Κάπως έτσι είναι τα περισσότερα χωράφια στο χωριό... Χορταριασμένα, χέρσα, ακαλλιέργητα... Ποιος να ασχοληθεί μ' αυτά; Οι νέοι φεύγουν, ο μόνιμος πληθυσμός είναι πια υπερήλικες που ζουν από τη σύνταξή τους...

Η ίδια εγκατάλειψη είναι εμφανής σε πολλά παλιά σπίτια που έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Μισογκρεμισμένες στέγες και μόνο οι πετρόχτιστοι τοίχοι αντέχουν ακόμα όρθιοι. Το χειρότερο που μπορώ να δω μέσα σε τέτοια μισογκρεμισμένα σπίτια είναι να φυτρώνουν και να μεγαλώνουν συκιές...

Ίδια κατάσταση χέρσα γης παντού... Ακόμα και στα χωράφια που είναι κοντά και μέσα στο χωριό. Φαντάσου τι γίνεται λίγο πιο έξω. Θα μπορούσαν να είναι κήποι, αν υπήρχε διάθεση και φυσικά άνθρωποι να το κάνουν... Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στο χωριό...

Είχα την ευκαιρία τις μέρες αυτές που είμαι στην επαρχία να διαπιστώσω από κοντά την εγκατάλειψη της ελληνικής υπαίθρου. Η γης είναι πια χέρσα και καμία προοπτική δεν υπάρχει για το αύριο... Ουδείς ασχολείται πλέον με την καλλιέργεια της...

Χωράφια που τα δέντρα τους έδιναν καρπούς με στάρι, κριθάρι, σίκαλη, τώρα είναι θαρρείς, δάσος από τα άγρια δέντρα που έχουν πια γεμίσει τον τόπο. Μονοπάτια που περπατούσαμε με τα πόδια, δεν υπάρχουν πια. Έχουν κλείσει κι είναι δύσβατα. Δεν υπάρχουν ζώα για να πας στη δουλειά. Μόνο με το αυτοκίνητο κινούνται οι σημερινοί νέοι.

Αμπέλια δεν υπάρχουν... Όσα υπήρχαν έχουν ξεριζωθεί... Η καλλιέργεια τους προϋποθέτει να ασχοληθεί κανείς ουσιαστικά. Κι οι νέοι φεύγουν. Να σπουδάσουν, να πάνε στην Αθήνα, στον παράδεισο που τάζουν τα ψεύτικα ΜΜΕ.

Μόνο κάποιοι διαθέτουν ακόμα πρόβατα... Αλλά δεν φτιάχνουν τυριά... Το γάλα το δίνουν στο τυροκομείο... Και πολλοί κτηνοτρόφοι, μεγάλοι πια στην ηλικία, απασχολούν ξένους μετανάστες και κακοπληρωμένους για να τα βοσκήσουν και να είναι όλη μέρα μαζί τους. Οι νέοι δεν ασχολούνται μ' αυτά... Προτιμούν να αράξουν στο καφέ με το χαρτζιλίκι του μπαμπά τους, από το να μπουν στον κόπο να βγάλουν οι ίδιοι μεροκάματο...

Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που είδα, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου στην πλατεία της Στεμνίτσας έναν Κρητικό με το βαν του να πουλάει... τυρί στους κτηνοτρόφους! Και να έχουν κάνει και ουρά γύρω του...

Στο Ψάρι, μιλώντας με έναν από τους βασικούς μετόχους της “Αρκαδιανής”, τον Παπούλια, μου είπε πως δεν φταίνε μόνο οι νέοι γι' αυτήν την κατάντια. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που έχουν όρεξη και διάθεση για δουλειά και τους “φρενάρουν” οι... ειδικοί που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά στην απορρόφηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Έτσι πάνε και χάνονται... Κι ο κόσμος ζει με τον τρόμο και την αγωνία του αύριο...

Αναρωτιέμαι γιατί οι νέοι δεν επιστρέφουν στη γη... Θα μπορούσε να τους ζήσει με αξιοπρέπεια... Να τους δώσει τα απαραίτητα για μια καλύτερη ζωή. Επιμένουν εκεί, να πετύχουν να γίνουν δικηγόροι (οι σχολές είναι περιζήτητες...) όταν το επάγγελμα δεν έχει πια κανένα μέλλον λόγω υπερκορεσμού...

Δεν ξέρω... Θα ήθελα να το συζητήσω αυτό με κάποιον ειδικό... Να ακούσω τη γνώμη του, να καταλάβω τι φταίει που δεν αλλάζει η νοοτροπία μας, που δεν προσπαθούμε να δούμε με τα μάτια ανοιχτά, το συμφέρον μας...

Τι άλλο χρειάζεται να πάθουμε για να αντιληφθούμε τα αυτονόητα;