Μια τεράστια ανθισμένη μπουκαμβίλια σε δυο τόνους του κόκκινου, βλέπω από το μπαλκόνι του σπιτιού που μένουμε... Και στο βάθος, θάλασσα. Ένας Αργοσαρωνικός να τον πιεις στο ποτήρι, έτσι ήρεμος και όμορφος που είναι... Είναι πολύ ήσυχα εδώ, στους Μύλους, δεν έχει την κίνηση της Σκάλας, ούτε τα μαγαζιά της...

Είπαμε να φάμε ένα ψαράκι σήμερα... Δεν έχει και τόσο σημασία τι, όσο να είναι φρέσκο... Η ταβέρνα δίπλα στο κύμα. Με τιμές προ κρίσης. Δυστυχώς... Πράγμα που χρειάζεται να το ξανασκεφτείς, όσο καλή διάθεση κι αν έχεις. Το επιχειρήσαμε συνειδητά. Και δεν το μετανιώσαμε. Τα φαγητά τους ήταν υπέροχα...

Απογευματάκι για καφέ δίπλα στη θάλασσα. Δεν υπάρχει πιο όμορφη απόλαυση. Το απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο... Η κοπέλα που έχει το Remetzo είναι πολύ εξυπηρετική. Ασχολείται με τους πελάτες, εγχώριους και ξένους. Οι περισσότεροι, όπως κι εγώ, τέτοια ώρα έχουν έρθει με τα κομπιούτερ τους, να εκμεταλλευθούν το Wi-Fi.

Κομπιούτερ και θάλασσα... Τεχνολογία και ζωή... Δεν ξέρω αν είναι μόνο το δημοσιογραφικό ψώνιο που με κατατρέχει, εδώ και 30χρόνια, αλλά μ' αρέσει να καταγράφω στιγμές. Θαρρώ πως ζω τα γεγονότα για δεύτερη φορά. Μένουν, μπορεί αν τις δει κάποιος ή να τις ξαναδώ εγώ. Αυτή την έννοια έχει το ημερολόγιο...

Φτάσαμε σχεδόν ψάχνοντας... Βοηθά και η βέσπα να κινηθούμε σε μέρη που δεν πας εύκολα με τα πόδια. Έτσι βρήκαμε το μικρό λιμανάκι με την υπέροχη αμμουδιά για την πρώτη βουτιά το μεσημέρι του Σαββάτου.

Είχε κοντά και μια ταβερνούλα που διέθετε σε φαγητά ό,τι τραβούσε η όρεξή σου. Ευγενέστατη η κοπέλα που τη λειτουργεί. Δεν είχε όμως προνοήσει να έχει ένα λάστιχο με γλυκό νερό να ξεβγαλθούν οι πελάτες της κι αυτό της κόστισε, τουλάχιστον στη δικη μας περίπτωση... Προτιμήσαμε να έρθουμε μια βόλτα στο σπίτι και μετά να ψάξουμε για ταβέρνα...

Κρίμα που δεν έχουν προβλέψει απλά πράγματα χωρίς κανένα ουσιαστικό κόστος... Είναι υποχρέωση του σωστού επαγγελματία να τα δει αυτά... Και να τα διορθώσει... Δεν έχει την πολυτέλεια αυτή την εποχή να χάνει πελάτες...

Το χάρηκα όμως το μπάνιο. Μούλιασα στο νερό. Δεν μου έκανε όρεξη να βγω από αυτό. Και ύστερα που ξεβγάλθηκα και έφυγε από πάνω μου η αρμύρα, ένοιωσα άλλος άνθρωπος. Ήταν τέτοια η χαλάρωση που αν δεν θέλαμε να πάμε για φαγητό, θα την έπεφτα για ύπνο... Ας είναι. Μια μικρή αναβολή κι όλα θα γίνουν.

Κάθομαι στο μπαλκόνι της μεζονέτας μας, στο στούντιο ΑΘΗΝΑ. Γράφω... Περιμένω να στεγνώσουν λίγο τα μαλλιά μου από το μπάνιο και να φύγουμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν πεινάω πολύ. Το πρωινό ήταν πλούσιο...

Τα τζιτζίκια έχουν στήσει χορό στις ελιές απέναντι... Κι εδώ όπως και στο χωριό μου, οι τραγουδιστάδες του καλοκαιριού δεν λένε να κλείσουν το στόμα τους...

Στο σπίτι απέναντι κουβεντιάζουν κι ακούγονται αποσπασματικά αυτά που λένε. Μακριά, στο δημόσιο δρόμο κάποια πιτσιρίκια γκαζώνουν τα μηχανάκια τους. Τα καημένα, κάπως πρέπει να δείξουν κι αυτά την ύπαρξή τους και ο μόνος τρόπος που έχουν σε αυτή την ηλικία είναι να... εκνευρίζουν τους γύρω τους...

Τις μεγάλες προμήθειες από το σούπερ μάρκετ τις κάναμε χθες. Κάτι ψιλά όμως θα χρειαστούμε και σήμερα. Μετά το μεσημεριανό φαγητό θα περάσουμε από εκεί μια βόλτα... Κι ύστερα επιστροφή για μια μικρή καλοκαιρινή σιέστα.

Αν αγαπώ το καλοκαίρι είναι γι' αυτές τις μικρές στιγμές του. Μπορείς να τις διαχειριστείς όπως θες. Ο χρόνος γίνεται... πλαστελίνη στα χέρια σου. Ο χρόνος είναι φίλος κι όχι εχθρός. Είναι μαζί σου, δεν σε κυνηγάει... Λειτουργεί για σένα και προς όφελός σου...

Αγκίστρι 2012. Μεσημέρι Σαββάτου. Δυο καλοκαιρινές πινελιές με πολύ αγάπη γραμμένες στο όμορφο νησί του Αργοσαρωνικού.