Εδώ πρέπει να διαλέξεις πιο δρόμο θα πάρεις. Πολλές φορές υπάρχουν και στη ζωή διλήμματα... Εδώ όμως δεν έχεις και πολλές επιλογές. Οι πινακίδες είναι σαφείς...

Το κλασικό ξενοδοχείο “Ρομάντζο” στη Ζαχλορού. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα από την ιστοσελίδα τους. Υπενθυμίζω ότι η διαμονή γι' αυτή την περίοδο είναι μόλις 25 ευρώ..

Η άλλη ταβέρνα που βρίσκεται στο μικρό πλάτωμα της Ζαχλορούς. Είδα μια πινακίδα που ευχαριστεί τον κόσμο για τη στήριξη με τη νέα διεύθυνση του, ένα χρόνο τώρα. Ευγενικό...

Τοπία που θα συναντήσει ο εκδρομέας κατά την ανάβασή του στη Ζαχλορού με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο. Έχετε δει έτσι κι αλλιώς πολλά ως τώρα, αλλά δεν χόρταινα να τα φωτογραφίζω...

Ένα μικρό χωριό μέσα στο φαράγγι του Βουραϊκού Ποταμού, κτισμένο σε χώρο που διατέθηκε από τη μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στους διαβάτες προγόνους μας που ήλθαν από τα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου κυνηγημένοι από τους Τούρκους.

Αρχικά εγκαταστάθηκαν στις παρακείμενες σπηλιές φέρνοντας μαζί τους και το όνομα Ζαχλορού το οποίο προέρχεται από το Σλάβικο Ζαγορού (πίσω από το βουνό) .

Οι κάτοικοι ασχολήθηκαν με την γεωργία και την κτηνοτροφία και κατά τους χειμερινούς μήνες μετακόμιζαν στην χειμερινή διαμονή στο χωριό Ζαχλωρίτικα (Διακοπτού) .

Οι Ζαχλορίτες πολέμησαν με σθένος και αποτελεσματικότητα στο πλευρό των μοναχών της μονής Μεγάλου Σπηλαίου κατά του Ιμπραήμ το έτος 1927 (Ιστορικός Τσηλήρας - Βιβλίο "Αγία Λαύρα η Κιβωτός της Ελευθερίας").

Με το Β.Δ 256 / 18-8-1912 αποσπάσθηκε από τον Δήμο Κερπινής και αποτέλεσε ίδια κοινότητα μαζί με τους οικισμούς Ανω Ζαχλορούς - Μέγα Σπήλαιο και Ζαχλορίτικα.

Η Ζαχλορού κατά τις εθνικές απογραφές είχε κατοίκους: Το έτος 1920 - 130, το έτος 1928 – 562, το έτος 1940 – 657, το έτος 1951 – 222 και το έτος 1991 – 96.

Η μείωση που αρχίζει από το έτος 1940 και μετά οφείλετε αποκλειστικά στην ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη το χωριό στις 8 Δεκεμβρίου 1943 από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής. Οι Γερμανοί κατακτητές, οδήγησαν όσους άνδρες βρήκαν σύνολο εννέα 9), το βράδυ της 8 –12-1943 στις γραμμές του Οδοντωτού με προορισμό τα Καλάβρυτα όπου τους δολοφόνησαν ενώ βάδιζαν.

Οι κάτοικοι που λόγω χειμερινής διαμονής βρισκόντουσαν στα Ζαχλορίτικα γλίτωσαν την ζωή τους αλλά δεν είχαν πλέον τίποτα στη Ζαχλορού, έτσι αναπτύχθηκε το χωριό Ζαχλορίτικα όπου το 1946 αποσπάσθηκε από την κοινότητα Ζαχλορούς και αποτέλεσμα ξεχωριστή Κοινότητα με 600 κατοίκους κατά την απογραφή του 1991.

Η Ζαχλορού είναι παραθεριστικό θέρετρο λόγω του ωραίου φυσικού περιβάλλοντος αλλά και του ιδανικού υψομέτρου και κλίματος.

Μετά τον εμφύλιο αναπτύχθηκε ιδιαίτερα ο τουρισμός δεδομένου ότι η μοναδική πρόσβαση προς τη μονή Μεγάλου Σπηλαίου ήταν από την Ζαχλορού (με τα γαϊδουράκια) όπου χιλιάδες τουρίστες Έλληνες και ξένοι έχουν περάσει και αξίζει να δει κανείς τα Βιβλία Εντυπώσεων του Ξενοδοχείου ΡΟΜΑΝΤΖΟ (μοναδικό Ξενοδοχείο από το έτος 1934 ) και να διαβάσει για τις εντυπώσεις επώνυμων και ανώνυμων για τις ομορφιές της περιοχής και την ευγένεια και φιλοξενία των κατοίκων της.

Η ομορφιά του τοπίου και η μοναδικότητα του οδοντωτού σιδηροδρόμου ενέπνευσαν καλλιτεχνικά πολλούς ποιητές– ζωγράφους – κινηματογραφιστές κ.λ.π... Αξίζει να σημειωθεί πως έργα σταθμοί στην ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου γυρίστηκαν στη Ζαχλορού.

Σήμερα στην εποχή των media η Ζαχλορού αναφέρεται ως ένας από τους καλύτερους προορισμούς για ξεκούραση και επιστροφή στη φύση και στις ομορφιές της.

Τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια (ελληνικά και ξένα) έχουν κάνει ολόκληρες εκπομπές ειδικά για το χωριό .
Αξίζει λοιπόν (από την Πολιτεία) μιας ιδιαίτερης προσοχής και μίας μεγαλύτερης προσπάθειας για την αξιοποίηση του .

• Τα στοιχεία από το internet

Ξανά ο σταθμός της Αγίας Λαύρας στη Ζαχλορού... Μια τελευταία ματιά πριν πάρουμε το επόμενο τρενάκι για να ανέβουμε στα Καλάβρυτα... Έκανα μια σκέψη πως θα μπορούσα να μείνω σ' ένα τέτοιο σπιτάκι. Με καλή παρέα και χωρίς υποχρεώσεις, ιδανικό θα ήταν... Αν “έπιανε” και internet...