Σχόλιο στις παραπολιτικές στήλες του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ... Η φωτογραφία Βρούτση – Παναγόπουλου είναι από παλαιότερη συνάντηση. Ο πρώτος ως υπουργός Εργασίας, ο δεύτερος ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Να χαρώ εγώ, παλικάρια...

Το ΕΘΝΟΣ βρήκε την ευκαιρία να κάνει παιχνίδι κατά των συνδικαλιστών. Πρώτο θέμα και δυο σελίδες αφιέρωμα με στόχο να διαπομπεύσει το συνδικαλιστικό κίνημα... Διότι πως να το κάνουμε δυσκολεύουν, αυτοί οι... κακοί συνδικαλιστές το έργο του μεγαλοεργολάβου δημοσίων έργων που θέλει να δουλεύουν “τσάμπα” οι εργαζόμενοι στις δουλειές του. Βλέπε το ραδιόφωνο ΣΕΝΤΡΑ FM.

Δείτε πώς παρουσιάζει το θέμα στις εσωτερικές του σελίδες ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ. Σωτήρας ο... αποφασιστικός κ. Βρούτσης. Είναι ο ίδιος που κόβει κι άλλο τον κατώτερο μισθό και βάζει χέρι στις συντάξεις. Να το χαιρόμαστε το παλικάρι που μοχθεί (κι αυτός....) να μας σώσει...

Απ' αυτό το πανηγύρι κατασυκοφάντησης του συνδικαλιστικού κινήματος δεν θα μπορούσε να λείπει και η γνωστή μας “σοβαρή” ΕΣΤΙΑ. Πρώτο θέμα παρακαλώ... Διότι πώς να το κάνουμε, αφού βρήκε ποιοι υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια, να το κρύψει; Βρε ούστ!

“Μπαίνουν στο μάτι και πρέπει να ξεμπερδεύουμε μ΄ αυτούς"... Κάπως έτσι θα σκέφτηκαν εκεί, στο υπουργείο Εργασίας και... έδωσαν στη δημοσιότητα ένα ακόμα σκανδαλάκι που οι... προκάτοχοί τους δημιούργησαν για να ελέγχουν το συνδικαλιστικό κίνημα...

Στόχος, να απαξιώσουν ακόμα περισσότερο το συνδικαλιστικό κίνημα, όπου αυτό υφίσταται ακόμα, και υπάρχουν συνδικαλιστές που υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας ακόμα και στα φιλικά τους κόμματα που ασκούν διακυβέρνηση.

Δείτε τους τριγμούς που έχουν υποστεί τουλάχιστον τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα... Για την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ λέω, όπου υπάρχουν ακόμα συνδικαλιστές με αξιοπρέπεια και ντομπροσύνη.

Η σημερινή κυβέρνηση δίδει το θέμα στη δημοσιότητα επιχειρώντας να συσπειρώσει κόσμο εναντίον τους και να απαξιώσει το συνδικαλιστικό τους λόγο.

Να σας δώσω τώρα μερικά στοιχεία γι' αυτό το περίεργο Ταμείο στο οποίο ήταν καταρχήν ασφαλισμένοι οι εργαζόμενοι στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, Με ευθύνη των τότε κυβερνήσεων που ήθελαν να ελέγχουν το συνδικαλιστικό κίνημα ασφάλισαν και κάποιους δακτυλοδεικτούμενους προέδρους και γενικούς γραμματείς των σωματείων.

Το 1999 το Ταμείο διαλύθηκε... Όσοι ήταν τότε πραγματικά ασφαλισμένοι, όπως εγώ, που δουλεύω σε μια πρωτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, πήραν πίσω όσα χρήματα είχαν καταβάλει ως εισφορές. Κάποιοι όμως συνέχισαν να παίρνουν ανενόχλητα τις συντάξεις τους τις οποίες κάλυπτε πια το ΙΚΑ, αφού δεν είχε ίδιους πόρους το Ταμείο...

Δείτε τι λέει γι' αυτό με χθεσινή ανακοίνωση της, η ΓΣΕΕ, στελέχη της οποίας, σε μια άλλη εποχή, είχαν πρωτοστατήσει στην ίδρυση του:

Ευχαριστούμε τον Υπουργό κ. Γ. Βρούτση, ο οποίος πέραν των άλλων «…συνεισφέρει στην ενδυνάμωση του κύρους και της αξιοπιστίας του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας».

Θα ήταν όμως καλύτερα αντί φανφαρόνικων ενεργειών και επικοινωνιακών τυμπανοκρουσιών για θέματα ανύπαρκτα, για θέματα που ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ τους εν ενεργεία συνδικαλιστές (αλλά μόνο μερικές δεκάδες παλαιούς πριν το 1999 και με τη θέση των συνδικάτων να είναι απόλυτη και ξεκάθαρη από το Συνέδριο της ΓΣΕΕ το 1982 για κατάργηση αυτής της απαράδεκτης ρύθμισης) να επιδεικνύει τον ίδιο ζήλο και ευαισθησία υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των συνταξιούχων και όχι να προσχωρεί σε όλα όσα απαιτεί η Τρόικα για την Εθνική Σύμβαση, τον κατώτερο μισθό, τις ασφαλιστικές και εργασιακές ανατροπές.

Οι απεργίες και οι αγώνες των συνδικάτων ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές δεν πρόκειται να υποσταλούν από τέτοιου είδους στοχοποιήσεις και συκοφαντικές επιθέσεις.

ΑΝΘΡΑΚΕΣ ο «θησαυρός» του κ. Υπουργού…

Να τα περιμένουμε λοιπόν τέτοια, από δω και πέρα... Καθετί που “ενοχλεί” θα βγαίνει στη σέντρα... Και θα κάνουν σαν τις... παρθένες που ανακαλύπτουν, ξαφνικά, τη χαρά στα σκέλια τους...

Να, κάτι τέτοια είναι που μας κάνουν να λέμε πως δεν υπάρχει σωτηρία από ένα κράτος που δεν μπορεί στοιχειωδώς να να παίξει το ρόλο του. Να πείσει δηλαδή για τις καλές του προθέσεις...

Ωραίο είναι να γεμίζουν σελίδες οι εφημερίδες, αλλά το ζήτημα είναι αν γίνεται κάτι επί της ουσίας. Τίποτα δεν γίνεται, δυστυχώς...