Θαλασσινό τοπίο, μαγιάτικο... Με τον φακό του κινητού τηλεφώνου που πολλές φορές αντικαθιστά άψογα τη φωτογραφική μηχανή...

Προσπαθώ να πιάσω το κύμα. Είναι το λευκό της αφρισμένης θάλασσας. Όχι μεγάλο σε ύψος αλλά σταθερό και όμορφο...

Μια ακόμα φωτογραφία από την παραλία στο Μάτι. Δεν την πιάνει το μάτι σου. Δύσκολο να την ξαναβρείς. Κι ήταν τόσο όμορφα...

Η παραλία από ψηλά. Καθόμαστε στο “Μπαλκόνι” για ένα καφέ λίγο μετά το μεσημεριανό φαγητό.

Παλιά, θυμάμαι, την Πρωτομαγιά τη συνδύαζα με το πρώτο καλοκαιρινό μπάνιο... Λέω παλιά, γιατί φέτος παρ' όλο που το ήθελα πολύ δεν τα κατάφερα να κάνω την πρώτη μου βουτιά.

Αλλά, ας τα πούμε τα πράγματα από την αρχή. Το πρωί της Τρίτης κατέβηκα με τη μηχανή στο κέντρο της Αθήνας. Την άφησα σε ένα μικρό πλάτωμα απέναντι από το παλιό δημαρχείο της Αθήνας, στην πλατεία Κοτζιά και περπάτησα με τα πόδια.

Πέρασα από την Ομόνοια και κατευθύνθηκα στην Πατησίων ώς το Μουσείο. Ήθελα να έχω μια εικόνα των συγκεντρώσεων που έκαναν σε αυτά τα τρία σημεία. Η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Και δεν ήταν που πήγα λίγο νωρίτερα. Τέτοιες μέρες και ώρες, για τέτοια υπόθεση, ποτέ δεν μετρά κανείς το χρόνο με το ρολόι και με ακρίβεια. Εξάλλου σημασία έχει η συμμετοχή και όχι η απόλυτη συνέπεια σε ό,τι αφορά το ραντεβού...

Τις φωτογραφίες τις είδατε σε προηγούμενη ανάρτησή μου. Και την εκτίμηση της απογοήτευσης επίσης...

Ύστερα επέστρεψα στην κεντρική συγκέντρωση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ στην πλατεία Κοτζιά. Κάθισα κοντά στην εξέδρα και παρακολούθησα προσεκτικά όλους τους ομιλητές. Όταν τελείωσαν, έφυγα για το σπίτι. Έκανα μια πρώτη ανάρτηση και φύγαμε για τη θάλασσα.

Αυτή τη φορά είπαμε να πάμε στον Άγιο Ανδρέα, να δούμε και τη Μαριγούλα με τα παιδιά της. Ετοιμάσαμε και πήραμε μαζί μας και φαγητό. Είναι υπέροχο το πικ νικ δίπλα στη θάλασσα. Με το αυτοκίνητο κάναμε αρκετά χιλιόμετρα παραλιακά ώσπου να βρούμε ένα δρόμο που να μας φέρει δίπλα στο κύμα. Στο Μάτι, το μέρος είναι φανταστικό. Κάποιοι τολμηροί έκαναν μπάνιο... Φυσούσε ελαφρά και παρά το γεγονός ότι είχε ένα δυνατό ήλιο το νερό ήταν κρύο.΄Αναζητήσαμε την τσάντα με τα μαγιό. Και τότε διαπιστώσαμε πως απλά δεν την πήραμε μαζί μας. Γελάσαμε. Με τίποτα δεν ήθελα να χαλάσω την ομορφιά της μέρας...

Ευτυχώς, τις τσάντες με το φαγητό τις πήραμε. Μόνο που έλειπε το νερό. Όχι πολύ μακριά, φαινόταν ένα μαγαζί. Θα μπορούσαμε να πάρουμε νερό από εκεί. Και καφέδες για να συνεχίσουμε τη μέρα μας που κατά τα άλλα ήταν πολύ ωραία.

Η παραλία στο Μάτι απίθανη. Ερημική. Κάποιοι είχαν στήσει και σκηνή... Απέναντι, όχι πολύ μακριά, η Νότια Εύβοια. Που και που κάποιο πολιτικό αεροπλάνο από το αεροδρόμιο των Σπάτων που είναι κοντά περνούσε πάνω από τα κεφάλια μας.