Το πάνελ των ομιλητών στην εκδήλωση – συζήτηση που διοργάνωσε ο σύλλογος εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης “Αριστοτέλης”.

Οι λίγοι 'Ήρωες” εκπαιδευτικοί και γονείς που μια τέτοια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη Κυριακή προτίμησαν να είναι στο σινεμά “Όσκαρ”.

Ο Λουκάς Καβακλής κατέχει την τέχνη, ώς δάσκαλος, να ακουμπάει τον απλό ακροατή, είτε εκπαιδευτικός είναι αυτός, είτε γονιός. Ο λόγος του, χωρίς να είναι καθόλου ξύλινος, μου άρεσε...

Κυριακή μεσημέρι στον κινηματογράφο “Όσκαρ” στα Πατήσια συζητώντας για την Παιδεία στον καιρό του ΔΝΤ. Περίμενα, είναι αλήθεια ότι θα είχε περισσότερο κόσμο... Μέρα ελεύθερη είπα, κάποιοι θα διέθεταν λίγο από το χρόνο τους γι' αυτό.

Έκανα λάθος. Άδειο ήταν το σινεμά στις 12,30. Μόλις 50 ενεργοί πολίτες, γονείς και εκπαιδευτικοί ήρθαν να ακούσουν τους προβληματισμούς των εκπαιδευτικών του “Αριστοτέλη”, για το τι πρόκειται να συμβεί στην εκπαίδευση αυτά τα δύσκολα χρόνια που ζούμε...

Προσπάθησα να δω τι φταίει... Άραγε δεν μας ενδιαφέρει ένα τέτοιο ζωτικής σημασίας θέμα; Είναι το ίδιο σοβαρό, όπως το ψωμί. Απαίδευτοι άνθρωποι νέοι, όταν μπαίνουν στην παραγωγή είναι εύκολη λεία στα χέρια αρπαχτικών εργοδοτών.

Πουλάνε φτηνά την εργατική τους δύναμη. Βλέπετε ήδη τι συμβαίνει με τους μισθούς των νέων. Κι αύριο, αφού δεν είμαστε διατεθειμένοι να αντιδράσουμε, τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Και είμαστε γονείς... Κι έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας... Διότι ο ρόλος μας, ως γονείς, δεν εξαντλείται στο γεγονός ότι τα φέραμε στον κόσμο. Ίσα – ίσα, από κει αρχίζει...

Ευθύνη μεγάλη έχουν και οι εκπαιδευτικοί. Μια τέτοια μέρα έπρεπε να είναι εδώ. Εντάξει, έχει ωραία, αλκυονίδα μέρα έξω... Έχει έναν μοναδικό ήλιο έξω που “ζητάει” μια βόλτα... Όμως τα θέμα τους αφορά άμεσα...

Δέχονται που δέχονται μια άθλια προπαγάνδα που αφορά τη δουλειά τους. Καλό είναι να μην πέφτουν στην παγίδα και να λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι, να κάνουν το ωράριο τους και να φεύγουν μπουχοί για το σπίτι ή για κανένα ιδιαίτερο...

Ναι, δεν είναι όλοι ίδιοι... Ασφαλώς. Αλίμονο σε όλους μας αν ήταν έτσι. Θα κατέρρεε το σύμπαν... Όμως δεν είναι σήμερα εδώ..

Και ήταν μια καλή ευκαιρία να ενημερωθούν. Κι εκείνοι ως εκπαιδευτικοί κι εμείς ως γονείς... Δυστυχώς σαν να μην έχουμε αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω μας. Παραμένουμε άβουλοι όσων συμβαίνουν και μας αφορούν...

Επί της ουσίας τώρα η εκδήλωση ήταν καλή. Δεν κατάλαβα, ωστόσο, γιατί μια εκδήλωση που διοργανώνεται από ένα σύλλογο δασκάλων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως είναι ο “Αριστοτέλης” θα έπρεπε να δώσουν τόσο βάρος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κανένα επίπεδο βέβαια δεν λειτουργεί αυτόνομα στην εκπαίδευση. Όλα είναι αλληλένδετα. Αλλά νομίζω ότι θα είχε μεγαλύτερη αξία για τους λίγους τολμηρούς που πήγαν στο “Όσκαρ” να άκουγαν περισσότερα πράγματα για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ως γονιός που έχω κι εγώ τις δικές μου αγωνίες για το αύριο του γιου μου που βρίσκεται στην πρώτη λυκείου, το λέω...

Συμπερασματικά: Καλή ασφαλώς ήταν η πρωτοβουλία του “Αριστοτέλη”, αλλά έχω την αίσθηση ότι ότι δεν στηρίχθηκε ούτε από τα μέλη του. Δεν ήρθαν οι ίδιοι και δεν θεώρησαν σωστό να ενημερώσουν και τους γονείς στα σχολεία που διδάσκουν.

Από τα αρνητικά, η άθλια μικροφωνική εγκατάσταση που έκανε τα αυτιά μας να δεινοπαθούν στην προσπάθεια τους να ακούσουν τους ομιλητές...

Άλλο ένα πλάνο από την εκδήλωση – συζήτηση που οργάνωσε ο “Αριστοτέλης” κυριακάτικα στον κινηματογράφο “Όρφέας”...