Ξεκινήσαμε να πάμε για την Αγιά Σωτήρα, έναν οικισμό μικρό στο δρόμο για τη Θήβα που περνά μέσα από την Ελευσίνα… Τον θυμόταν ο παππούς Διονύσης από τα χρόνια που πήγαινε με τη γυναίκα του, όταν ο δρόμος είχε κίνηση, αφού δεν είχε φτιαχτεί ακόμα ο νέος εθνικός δρόμος γι’ αυτή διαδρομή.


Αφορμή ήταν ο παππούς Διονύσης. Τον τελευταίο καιρό έχει βαρύνει αρκετά… Δεν έχει και τόσο διάθεση να βγει. Του φαίνεται μεγάλο ακόμα και να πάει στον κουρέα του… Αλλά την Κυριακή που μας πέρασε ήταν ωραίος ο καιρός, το είπαμε και στον φίλο μας Βασίλη και πραγματικά το απολαύσαμε το ταξίδι.


Αφού λοιπόν διαπιστώσαμε ότι στην Αγιά Σωτήρα δεν υπήρχε τίποτα πια και οι ταβέρνες, όλες είχαν κλείσει. Μόνο μια λειτουργεί, ως ανάμνηση… Έτσι αφού δεν βρήκαμε τίποτα για να καθίσουμε, επιστρέψαμε στο λιμάνι της Ελευσίνας και βρήκαμε μια όμορφη καφετέρια για να πάρουμε τη ζεστή σοκολάτα μας.


Ο τόπος ήταν πραγματικά υπέροχος. Κι εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να φωτογραφηθούμε με τη Σούλα… Πήραμε μερικές και τις ανεβάσαμε στο Facebook  και στο Instagrame… Οι φίλοι μας άρχισαν τα λάικ… Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να δείχνουν οι άνθρωποι την αγάπη τους… Αν και πριν από αυτά υπήρχε τρόπος να το κάνουν.


Δεν είναι βέβαια αυτό το ζητούμενο για μας. Καθόλου δεν μας απασχολεί τι λάικ θα μαζέψουμε. Πιο πολύ απ’ όλα μας άρεσε ότι ανταποκρίθηκαν δυο ντόπιες αδελφές μας που είδαν και δήλωσαν προθυμία για γνωριμία και φιλοξενία. Τι όμορφη που είναι η αδελφότητα μας, παντού στον κόσμο! Αληθινά υπέροχη!


Λάβαμε υπόψη μας την κούραση του παππού Διονύση και φύγαμε, αλλά αφήσαμε ανοιχτή την υλοποίηση αυτής της πρότασης – πρόσκλησης για το κοντινό μέλλον. Διότι τι είναι η Ελευσίνα σε απόσταση από την Αθήνα; Με δικό σου μέσο Ι.Χ., κάτι λιγότερο από μισή ώρα είναι αν η κίνηση είναι βατή και χωρίς μποτιλιάρισμα στην εθνική.


Όμως το λιμάνι της Ελευσίνας ας άρεσε πολύ… Πραγματικά ήταν και η ώρα υπέροχη, απόγευμα προς το δειλινό… Φαίνεται άλλωστε σε όλες τις φωτογραφίες, πλάτη… Σύννεφα στον ουρανό και ανάμεσα τους ένας κατακόκκινος ήλιος υπέροχος και μοναδικός. Να τον πιεις στο ποτήρι… Οι πινελιές ομορφιάς του Δημιουργού.


Ναι, τη χαρήκαμε αυτή τη μικρή εκδρομή όλοι στην παρέα. Κι ο παππούς Διονύσης μπορεί να κουράστηκε, αλλά το χάρηκε παρέα μαζί μας. Θέλουμε από καιρό σε καιρό να το επαναλαμβάνουμε. Το γνωρίζει και ο ίδιος και εμείς ότι τα χρειάζεται. Δεν είναι καλό, όσο αντέχει και μπορεί να είναι κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού.