπίτι της. Πανέμορφη δεν είναι; Αυτή την ώρα καθίσαμε στο μπαλκόνι της μαζί της. Και περάσαμε σαν παρέα εκπληκτικά, ώς την ώρα που χρειάστηκε να φύγουμε.


Και στην ίδια άρεσε πολύ, η παρέα μας... Είπαμε ότι θα το ξανακάνουμε, όταν με το καλό επιστρέψει από τις διακοπές της. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό της προσμονής... Της ευχόμαστε να περάσει καλά, εκεί που θα πάει με το παιδί της, να ξεκουραστεί, να χαλαρώσει. Το χρειάζεται.