Αυτό το πήγαινε – έλα, ανάμεσα στο Πέραμα και τη Σαλαμίνα, το κάνω κάθε δίμηνο μια φορά, τα τελευταία 5 - 6 χρόνια. Αφορμή είναι η ύλη του ΤΥΠΟΥ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών που επιμελούμαι δημοσιογραφικά και την οποία πρέπει να παραδώσω στην Πόπη που μένει εκεί.


Η Πόπη τη δουλεύει τεχνικά και αποτυπώνει το σχέδιο που έχω ετοιμάσει εγώ. Και αυτή η συνεργασία είναι άψογη, αν λάβει κανείς υπόψη του, το αποτέλεσμα της δουλειάς. Ευχαριστημένη η Π.Ο.Σ.Σ., ο πελάτης, ευχαριστημένος κι εγώ που βλέπω να υλοποιείται ένα έργο μου.


Ωστόσο, τίποτα δεν είναι ξεκομμένο, σ' αυτή την ιστορία... Αν και η απόσταση, από το σπίτι μου, είναι περίπου 21 χιλιόμετρα μέχρι το Πέραμα και σύμφωνα με τους χάρτες της Google, αλλά και την πραγματική ζωή, χρειάζομαι μισή ώρα για να πάω, εμένα μ' αρέσει πολύ.


Τι είναι αυτό που μ' αρέσει; Είναι το ταξίδι με το καραβάκι, τα λένε και παντόφλες αυτά τα μικρά πλοιάρια που φεύγουν κάθε 15-20 λεπτά και ενώνουν το Πέραμα με τη Σαλαμίνα. Είναι η ήρεμη θάλασσα τα άλλα μικρά πλεούμενα και ο καθαρός αέρας που γεμίζει τα πνευμόνια.


Από καιρό σε καιρό, όλα αυτά τα χρόνια, παίρνω μερικές φωτογραφίες... Όπως αυτή εδώ, που δείχνει το Πέραμα που αφήνουμε πίσω μας, καθώς το πλοιάριο μας έχει πάρει ρώτα για το λιμάνι της Σαλαμίνας, έχοντας μπροστά μας την πρώτη ξηρά του νησιού, που είναι όμορφο. Το έχω περπατήσει με τη μηχανή.


Σ' αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι, δεν είχε πολύ κίνηση... Μεσημέρι μιας καθημερινής μέρας, δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς. Κι ωστόσο φεύγουν στην ώρα τους, έστω κι αν έχουν μειωμένη κίνηση. Αυτό είναι καλό στους στοιχειώδεις προγραμματισμούς που μπορείς να κάνεις.


Ο καιρός συννεφιασμένος, αλλά καλός. Κατά καιρούς ο ήλιος βρίσκει τον τρόπο να βγει κι απλώνει μια λαμπρότητα, ξεχωριστή, παντού. Ήταν οι μέρες της "Πηνελόπης" που εμείς στην Αττική δεν αντιληφθήκαμε και πολύ το πέρασμα της. Επιφανειακά, πολύ, τη νιώσαμε. Συνηθισμένος χειμώνας.


Φτάνουμε στα Παλούκια, το λιμάνι της Σαλαμίνας. Τα άλλα πλοιάρια έχουν αράξει στο λιμάνι κι έχουν αφήσει χώρο μόνο για να μπει το δικό μας. Την ίδια ώρα ένα άλλο θα φύγει, από εκεί για το Πέραμα. Και η ζωή συνεχίζεται… Και έχει την ομορφιά της, όπως κι αν το δεις.