Το χωριό της Μαριγούλας, Ελληνικό... Εδώ γνωριστήκαμε κάποτε. Και συχνά - πυκνά, όποτε μπορούμε, το επισκεπτόμαστε. Μόλις 2,30 ώρες από την Αθήνα, χαλαρά τρεις ώρες και αλλάζεις κόσμο...

Εμμένοντας στις εφημερίδες του Σαββάτου... Στο Ηράκλειο της Κρήτης, η τοπική εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ έχει τον τρόπο να παρουσιάζει ειδησεογραφικά το γεγονός προτάσσοντας τις “απ' έξω” εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις στη χώρα. Σωστά πράττει, διότι αν περίμενε κάτι θετικό από τα μέσα θα... περίμενε πολύ. Μια θλίψη ατέλειωτη πλανάται στον αέρα...

Απίστευτοι αυτοί εκεί στην ΕΣΤΙΑ. Εκφραστές όσων δεν θέλουν εκλογές (και γιατί να τις θέλουν, μια χαρά λειτουργεί το σύστημα...) τρομοκρατεί για όσα αρνητικά μπορεί να προκύψουν από τη “ζαριά” των εκλογών. Βρε αθεόφοβοι κι εσείς έχετε επιστρατευτεί να τρομοκρατήσετε τα γεροντάκια που σας εμπιστεύονται;

Ήταν από αυτά τα ξαφνικά. Τα απρογραμμάτιστα. Που γι' αυτό ακριβώς το λόγο είναι κι ωραία. Απογευματάκι Σαββάτου. Έχουμε ξαπλώσει λίγο να ξεκουραστούμε από το τρέξιμο της μέρας στις δουλειές. Αυτές που έχουμε αφήσει όλη την εβδομάδα και πρέπει να γίνουν σήμερα...

Και ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής η Μαριγούλα. Με μια φωνή νεανική και μια τρέλα στην πρότασή της “Έχει εδώ κοντά ένα μπαράκι, πάμε να πιούμε ένα ποτό;”

Ενδίδουμε... Είναι τόσο καλή και γλυκιά η ίδια... Ξέρουμε ότι θα διανύσουμε μερικές δεκάδες χιλιόμετρα κι έξω κάνει ένα βρωμόκρυο, άλλο πράγμα. Χάλασε πάλι ο καιρός...

Προτιμούμε Αττική Οδό για την πρόσβασή μας στο δρόμο για Ραφήνα. Φτάνουμε στην κατασκήνωση της Μαριγούλας. Είναι εκεί με τα παιδιά της και μας περιμένει μετά το τηλεφώνημα. Λείπει μόνο ο Διονύσης που έχει βγει βόλτα. Στη θέση του, το κορίτσι του Παναγιώτη, του μεγάλου γιου της Μαριγούλας...

Η ίδια κάνει μπάνιο... Σαν τα παλιά Σαββατόβραδα που έπρεπε να κάνουμε το μπάνιο μας για να βγούμε... Έχει πάει πια 7.30 – 8.00. Φεύγουμε σχεδόν με... βρεγμένα τα μαλλιά της. Είχε τέτοια όρεξη και διάθεση που καθόλου δεν την ένοιαζε να βγει έτσι μαζί μας. Ψύξη είπατε; Ποια ψύξη;

Πήγαμε στον ΚΑΒΟ, ένα μπαράκι πάνω στο κύμα. Το καλοκαίρι θα πρέπει να είναι μοναδικά με τις καρέκλες του πάνω στη θάλασσα. Αλλά και τώρα ήταν υπέροχα... Ωραίο το περιβάλλον, η μουσική του, το τζάκι που καίει... Ήπιαμε ένα ποτό που στην πορεία έγιναν δύο. Τρεις και μισή ώρες καθίσαμε εκεί... Κι ούτε που το καταλάβαμε... Η κουβέντα ζεστή και το αλκοόλ χαλαρώνει... Είπαμε τόσα και νοιώσαμε παιδιά. Σαν τότε που λαχταρούσαμε να βρεθούμε στο χωριό, παιδιά 20 χρονώ, να βγούμε μια βόλτα στ' αλώνια, να κουβεντιάσουμε σαν φίλοι...

Μερικές φορές λες και σταματά ο χρόνος... Πάνω από τα 50 εγώ, κοντά εκείνες, πέντε παιδιά εκείνη και χωρισμένη, δύο και μεις. Κι όμως η παρέα είχε μια σπιρτάδα μοναδική...

Να 'σαι καλά ρε Μαριγούλα που μας ξεσήκωσες και βάλαμε μπροστά το... μηχανάκι της μνήμης. Χρειάζεται να μένει ζωντανή αυτή η πλευρά μας...