Απογευματάκι σε μια από τις εισόδους του Ελληνικού... Έχει αρχίσει και σουρουπώνει, ενώ ανοίγουν σιγά – σιγά οι λάμπες που έχει τοποθετήσει ο Σύλλογος του χωριού κατά μήκος των δρόμων... Υπέροχο θέαμα...

Περνάει ο καιρός όμορφα και οι μέρες στο χωριό... Και νομίζει πως τρέχουν σαν τρελές, λες και τις κυνηγούν... Εδώ οι δείκτες του ρολογιού είναι αδιάφοροι. Αυτό που μετράει είναι ο ήλιος από το ξημέρωμα του ώς τη δύση του.

Στις μικρές μου διακοπές εδώ, μ' άρεσε να ξυπνώ πρωί, να φτιάχνω το καφεδάκι μου και να κάθομαι στο χαγιάτι να γράφω... Αυτή η ησυχία του πρωινού, πριν ακόμα βγει ο ήλιος είναι υπέροχη. Το μόνο που έπρεπε να φροντίσω στον εαυτό μου, ήταν να βάλω τις κάλτσες και να ρίξω κάτι επάνω μου... Πάνω στο βουνό κάνει κρύο...

Τώρα, θα το διαβάζετε οι Αθηναίοι και θα σας φαίνεται κάπως... Την ώρα που “ψήνεστε” ακούτε για κρύο, όχι για δροσιά απλή, κάτι περισσότερο,κρύο και για βροχή... Που έρχεται συχνά εκεί που δεν το περιμένεις... Ήλιος, λίγα σύννεφα και να 'σου η βροχή... Και μετά από δυο ώρες είναι σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Λίγη μόνο ψυχρούλα το βράδυ, τόση που να χρειάζεται, πέρα από το σεντόνι να ρίξεις πάν σου και μια πικέ κουβέρτα για να νιώσεις καλύτερα...

Ύστερα ένα τυπικό μοίρασμα της μέρες, καμιά βόλτα στην κοντινή πόλη αν χρειαζόμαστε τίποτα και επιστροφή, φαΐ, ύπνος, βόλτα με τα πόδια και στην ταβέρνα για μια μικρή τσάρκα στον αχανή κόσμο του διαδικτύου. Από δω είναι και η μόνη ενημέρωση αυτές τις μέρες...

Τηλεόραση δεν βλέπω συνειδητά και εφημερίδες δεν υπάρχουν... Καμιά επαφή, μόνο με τα περιοδικά μου κι ύστερα στο Twitter για να διαβάσω αυτούς που έχω επιλέξει να ακολουθώ...

Ε, γίνεται τώρα να μην περνά γρήγορα ο καιρός; Κοντά δέκα μέρες πέρασαν... Και τώρα ετοιμάζομαι για την επιστροφή μου στην Αθήνα. Ώρα να ξαναγυρίσω στο γραφείο και τις μικρές υποχρεώσεις της καθημερινότητας...

Φεύγω σήμερα, Κυριακή απόγευμα... Γεμάτος και ξεκούραστος απ' όλα όσα έζησα και κατέγραψα εδώ. Αυθεντικά, έτσι όπως τα έζησα... Ανάκατα. Στη φιλοσοφία που έχει αυτό το Site: Να μοιράζεται τα πάντα μαζί σας...

Ωραία ήταν... Πραγματικά, σε τέτοιες συνθήκες αισθάνεσαι άνθρωπος με το Α κεφαλαίο... Χαμηλοί ρυθμοί, οι αντένες ανοιχτές να πιάνουν μηνύματα... Κι ο καιρός σχεδόν φθινοπωρινός... Μέχρι να ξαναβρούμε το καλοκαίρι στην Αθήνα...

Το καλοκαίρι του Διονύση Σαββόπουλου... Δόσεις αλήθειας, έχει το τραγούδι του...