Η παραλία όπως τη βλέπουμε από την ξαπλώστρα που καθόμαστε. Τη Νο 33. Κάτω από ένα πεύκο. Ο ιδιώτης που διαχειρίζεται το μικρό νησάκι με τις δυο υπέροχες παραλίες του έχει κέφια...

Άλλη μια φωτογραφία της παραλίας, έτσι όπως είμαι ξαπλωμένος. Είναι μεσημέρι, έχει ζέστη, αλλά εδώ κάτω από το πεύκο η θερμοκρασία κάπως μετριάζεται. Ή είναι ιδέα μου;

Δείτε το καρτελάκι της φυσικής τέντας. Νο 34. Ένα κλαδί πιο πέρα είναι οι δικές μας ξαπλώστρες. Οι άνθρωποι είναι εξυπηρετικοί. Διακριτικά. Δεν φαίνονται, αλλά είναι παρόντες, όταν τους χρειαστείς.

Η χθεσινή βόλτα στην Απόνησο, μας δημιούργησε την αίσθηση να έρθουμε σήμερα κυριακάτικα, και να περάσουμε εδώ τη μέρα μας. Τα νερά είναι απίστευτα όμορφα, τυρκουάζ, δεν σου κάνει όρεξη να βγεις. Μένεις μέχρι να.... μουλιάσεις και αποχωρείς προσωρινά για να 'ρθουν στα ίσα τα χέρια και να επιστρέψεις.

Κλείσαμε δυο ξαπλώστρες και μια φυσική ομπρέλα ηλίου, στον ίσκιο ενός πεύκου και... βουτήξαμε. Το νερό είναι απίθανο. Πεντακάθαρα, γαλαζοπράσινα, δεν σου κάνει όρεξη να βγεις. Τι υπέροχη δροσιά είναι αυτή... Σκέτη απόλαυση...

Η πρώτη βουτιά διαρκεί πολύ. Κι όταν βγαίνουμε πάμε στον δυτικό κολπίσκο, δυο βήματα πίσω μας που είναι του ίδιου ιδιοκτήτη ή μισθωτή και τα έχει εξαιρετικά φροντισμένα πρέπει να πω. Άνθρωποι που κυκλοφορούν διακριτικά ανάμεσά μας και φροντίζουν να είναι όλα στη θέση τους, ενώ αυτόματοι πωλητές καλύπτουν τις πρώτες μικρές ανάγκες των κολυμβητών. Καφές, νερά, αναψυκτικά παγωμένα, τα έχεις εύκολα. Αρκεί να διαθέτεις το νόμισμα που θα ρίξεις στον κερματοδέκτη...

Απέναντι στο Αγκίστρι, υπάρχει μια ταβέρνα, η “Απόνησος”. Εδώ μπορείς να φας αν θες, αλλά από τον τιμοκατάλαγό της είδα κι εδώ τσιμπημένες τις τιμές. Το ένιωσα και στην τσέπη μου το μεσημέρι που φαγαμε...

Λίγο πιο έξω, στον όρμο έχουν δέσει κάτι μικρά κότερα... Οι άνθρωποι κυκλοφορούν πάνω στο κατάστρωμα. Και κάνουν και οι ίδιοι καμιά βουτιά... Καλή η επιλογή τους να “δέσουν” προσωρινά εδώ...

Μεσημέρι Κυριακής στην Απόνησο. Ξαπλωμένος στην ξαπλώστρα μου γράφω τούτες τις γραμμές. Τα τζιτζίκια έχουν στήσει τρελό τραγούδι. Η ζέστη είναι υπερβολική. Ο ιδρώτας τρέχει από το σώμα μου μάλλον θα την ξαναπέσω για βουτιά. Λίγο δροσιά τη χρειάζομαι...

Κάπως έτσι θα πάει η μέρα μέχρι το απόγευμα που θα φύγουμε... Αφού πρώτα τσιμπήσουμε και κάτι εδώ, στην ταβέρνα...

Πίσω μας υπάρχει ένα τεράστιο κλουβί σαν τα κλουβιά του Εθνικού Κήπου γεμάτο εξωτικά πουλιά που κελαηδούν σαν τρελά... Ωραία παρέα είναι μαζί με το κύμα που σπάει στα βράχια. Και με το τραγούδι των τζιτζικιών που δεν λέει να σταματήσει με τίποτα. Παρακολουθώ τους ανθρώπους γύρω μου. Λένε αστεία, γελάνε, η θάλασσα το έχει αυτό.

Πιο κει ένας κύριος αλείφεται με αντιηλιακό... Σίγουρα θα ονειρεύεται να πάρει χρώμα. Να το δείχνει στο γραφείο και να ζηλεύουν οι συνάδελφοι.

Συμβαίνουν κι αυτά το καλοκαίρι. Αυγουστιάτικα.... Στην Απόνησο ένα μικρό νησάκι δίπλα στο υπέροχο Αγκίστρι με ξεχωριστή χάρη και ομορφιά...