Στο καινούριο σπίτι του Κώστα και της Άννυς στο Βανκούβερ με προσκαλεσμένη τη Σούλα
Οι μέρες περνάνε, φεύγουν γρήγορα… Σε λίγο η Σούλα θα είναι πίσω στην Ελλάδα, στο σπίτι της… Πέρασαν κιόλας δυο γεμάτες εβδομάδες και κάτι… Δηλαδή τι μένει; Κάτι λιγότερο από πέντε μέρες , ως την Τετάρτη 10 Ιανουαρίου, οπότε και θα πάω το απόγευμα στο «Ελ. Βενιζέλος» να την παραλάβω. Εδώ με τη νύφη της, Άννυ.
Ας μείνουμε μέχρι τότε λίγο ακόμα στο Βανκούβερ παίρνοντας ένα άρωμα Καναδά, από το σπίτι του γιού της Κώστα και της συζύγου του, Άννυς. Είναι ένα νέο σπίτι και για τους ίδιους, αφού πούλησαν το προηγούμενο τους και μετακόμισαν σ’ αυτό. Μπορεί να μας φαίνεται κάπως στη χώρα μας, επειδή εδώ έχει καταρρεύσει η αγορά ακινήτων.
Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει στη χώρα του Καναδά. Η μεσαία τάξη ανθρώπων ευημερεί κι έτσι με μια σχετική ευκολία, όσοι εργάζονται, μπορούν να κάνουν τέτοιες αγοραπωλησίες. Η Σούλα εξερευνεί το σπίτι. Και με το κινητό της τηλέφωνο «φωτογραφίζει» τον εαυτό της στο μπάνιο των παιδιών.
Τη βλέπουμε εδώ καθισμένη στον καναπέ, να απολαμβάνει λίγες στιγμές ηρεμίας και ξεκούρασης. Το χρειάζεται αυτό. Σε λίγο έχει να αντιμετωπίσει τις ταλαιπωρίες της επιστροφής. Τόσες ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο, αλλαγή του βιολογικού ρολογιού. Κι «αυτό που πρέπει να πάρω ή το άλλο να μην ξεχάσω στη βαλίτσα μου».
Δες εδώ τα τρία κορίτσια, μαζί. Η μαμά Σούλα, η κόρη της Έστερ και η νύφη Άννυ που από παιδί μεγάλωσε κοντά της και πάντα μιλάει με σεβασμό και αγάπη γι’ αυτήν. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις, που όταν η νύφη λέει την πεθερά μαμά, το εννοεί κιόλας. Το αληθινό ανυπόκριτο χαμόγελο είναι εκεί να μας θυμίζει πως οι ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να είναι όμορφες, φτάνει εμείς να το θέλουμε και να εργαζόμαστε γι’ αυτό.
Ο Στήβ και η Έστερ στην κουζίνα του Κώστα και της Άννυς. Πήγαν τη Σούλα με το αυτοκίνητο τους και κάθισαν μαζί της για αρκετή ώρα. Έτσι κι αλλιώς είναι μια αγαπημένη οικογένεια. Όχι στους τύπους, αλλά στην ουσία του πράγματος. Και είναι ωραίο αυτό να το βλέπεις ανάμεσα στα αδέλφια. Είναι ωραίο οι δεσμοί αίματος, να ενώνουν.
Ένα τραπέζι «χωρίζει» τα αδέλφια Έστερ και Κώστα. Και η παρουσία του Στήβ λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος αγάπης. Τι όμορφο που είναι να βλέπεις τέτοια υπέροχα πράγματα να συμβαίνουν πραγματικά στη ζωή! Και πόσο ωραίο είναι για την μαμά Σούλα, να διαπιστώνει από κοντά τι καλά και πρόθυμα παιδιά ανέθρεψε…
Σχόλια (0)