Αγέροχος και δυνατός ο Άρης έχει υπό την... προστασία του τη μικρή Σπίθα στο χαγιάτι του σπιτιού που μεγαλωσε και έζησε... Η φωτογραφία είναι παρμένη πριν από ένα χρόνο...

Παρέα με τη Σπίθα που αγαπούσε... Μόνη θα πορευτεί κι αυτή από δω και πέρα... Θα τη λείψει ο καλόκαρδος Άρης...

Την μικρή ζωή του ολοκλήρωσε χθες το απόγευμα ο Άρης το σκυλί που είχε μαζέψει από το χώρο της δουλειάς του στις εργολαβίες ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη ως κουτάβι αδέσποτο και μεγάλωσε μαζί του για να του κάνει συντροφιά...

Ο Άρης έπεσε θύμα κάποιων ανθρωποειδών που θεωρούν σπορ το να βάζουν φόλες στα αδέσποτα σκυλιά...

Το άσχημο είναι ότι ο Άρης την τελευταία του βόλτα την έκανε με τον παππού, όπως κάθε μέρα και κατά πως λέει εκείνος “κάτι” μύρισε...

Εκ των υστέρων μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό δεν ήταν “κάτι” αλλά φόλα και δεν μύρισε, αλλά έφαγε...

Τι μπορεί να είναι αυτό που κάνει τόσο κακούς τους ανθρώπους; Γιατί ενώ προικίστηκαν με λογική, μερικές φορές οι αντιδράσεις τους είναι χειρότερες κι από άγρια ζώα;

Ο Άρης μεγάλωσε στο Ελληνικό Αρκαδίας και κει γράφτηκε και το τέλος της ιστορίας του. Ένας μικρός τάφος κάτω από ροδιά στον κήπο του σπιτιού θα θυμίζει το μικρό πέρασμά του από τούτο τον άδικο κόσμο.

Ήταν πολύ καλό σκυλί, συνεργάσιμο, ακόμα κι εγώ που δεν τρελαίνομαι για τα ζώα, τον αγάπησα... Μερικές φορές άπλωνε τα πόδια του κάτω σαν το πρόβατο. Μοναδικό για σκυλί. Κάπου θα την είχε δει αυτή την εικόνα και του άρεσε να την κάνει όταν ήταν χαλαρός στο χαγιάτι...

Η τελευταία φορά που τον είδαμε ήταν το Πάσχα. Είχαμε πάει και τον Ρήγα και η αλήθεια είναι πως δεν πολυσυμπαθιότανε τα δυο ζώα. Το ένα φόβιζε το άλλο. Αντιθέτως με τη Σπίθα, τη γάτα του Γιώργου, τα πήγαιναν μια χαρά...

Φοβόταν, ο κακομοίρης, πολύ τα βεγγαλικά και τις κροτίδες που έπεφταν βροχή ανήμερα του Πάσχα, έτρεχε να μπει σπίτι και κουλουργιάζονταν, τρέμοντας κάτω από το τραπέζι του σαλονιού.

Στο σπίτι έπεσε πολύ κλάμα, πολύ πίκρα, πολύ θυμός για το άδικο φευγιό του Άρη. Είναι σαν να αποχαιρετάς έναν δικό σου άνθρωπο. Δεν περιμένω να το καταλάβετε. Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι ανάλογο μπορεί να αντιληφθεί τι λέω...

Όλα αυτά χθες... Θρήνος και οδυρμός στο χωριό, δράμα στην Αθήνα. Ο Λάμπρος δεν μπορούσε να πάει φροντιστήριο, η Ειρήνη δυσκολεύτηκε στη σοβαρή συνέντευξη που είχε, η Νίτσα σκέφτηκε να πάει στο, χωριό και να συμπαρασταθεί στους δικούς της... Με τον κτηνίατρο να έρχεται από τη Μεγαλόπολη, αλλά να μην μπορεί να κάνει πολλά πράγματα.

Άλλη μια φορά την είχε “πατήσει” με φόλα ο Άρης. Τότε όμως τον πρόλαβαν... Αυτή τη φορά δεν τα κατάφεραν. Αντίο Άρη. Συγνώμη για την απάνθρωπη συμπεριφορά μας...