Τελευταίες φωτογραφίες από το Αίγιο, όπου περάσαμε 15 υπέροχες μέρες και σήμερα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής στην Αθήνα. Από το πρωί στις 10 παραδίδουμε το κλειδί του 210 οικίσκου μας και ταξιδεύουμε με μια μικρή στάση σε φίλους για να τους δούμε λίγο πριν πάμε στο σπίτι μας.


Το "Νησί" λοιπόν. Που δεν είναι και τόσο νησί, αν και όταν βρεθείς εκεί σ' αυτό το καφέ - ρεστοράντ αισθάνεσαι να περιβάλλεσαι από νερό θαλασσινό, οι βάρκες δεμένες, δίπλα σου, οπότε, δικαιολογεί τον τίτλο του. Ευφυείς όσοι του έδωσαν τον τίτλο νοικιάζοντας το από τον Ναυτικό Όμιλο Αιγίου.


Ήρθαμε εδώ αρκετές φορές με φίλους... Και μας άρεσε πολύ η ησυχία του, η ωραία μουσική του, διακριτική όμορφη χωρίς νταβαντούρια μεγάλα και η εξυπηρέτηση που είναι γρήγορη και καλή... Κάτι το εντελώς διαφορετικό από όσα είδαμε, τις μέρες που μείναμε στην πόλη του Αιγίου. Αξίζει να πάτε, αν δεν το έχετε κάνει.


Αυτή είναι η θέα που έχεις από το τραπέζι σου. Εντυπωσιακή! Η θάλασσα μέσα στο μικρό λιμανάκι, γαλήνια. Δεν βλέπεις το παραμικρό κυματάκι. Μόνο τις βάρκες που κουνιούνται ελαφρά. Και ένας απαλός, αλλά όχι ενοχλητικό θόρυβος από τις συζητήσεις των ανθρώπων, στα τραπέζια του μαγαζιού.


Και για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο του κομματιού... Το «Νησί» της Αρλέτας το έχετε ακούσει, φαντάζομαι. Έπαιξε πολύ τον τελευταίο καιρό με αφορμή το θάνατο της. Ας το ξαναθυμηθούμε όμως πατώντας ΕΔΩ τον σύνδεσμο. Έχει πολύ μεγάλη ευαισθησία μέσα του ο στίχος. Και είναι στιγμές που το έχουμε σιγοψιθυρίσει όλοι με αγάπη…