Η εξέδρα των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στη Θεσσαλονίκη από την οποία εκφωνήθηκαν οι ομιλίες της συγκέντρωσης των συνδικάτων... Κάποιοι τη θεώρησαν προκλητική. Άλλοι πάλι έλεγαν πως οι διοργανωτές είχαν αυτό το δικαίωμα...

Η Θεσσαλονίκη δεν είναι μια ήρεμη πόλη αυτή την εποχή. Αστυνομοκρατούμενη είναι. Όπου κι αν πας πέφτεις πάνω σε μπλόκα αστυνομικών. Και παντού στην πόλη, στο κέντρο, συναντάς διαδηλωτές με τις σημαίες που “προδίνουν” τον πολιτικό χώρο στον οποίο κινούνται...

Πολυσυλλεκτική. Έτσι όπως μόνο η Θεσσαλονίκη μπορεί να είναι... Τεχνήτρα σ' αυτό... Ακόμα και τώρα που 'ναι ζωσμένη σαν αστακός, δεν χάνει από τη γλύκα και την ομορφιά της της συμπρωτεύουσας. Οι ντόπιοι ξέρουν... Χρόνια τώρα έχουν συνηθίσει κάθε Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ παρόμοια γεγονότα...

Άλλες χρονιές αυτή η φιέστα φιλοξενούσε έναν πρωθυπουργό που έκανε μια πομπόδικη ομιλία για την ανάπτυξη και την Κυριακή απαντούσε στους διαπιστευμένους πολιτικούς συντάκτες. Φέτος τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Και τι να πει άλλωστε; Εδώ αποφασίζουν για τα νέα σκληρά μέτρα που θα κληθούν να πληρώσουν μισθωτοί – συνταξιούχοι, για εξαγγελίες είμαστε;

Και όλες οι πορείες, ήταν γενικά ήρεμες... Χωρίς επεισόδια παρόλο που όλοι περίμεναν πως “κάτι θα γίνει”. Βεβαίως κάποια μικρά επεισόδια μετά τις πορείες, είναι ανάξια λόγου. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια...

Η επιστροφή στην Αθήνα ήταν επίσης ήρεμη. Κοιτάξαμε με ενδιαφέρον τους τίτλους των κυριακάτικων εφημερίδων... Δεν είχαν λέξη, ούτε εικόνα.

Μόνο σε μένα δεν έκανε εντύπωση αυτό. Ξέρω τι ώρα κλείνουν το Σάββατο τα κυριακάτικα φύλλα. Η βάρδια θα άλλαζε σελίδα σε Β' ή Γ' έκδοση μόνο αν συνέβαιναν επεισόδια σε μεγάλη έκταση και είχαμε νεκρούς. Αλλά αυτό δεν συνέβη... Οπότε προτίμησαν να βγουν στο περίπτερο με κονσέρβες θέματα κι όχι με φρέσκο υλικό...