Πόση αισιοδοξία να 'χεις για να ξεκινάς έτσι μια νέα εβδομάδα; Χθεσινή είναι η είδηση, αλλά εμείς εδώ στην Αθήνα το βιώνουμε ήδη... Ζέστη, πολύ ζέστη... Το δημοσίευμα είναι από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, τις εσωτερικές σελίδες...

Αυγουστιάτικες μέρες στην Αθήνα... Το δημοσίευμα είναι από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 5/8/2012 και πιο συγκεκριμένα από το ένθετο περιοδικό ΤΑΞΙΔΙΑ... Αναφέρεται σ' αυτούς που δεν θα πάνε φέτος διακοπές έξω από την Αθήνα και προτείνει ενδιαφέροντες προορισμούς... Ένας από αυτούς είναι και το πάρκο μας στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Επιτέλους αρχίζουν να πιάνουν τόπο οι αγώνες των κατοίκων της περιοχής. Όλο και περισσότερο γίνεται γνωστός ο τόπος μας παντού... Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια...

Να και το μικρό δημοσίευμα, πέρα από τη φωτογραφία πάνω... Λίγα λόγια και καλά... Η ουσία είναι εδώ κι αυτό έχει σημασία. Το πάρκο μας προβάλλεται...

Για μας εδώ, που δεν έχουμε το άγχος της αναγνωσιμότητας με την έννοια ότι προσδοκούμε κάποιο κέρδος από αυτό δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα να βλέπεις να έρχονται στο χώρο σου συνεχώς νέοι άνθρωποι. Και, είτε τους τράβηξε ένα δημοσίευμα, είτε όλη η φιλοσοφία που διατρέχει αυτό το Site είναι ωραίο να αισθάνεσαι πως έχεις συνταξιδιώτες που μοιράζεσαι αυτό το ταξίδι...

Στο Αγκίστρι έσπασε κι αυτό το ρεκόρ των 360.000 επισκέψεων από ξεχωριστές Ι.Ρ. Και όπως πάντα, θεωρώ υποχρέωσή μου να το σχολιάσω... Διότι εκτιμώ ότι είναι σημαντικό όπως και να το κάνουμε...

Πίσω από τους αριθμούς κρύβονται άνθρωποι. Με ψυχή, αισθήματα, με αδυναμίες όπως εγώ, που ζουν μαζί μου στιγμές. Στιγμές αληθινές όμως, που δεν έχουν να κάνουν με τον ψεύτικο κόσμο του διαδικτύου.

Γιατί το 'χω δει κι αυτό... Άνθρωποι να κρύβονται πίσω από μια ψεύτικη μάσκα, να ωραιοποιούν τα πράγματα μακριά και έξω από την αλήθεια της ζωής...

Κατά καιρούς υπάρχουν φίλοι που με παρατηρούν για την τόλμη μου να μιλήσω εδώ με τη γλώσσα της αλήθειας. Το ίντερνετ, μου λένε, έχει κάθε καρυδιάς καρύδι... Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει... Πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός...

Ειλικρινά δεν βλέπω το λόγο... Έτσι δεν είναι και η πραγματική ζωή. Κι εδώ δεν βλέπεις δήθεν χαμογελαστούς ανθρώπους που “σερβίρουν” έτσι τον εαυτό τους μέχρι να τους δοθεί η ευκαιρία να δείξουν το αληθινό τους πρόσωπο... Φυσικά, τότε παίρνεις αποφάσεις. Μένεις ή φεύγεις. Δεν κάθεσαι να υποστείς το όποιο μαρτύριο...

Ε, κάπως έτσι είναι και η εικονική ζωή εδώ στο ίντερνετ. Εικόνα της κοινωνίας είναι και της μοιάζει. Άλλοτε σου χαμογελάει, κάνει πλάκα, κι άλλοτε σου δείχνει το κακό της πρόσωπο. Πάντα όμως η επιλογή για να συνεχίσεις το δρόμο σου, είναι δική σου. Αποκλειστικά δική σου. Δεν αφορά κανέναν άλλον. Αυτό τον απλό κανόνα κρατώ, χρόνια τώρα στο διαδίκτυο. Από τότε που πρωτοεπιχείρησα στο μπλογκ μέχρι τώρα που θεωρώ ότι είμαι σε ένα πιο σοβαρό χώρο όπως είναι αυτό το Site...

Και κάπου αυτό νοιώθω να επιβραβεύεται...Διότι τι άλλο από επιβράβευση μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι είναι αυτή η συνεχής αυξητική τάση των αναγνωστών που έρχονται για να μείνουν; Παρακολουθείστε λίγο τον μετρητή επισκεψιμότητας στην μπάρα δεξιά για να καταλάβετε τι λέω...

Έρχεστε είτε γιατί σας το πρότειναν φίλοι, είτε τυχαία, μένετε και παραμένετε... Τον τελευταίο καιρό βλέπω να κινείται πολύ έντονα και η στήλη με τα σχόλια. Το επιχειρείτε εδώ και μου αρέσει, αν και το Facebook αναδεικνύεται ο πιο εύκολος δρόμος για τα σχόλια. Θα έχετε προσέξει όμως ότι το ενδιαφέρον είναι αμφίπλευρο. Όπου υπάρχει ανάγκη δίνεται απάντηση. Δεν πέφτουν στο κενό οι όποιες παρατηρήσεις σας...

Κάπως έτσι πορευόμαστε σε αυτό τον ιστότοπο. Ήρεμα, ήσυχα και απλά. Καυστικά όταν χρειάζεται, χαλαρά και με όμορφες φωτογραφίες επίσης... Σαν την πέτρα που όσο κυλάει δεν υπάρχει περίπτωση να χορταριάσει...