Αυτά είναι Χριστούγεννα!...
Η εκδήλωση είχε ξεκινήσει όταν έφτασα εγώ, μια ώρα μετά την έναρξη όπως υπήρχε στο πρόγραμμα της αφίσας της εκδήλωσης.
Στο πάνελ οι τέσσερις απεργοί εργάτες στην Ελληνική Χαλυβουργία από τη γειτονιά μας. Δίπλα τους η δασκάλα, Ντίνα.
Εκατόν πενήντα με διακόσια άτομα παρακολούθησαν την εκδήλωση και πολλοί από αυτούς έθεσαν σημαντικά ερωτήματα στους χαλυβουργούς. Καθώς περνούσε η ώρα πλήθυναν. Αγνοούσαν το χριστουγεννιάτικο καιρό και ήρθαν...
Ο μπουφές έχει ανοίξει. Με φαγητά προσφορές όσων είχαν έρθει στην εκδήλωση. Μπορούσες να πάρεις ο,τιδήποτε σου έκανε κέφι. Και υπήρχε μπόλικο κρασί και τσίπουρο. Όποιος ήθελε μπορούσε να βάλει χρήματα στον κουμπαρά ενίσχυσης του αγώνα των εργαζομένων – χαλυβουργών.
Κάποια στιγμή άρχισε και η ορχήστρα με τους μουσικούς. Λιτή, μόνο μια κιθάρα αλλά οι φωνές τους υπέροχες. Ο κόσμος πραγματικά διασκέδασε.
Τα τραπέζια – θρανία, που έπαιξαν αυτό το ρόλο ενώθηκαν γύρω γύρω στην αίθουσα εκδηλώσεων του 144 δημοτικού σχολείου και... μεταμορφώθηκαν σε μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα. Το κρύο έξω ούτε που το πρόσεχε κανείς πια...
Κουβέντα, συζήτηση, γέλια... Η βραδιά είπαμε, ήταν ιδιαιτέρως όμορφη...
Κάποια στιγμή, φυσιολογικά ήρθε και το κέφι. Η Παγώνα, η Γιώτα και όχι μόνο, σηκώθηκαν και χόρεψαν. Και εμείς από κάτω τις καταχειροκροτήσαμε...
Το ζήτημα είναι να εκδηλώσουμε κάποια στιγμή έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους απεργούς χαλυβουργούς. Παρά το κρύο της Παρασκευής και το χιονόνερο που έριχνε διαρκώς, η αίθουσα εκδηλώσεων του 144 δημοτικού σχολείου της Αθήνας γέμισε από ενεργούς πολίτες που θέλησαν να συμπαρασταθούν στους χαλυβουργούς.
Αυτό που έγινε και μου άρεσε ήταν μια ενημέρωση από τους ίδιους τους εργάτες. Και μετά οι παριστάμενοι πήραν το λόγο. Ρωτούσαν. Ήθελαν να μάθουν. Πρόσθεταν τις εμπειρίες. Ήταν μια μοναδική στιγμή.
“Μιλήστε για το τι γίνεται στη Χαλυβουργία, να σπάσουμε την απομόνωση των ΜΜΕ”. Ο Παναγιώτης ήταν πιο παραστατικός κλείνοντας την κουβέντα γιατί περίμεναν και οι μουσικοί να ξεκινήσει η βραδιά διασκέδασης. “Να κάνουμε πολλές χαλυβουργίες στους χώρους δουλειάς μας”.
Η Ντίνα στο προεδρείο είπε ότι θα δώσουμε ό,τι γίνεται για να αντέξετε σε αυτό τον τίμιο αγώνα που δίνετε. Ας μάθουν χωρίς εμάς το γρανάζι δεν γυρνάει. Ας γίνει το σημερινό γλέντι προεόρτια της μεγάλης γιορτής για τη νίκη τους που θα γίνει στην πύλη της Χαλυβουργίας.
Ύστερα οι καρέκλες μαζεύτηκαν, ο χώρος διαμορφώθηκε αλλιώς, η ορχήστρα λιτή αλλά πολύ καλή, με μια κιθάρα και δυο φωνητικά, τα τραπέζια, τα φαγητά, τα κρασιά και το κέφι που ήρθε φυσιολογικά.
Σιγοτραγουδήσαμε πολλά όμορφα παλιά τραγούδια. Πού τα θυμήθηκαν όλα αυτά;... Όλη αυτή η σαβούρα της μουσικής βιομηχανίας τα είχε πνίξει. Και τούτοι εδώ οι καλλιτέχνες μας επανέφεραν σε παλιές, όμορφες εποχές.
Μου άρεσε όλη αυτή η διοργάνωση. Ήταν από τα πιο όμορφα Χριστούγεννα που έχω ζήσει...
Σχόλια (0)