Η σελίδα του ΚΥΡ, στο ΒΗΜΑ... Πάντα μου άρεσε από τον καιρό που γνώρισα το σκίτσο του στην “Ελευθεροτυπία”. Οι γραμμές του απλές, αλλά το περιεχόμενο του φοβερό...

Ένα από τα... κλασικά δείγματα ότι το καλοκαίρι βαίνει προς το τέλος του (άντε, μην το τελειώσουμε και πριν την ώρα του...) είναι το γεγονός ότι αρχίζω να επιστρέφω στις παλιές καλές συνήθειες. Να διαβάζω τις κυριακάτικες εφημερίδες στο μπαλκόνι μου...

Κι είναι τελικά ωραία αυτή η διαδικασία. Να πάω στο περίπτερο, να τις πάρω, να δω τους τίτλους και μετά να προχωρήσω στις εσωτερικές σελίδες, τα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις. Μ' αρέσει αυτή η διαδικασία. Περισσότερο και από το σερφάρισμα στο αχανές internet.

Τελικά η... παράδοση έχει πάντα τρόπους να διατηρεί παθιασμένους φίλους. Με τίποτα δεν μπορεί να εξοστρακιστεί το χαρτί.

Γι' αυτό και θα συνεχίσω να λέω σε όλους τους τόνους “μη φοβάστε το internet, κανένα σοβαρό έντυπο δεν κινδυνεύει απ' αυτό”.

Κι αλήθεια, έτσι είναι... Είμαι εδώ, στο μπαλκόνι μου κι έχω τη δυνατότητα να τις ανοίξω, να τις φυλλομετρήσω, να διαβάσω τα ρεπορτάζ που με ενδιαφέρουν, να τις υπογραμμίσω, να κρατήσω σημειώσεις, να επανέλθω για μια δεύτερη σε βάθος ανάγνωση, να σταθώ με μεγαλύτερη προσοχή εκει που εκτιμώ ότι χρειάζεται...

Κανένα internet, καμιά ιστοσελίδα δεν θα... μελανιάσει ποτέ τα χέρια μου και δεν θα με πείσει, ότι είναι αρκετό για την ενημέρωσή μου. Όχι πως δεν γνωρίζω ότι λειτουργώντας το σωστά έχω πάντα σοβαρές πιθανότητες να είμαι ενημερωμένος σε ότι συμβαίνει γύρω μου... Όχι διότι ο χρόνος που σου δίνει την είδηση είναι σημαντικά γρήγορος. Απλά στην εφημερίδα θα δεις τη νηφάλια προσέγγιση από τον αρθρογράφο και θα 'χεις τη δυνατότητα να ψάξεις και για άλλες πλευρές που ασφαλώς δεν είναι ορατές με την πρώτη ματιά.

Να, γιατί πάντα θα μου αρέσουν οι εφημερίδες...

Και μια κυριακάτικη εφημερίδα, από αυτές που διάβασα σήμερα...