Υπέροχα κάστανα, πεσμένα κάτω από τα δέντρα... Εμείς βέβαια από τη λαϊκή τα ψωνίζουμε, 4 ευρώ το κιλό τα πήρα το Σάββατο που μας πέρασε, αλλά το να τα μαζεύεις κάτω από τα δέντρα είναι όμορφο και... κουραστικό.

Τέτοια εποχή ήταν, θυμάμαι, τη χρονιά που πήγαμε σ' ένα χωριό κοντά στην Τρίπολη Αρκαδίας να μαζέψουμε κάστανα. 28η Οκτωβρίου. Κι αντί για τις παρελάσεις βρεθήκαμε στα χωράφια να μαζεύουμε κάστανα.

Ιδιαίτερα κουραστικό είναι το... άθλημα. Τα κάστανα πέφτουν κάτω, όπως τα βλέπετε στη φωτογραφία και οι άνθρωποι που είναι εκεί πρέπει να σκύβουν να τα μαζέψουν, να βγάζουν αυτό το... δέρμα του αχινού που έχουν πάνω τους και να τα χώνουν στα τσουβάλια.

Θυμάμαι, όσο κι αν ήταν όμορφη η μέρα από τα καλαμπούρια του παππού που είχε το πάνω χέρι στο μάζεμα των κάστανων, το μεσημέρι ένοιωσα... διαλυμένη τη μέση μου.

Ξάπλωσα στο ντιβάνι της σάλας για να συνέλθω μετά το φαγητό, γιατί έπρεπε να οδηγήσω στην επιστροφή για την Αθήνα. Αλλά για μια ολόκληρη εβδομάδα ήταν πιασμένες οι γάμπες των ποδιών μου από τη δοκιμασία.

Αυτά σκέφτομαι κάθε φορά που ακούω «εξωφρενικές» τιμές για τα καλά κάστανα. Και δεν διστάζω να δώσω τα χρήματα. Γιατί το κάστανο μ' αρέσει, αλλά δυστυχώς απ' ότι θυμάμαι οι κόποι τους δεν πληρώνονται όταν πωλούν τον καρπό τους στους εμπόρους.

Τα κάστανα όμως μ' έχουν σημαδέψει στη ζωή μου. Εμείς στο χωριό μου κάστανα δεν έχουμε γιατί το υψόμετρο είναι μόλις 350 μέτρα. Έχουν όμως στα Χανιά και μάλιστα πολύ ωραία.

Μια φορά, θυμάμαι, φθινόπωρο θα 'ταν και τότε, ήμουν μικρός, στο γυμνάσιο θα πήγαινα και ο πατέρας μου μου εκείνη τη χρονιά είχε πάει εκεί για βεντέμα. Τα τελευταία πιθάρια τα αντάλλαζαν με είδος. Έφερε πατάτες κι ένα περίεργο πράγμα που το έλεγαν κάστανο. Ένα τσουβάλι. Τεράστιο... Έτσι έμαθα ποδήλατο, Με μερικά κάστανα νοίκιασα το ποδήλατο που μάθαινα στο γήπεδο...

Τι θυμήθηκα τώρα...

Θύμησες... Ένα τραγούδι του Κώστα Χατζή που πάντα αγαπούσα για το περιεχόμενο του και για την ερμηνεία του...