Πρώτο θέμα στις εφημερίδες σήμερα οι βάσεις. Όλες οι εφημερίδες έχουν αφιερώματα πολυσέλιδα για τους γονείς των παιδιών που ξέρουν πως θα τα... κατασπαράξουν. Ιδού το σημερινό ΕΘΝΟΣ.

Ακόμα δεν έχει κατακάτσει ο... κουρνιαχτός των συναισθημάτων από τις χθεσινές ανακοινώσεις των βάσεων. Αλλού γέλια χαράς κι αλλού κλάματα απογοήτευσης... Καταλαβαίνω... Ήταν μια μέρα δύσκολη...

Θεωρώ όμως ότι είναι υπερβολή να δίνεις τόση σημασία στην κατάκτηση ενός στόχου. Στην πραγματικότητα για όσους πέτυχαν το στόχο, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα καθώς θα πρέπει να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, να πάρουν το πτυχίο τους και να βρουν μ' αυτό το εφόδιο μια δουλειά να κάνουν που θα τους δίνει τα προς το ζειν.

Όσο για τους άλλους, τα παιδιά που δεν κατάφεραν να πιάσουν τα μόρια που χρειάζονταν για την είσοδο σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ δεν είναι για να τα «βάψουν» μαύρα. Τίποτα δεν τελειώνει εδώ. Η ζωή συνεχίζεται κι αν χρειαστεί θα πρέπει να ξαναδώσουν με επιτυχία αυτή τη φορά.
Όμως και η χαρά και η λύπη και το κλάμα και τα χαμόγελα είναι μέρος της ζωής. Και η ζωή συνεχίζεται...

Έχουν τα νιάτα τη δύναμη να φτιάξουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Φτάνει να το θέλουν και να το παλέψουν. Μπορούν.

Φυσικά οι σημερινές εφημερίδες έχουν δώσει μεγάλο βάρος προβάλλοντας τους πρώτους των πρώτων και όχι μόνο... Ρίξτε μια ματιά στα περίπτερα και θα καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω...

Η ESPRESSO στον κόσμο τη, όπως πάντα άλλωστε... Ο χαμός μιας 14χρονης γίνεται μεγάλο θέμα, επειδή απλά είναι αδελφή ενός μπασκετμπολίστα. Έλεος παιδιά. Ασφαλώς και είναι σημαντικό το θέμα, αλλά μην το ευτελίζεται έτσι...