Ένα υπέροχο τραγούδι του Νικόλα Άσιμου, ίσως το καλύτερο. Το ανέβασε χθες στο Facebook ο Χρήστος Κάτσικας και το ξεσήκωσα για να το μοιραστώ μαζί σας. Πάντα μου άρεσε εξάλλου...

Να κάνουμε άλλη μια στάση κάπου εδώ... Το γεγονός ότι “κλείσαμε” 300.000 χτυπήματα από ξεχωριστέ Ι.Ρ. είναι ήδη μια μεγάλη κατάκτηση από μόνη της...

Για σκέψου, ένα Blog που ξεκίνησε με πολύ χαμηλού τόνους να εκφράσει μια ανάγκη, να εξελίσσεται σε Site κι από κει πέρα να... απογειώνεται με τη δική σας αγάπη και συμπαράσταση.

Κάθε φορά που προσθέτονται 10.000 νέες επισκέψεις προσπαθώ να κάνω ένα μικρό “μάζεμα” της σκέψης μου. Να δω πού πάει το πράγμα και αν υπάρχει ανάγκη ν' αλλάξει ρότα για να 'ναι τούτη εδώ η επαφή καλύτερη και πιο παραγωγική...

Δεν είναι μονόχνωτη η πορεία... Αν γίνουν λάθη αθέλητα, διορθώνονται. Έτσι δεν πρέπει να κάνουμε και στην αληθινή ζωή; Έτσι κάνουμε κι εδώ, από τούτο το internetικό απάγκιο.

Αυτή η επικοινωνία είναι η δύναμή μας. Εγώ καταγράφω στιγμές κι εσείς επιχειρείτε ταξίδια μαζί μου.

Προσπαθώ να ανταποκριθώ κι εγώ... Γι' αυτό και δεν θα δείτε μόνο λόγια εδώ. Συχνά βάζω μπόλικες φωτογραφίες, προσπαθώντας όσο το δυνατόν να είναι πρωτότυπες, δικές μου... Το ζητούμενο δεν είναι η ποιότητα, αλλά το περιεχόμενο, αν κι εδώ που τα λέμε τα μάτια μας χρειάζονται γαλήνη, ξεκούραση, ηρεμία...

Παιχνίδι είναι όλη αυτή η ιστορία. Ένα παιχνίδι στο οποίο μ' αρέσει να συμμετέχετε κι εσείς. Επώνυμα. Όπως άλλωστε κάνω κι εγώ. Χωρίς φόβο και πάθος. Η συμμετοχή στο διάλογο κάνει καλό. Βλέπεις λάθη, συγκρίνεις αξίες, δρομολογείς καταστάσεις. Κάπως έτσι δεν είναι και η ζωή μας. Τουλάχιστον εμάς που παλεύουμε το καθετί, αφού τίποτα δεν μας χαρίστηκε;

Έτσι θα μεγαλώνουμε παρέα... Και δεν θα είναι καθόλου επώδυνο αυτό... Κάθε άλλο... Βήμα – βήμα θα γινόμαστε όλο και πιο ώριμοι καθώς θα μοιραζόμαστε εμπειρίες. Η πρόκληση είναι μπροστά μας: Να γίνουμε ακόμα καλύτεροι...

Ο Χρήστος είχε έμπνευση χθες το βράδυ... Απολαύστε κι έναν υπέροχο Βασίλη Παπακωνσταντίνου από μια συναυλία του στο Ηρώδειο πριν επτά χρόνια...