Η επικαιρότητα στην καθημερινότητα μας. Εδώ το πούλμαν κατεβάζει τα παιδιά του 6ου ειδικού σχολείου Αθηνών. Σημερινή φωτογραφία...

Πρωινό, έξω από το ίδιο σχολείο, γύρω στις 8.10. Σε λίγο θα ανοίξει τις πόρτες του για να κάνουν το μάθημα τους τα παιδιά...

Το Κολυμβητήριο στην περιοχή Κολοκυνθούς. Οι πληροφορίες μας λένε ότι τελείωσαν οι εργασίες του και τώρα περιμένουν να... γεμίσει νερό η πισίνα για να δοθεί στους δημότες του. Κι αυτό θα χρειαστεί ένα ολόκληρο μήνα...

Από την Κυριακή που μας πέρασε είμαι σε μια συνεχή κινητικότητα καθώς “έπεσαν” σχεδόν μαζί τρεις εκδοτικές προσπάθειες. ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ 16σέλιδος, ΤΥΠΟΣ 4σέλιδος σε μεγάλο σχήμα εφημερίδας και 36 σελίδες περιοδικό η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ.

Αυτό σημαίνει πρακτικά πως ώρες – ώρες δε σηκώνω κεφάλι. Τα έντυπα αυτά δε βγαίνουν με κάποιον μαγικό τρόπο. Κι αν λάβει κανείς υπόψη του ότι παράλληλα χρειάζεται να παρακολουθώ την επικαιρότητα και την ειδησεογραφία, μπορεί να καταλάβει πού βρισκόμαστε.

Ευτυχώς αυτό είναι κάτι που την ερχόμενη εβδομάδα θα ρυθμιστεί καλύτερα, καθώς αρκετές δουλειές, όπως τις ανάφερα πιο πάνω θα έχουν ολοκληρωθεί, ενώ η ΦΩΝΗ θα μπει στην τελική της ευθεία.

Έτσι συμβαίνει συνήθως σε έναν δημοσιογράφο... Εκεί που νομίζει πως μπορεί να είναι λίγο χαλαρός, τότε του πέφτει όλος ο όγκος της δουλειάς που οφείλει να διεκπεραιώσει. Να εξυπηρετήσει τους πελάτες του που τον εμπιστεύονται και αναμένουν πολλά από αυτόν.

Όπως κάθε δουλειά που είναι υπεύθυνη, έχει κι αυτή τα δικά της. Είναι απαραίτητο να διαβάζεις καλά και να αξιολογείς σωστά την είδηση για να την προβάλεις όπως της πρέπει. Μοιάζει απλό και εύκολο, αλλά δεν είναι. Άσε που ποτέ, μα ποτέ δεν έχεις να αντιμετωπίσεις το ίδιο πρόβλημα.

Αλλά αυτή είναι και η πρόκληση για τον δημοσιογράφο: Να έχει μπροστά του ένα λευκό χαρτί και να προσπαθεί με το υλικό που έχει ετοιμάσει να δώσει σχήμα, χρώμα, ταυτότητα...

Αυτό ήταν που με γοήτευε πάντα... Κι αυτό προσπαθώ να κάνω κι εδώ, σ' αυτό το Site. Φυσικό δεν ακούγεται; Ο εφημεριδάς το επιμελείται. Θα έχει λοιπόν κάτι από τη γλύκα και την ομορφιά που έχει ένα έντυπο όταν δημιουργείται...

Εντάξει, του λείπει το χαρτί, το μελάνι, αυτή η υπέροχη και μοναδική αίσθηση. Αλλά δε γίνεται να τα έχουμε όλα. Ας συμβιβαστούμε με ότι διαθέτουμε κι ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε...

Μ' αυτόν τον τρόπο η παρέα που φτάνει καθημερινά ώς εδώ θα έχει την ευκαιρία να διαβάζει ενδιαφέροντα πράγματα. Κι αυτό, όπως έχω πει κι άλλοτε, με γεμίζει ευθύνες ως προς το περιεχόμενο και την ποιότητα...

Τα έντυπα μας λοιπόν προχωρούν κανονικά, αλλά δεν λείπουμε κι από δω...