Ο Ιούνιος κι αν έφυγε γρήγορα... Και πώς να μη φύγει όταν όλοι ξέρουμε ότι έπρεπε να κλείσω τις εκκρεμότητες, τουλάχιστον τις περισσότερες για να φύγω ήσυχα, ήρεμα διακοπές στην Κρήτη, στο πατρικό μου...

Πραγματικά ένιωσα να συνωμοτεί το σύμπαν έτσι όπου όλα να γίνουν στην ώρα τους. Και ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ βγήκε, όπως και ο “ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών”, αλλά και η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ τ. 254... Έθεσα μάλιστα ισχυρές βάσεις για τη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ τ. 255, ώστε η έλλειψη κάποιων λίγων σελίδων να καλυφθεί από το χωριό. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Βεβαίως μπορεί. Το έκανα και πέρσι γιατί όχι και φέτος;

Μια διαπίστωση που μπορεί να βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους είναι ότι οι στόχοι όταν μπαίνουν πρέπει να υλοποιούνται. Με τα χρονοδιαγράμματα του και όχι κάτω από πίεση που, εντέλει, δεν βοηθά κανέναν...

Εδώ τίποτε δε γίνεται βιαστικά και σε βάρος της ποιότητας. Όχι. Δεν το κάναμε ποτέ στο παρελθόν, βλέπω γιατί να το κάνουμε τώρα που ωριμάζουμε κι έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον εαυτό μας...

Ο Ιούνιος είχε πρωτόγνωρες για την εποχή υψηλές θερμοκρασίες. Ελπίζω να ηρεμήσει λίγο τον Ιούλιο να και η παράδοση θέλει να γίνεται πιο ανυπόφορη η κατάσταση. Ευτυχώς θα 'μαι στο χωριό μου και τουλάχιστον τα βράδια έχει δροσιά για να μπορεί κανείς να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί από τον κάματο της μέρας.

Έγραψα κι αυτό το μήνα χιλιάδες λέξεις... Μπορεί να με κουράζει σωματικά αυτό, αλλά μ' αρέσει καθώς ακολουθώ μια διαδικασία παλιά: Γράφω σε χαρτί στο περιθώριο της δουλειάς μου και μετά δακτυλογραφώ τον εαυτό μου. Χρόνια τώρα το ίδιο βιολί. Κι ωστόσο μ' αρέσει όταν το κάνω. Χαρτιά άλλωστε και μολύβια έχω πάντα μαζί μου...

Ο Ιούνιος έδωσε πολλά πράγματα κι έστρωσε κόκκινο χαλί για το μήνα των διακοπών. Με τη δικιά μου συμβολή και συναίνεση. Σ' ένα κόσμο που δεν χρειάζεται τίποτα κι όλα καταχτιούνται, προσπάθησα να μην περιμένω τίποτα από την τύχη, αλλά να το δημιουργώ...

Με την ψυχική ευφορία του αυριανού ταξιδιού στην Κρήτη και με τη θεατρική παράσταση της Δημοσιογραφικής μου Ομάδας απόψε στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, αποχαιρετώ σήμερα τον Ιούνιο που φεύγει και καλωσορίζω τον Ιούλιο που θα μπει αύριο στη ζωή μας...

Το περιμένω πως και πως αυτό το αυριανό ταξίδι... Η επαφή με τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα και η κουβέντα με τους ανθρώπους του θα μου κάνουν καλό.

Χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα με μια σκέψη μόνο: Να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά . Να προσπαθήσω να κάνω να φαίνεται και να είναι κατοικήσιμο το πατρικό μου...

Δεν είναι εύκολο αυτό, το ξέρω... Και δεν “πιάνουν” και πολύ τα χέρια μου, αλλά έχω τη διάθεση κι αυτή νομίζω πως θα με βοηθήσει.

Εξάλλου οι στόχοι που βάζω δεν είναι και πάρα πολύ μεγάλοι. Σχετικά προσεγγίσιμοι είναι για τα δικά μου μέτρα. Δεν βάζω και πάρα πολύ ψηλά τον πήχη...

• Δείτε ΕΔΩ ένα σατιρικό διήγημα του γείτονα μας λογοτέχνη, Νίκου Κουνενή.