Είχα κάτι όμορφες ανοιξιάτικες φωτογραφίες με μαργαρίτες, τραβηγμένες εδώ και κάμποσες μέρες από το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα και είπα να τους δώσω το χώρο τους εδώ...

Για μένα είναι πολύ σημαντική μέρα σήμερα από το πρωί με αποκορύφωμα το απόγευμα προς το βράδυ. Και τι καλύτερο από το να γιορτάζει κανείς με εικόνες από την ανθισμένη φύση, δυο βήματα από το κέντρο της Αθήνας.

Στο κάτω – κάτω της γραφής το χρειάζονται τα μάτια μας. Αυτά δίνουν ερεθίσματα στην ψυχή... Κι όσο πιο όμορφα είναι, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει κανείς να νιώσει καλύτερα...

Κρατώ κάτι από τη γλύκα και την ομορφιά του τοπίου, όχι αποκλειστικά για μένα... Εξάλλου βάζοντας τες εδώ, έχω λόγους να το κάνω. Θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας. Να ξεχωρίσουμε το ωραίο και να το αναδείξουμε...

Στην πραγματικότητα επιθυμώ να ξεκινήσει όμορφα αυτή η εβδομάδα που έχει την ιδιοτροπία της σε ότι αφορά τα εργασιακά... Κουτσή εβδομάδα μ' ένα δώρο που δεν θα προλάβω να το πάρω και θα εξαϋλωθεί, όπως και ο μισθός τον τελευταίο καιρό...

Καλά τα πήγαινα χωρίς αναφορές στα προβλήματα. Το να κάνουμε όμως αυτό που η στόφα μας το 'χει είναι σα να το παλεύουμε μη γινόμαστε στρουθοκάμηλοι... Κι αυτά είναι βάρη που φαίνονται στην κυρτωμένη πλάτη μας.

Είπαμε ότι σήμερα είναι μια ξεχωριστή ημέρα... Προσέξτε τις μαργαρίτες και πάρτε λίγο από το θάρρος τους. Ή από τις ανθισμένες κουτσουπιές... Πόσο θα κρατήσουν αυτά τα υπέροχα και μοναδικά άνθη τους; Όσος κι αν είναι αυτός ο χρόνος, για μας θα είναι πάντα μια υπέροχη ομορφιά...