Με δυσκόλεψε πολύ αυτό το βίντεο για να ανέβει στο You Tube και να το δείτε. Χρειάστηκαν αρκετές ώρες... Όχι πως την ώρα αυτή καθόμουν, πάντα φροντίζω να περνώ παραγωγικά τον καιρό μου...

Κι άλλη μια φωτογραφία από το χιονισμένο τοπίο. Σε λίγο, μετά το μεσημέρι κατά τα απογευματάκι, επιστρέφουμε Αθήνα, αλλά τέτοιες εικόνες θα τις κρατάμε μαζί μας ακριβό φυλακτό...

Μια ακόμα φωτογραφία από ένα παγωμένο τοπίο, σχεδόν χιονισμένο. Κάθε πρωί που ξυπνούσαμε αυτό βλέπαμε... Μέχρι να βγει ο ήλιος και με τις ζεστές του αχτίνες να διαλύσει τα πάντα, γύρω...

Μετράμε ώρες για την επιστροφή στην Αθήνα... Καλό ήταν το διάλειμμα, αλλά τελείωσε. Κι αύριο το πρωί πρέπει να επιστρέψουμε στη δουλειά μας... Ας κρατήσουμε λοιπόν τις πιο καλές στιγμές...

Κοιμήθηκα αρκετά, τόσο που πιάστηκε η πλάτη μου... Έφαγα κάστανα ψητά, πάνω στη στόφα που έκαιγε από το πρωί μέχρι το βράδυ, έζησα ένα κλασικό χωριάτικο τοπίο... Έγραψα με την ψυχή μου γεμίζοντας εκατοντάδες λευκές σελίδες, όχι μόνο γι' αυτό το Site, αλά και για άλλα Blog που έχω τη φροντίδα τους...

Είδα χιόνι Χριστουγεννιάτικα στο Μαίναλο και έπαιξα μαζί του, μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα που, γεννημένος στην Κρήτη δεν το έβλεπα και πολύ συχνά ένα τέτοιο φαινόμενο και η έλλειψη του είναι φανερή...

Με δυο λόγια, ξεκουράστηκα σ' ένα περιβάλλον με ανθρώπους που έχουν ακόμα διάθεση να μοιραστούν πράγματα, να κουβεντιάσουν, να νοιώσουν τη ζεστασιά και την αξιοπρέπεια...

Ο ερχομός μας ήταν δύσκολος μ΄ έναν καιρό βροχερό, χειμωνιάτικο. Οι επόμενες μέρες μας επιφύλασσαν εκπλήξεις ως προς την ηλιοφάνεια, αλλά το κρύο – κρύο...

Πέρασα αρκετές ώρες στο καφέ ΤΟ ΚΕΦΙ του Ελληνικού, πήγαμε μια βόλτα στη Στεμνίτσα στο “Μικρό Καφέ”, απ' όπου άκουσα την εκπομπή της Μαρίας την Κυριακή στο Ιστόφωνο. Με ακουστικά βέβαια γιατί υπήρχε ο σχετικός θόρυβος της καφετέριας... Φοβερή εμπειρία. Έγραψα στο τσατ. Μου απάντησε η Μαρία και σχολίασε από μικροφώνου.

Σημειώνω ακόμα την εκδρομή στο χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου, ανήμερα των Χριστουγέννων και τη βόλτα στην επιστροφή από τα Μαγούλιανα, ένα όμορφο χωριουδάκι πιο ψηλά από τη Βυτίνα, στα 1.500 μέτρα υψόμετρο, την Καρκαλού, και τη Δημητσάνα τέλος, απ' όπου πήραμε αυτά τα υπέροχα τυλιχτά γλυκά, δικιά τους πατέντα, τα “Λούσιος”...

Ποτάμι, δεν πήγα αυτή τη φορά. Είναι καλοκαιρινός προορισμός. Πέρασε ωστόσο ο Λάμπρος πηγαίνοντας για τον Ατσίχολο με το θείο του Γιώργο και το φωτογράφησε... Τα κράτησα σαν έναν όμορφο προορισμό, σ' ένα άλλο ταξίδι...

Ο Λάμπρος πήρε φωτογραφία το γεφύρι στον ποταμό Λούσιο. Σ' αυτό το σημείο μ' αρέσει πολύ το καλοκαίρι. Πιο δίπλα, ο Ασκληπιός είχε φτιάξει ένα από τα αρχαία ιατρεία του...

Η φωτογραφία κι αυτή του Λάμπρου, είναι τραβηγμένη πάνω από το γεφύρι. Δείχνει τον ποταμό Λούσιο με φουσκωμένα τα νερά. Έτσι είναι και το καλοκαίρι... Πόσο μάλλον το χειμώνα με τις βροχές.