Υπέροχο ξημέρωμα στο χωριό...
Θύμος ή αλλιώς θυμάρι ανθισμένο... Αυτή την εποχή είναι στο φόρτε του. Οι μελισσοκόμοι τους ψάχνουν πώς και πώς, να πάνε τα μελίσσια τους να τα τρυγήσουν. Το θυμαρίσιο μέλι είναι το καλύτερο, για όσους ξέρουν από μέλι...
Κοιμήθηκα πολύ νωρίς. Από τη μια η κούραση του ταξιδιού κι από την άλλη το ουζάκι στην Παναγιά, αν τα βάλεις δίπλα στη χαλαρή, έτσι κι αλλιώς ατμόσφαιρα του χωριού, ένοιωσα φυσιολογικά να... ωριμάζω κατά τις 10. Δεν το πίεσα το πράγμα... Έπεσα κι ο ύπνος μου ήταν γλυκός και όμορφος.
Όκτώ ολόκληρες ώρες είναι αρκετές, τι αρκετές, υπερβολικές στην ηλικία μου. Ξύπνησα “πιασμένος” κατά τις έξι. Έφτιαξα καφέ και κάθισα στη βεράντα να τον πιω. Μόνος μου. Όλοι κοιμούνται αυτή την ώρα... Όλοι; Όχι, ο παππούς έχει σηκωθεί νωρίτερα και έχουν πάει με τον Άρη στην πρωινή τους βόλτα στο βουνό.
Κι άλλη μια ψυχή είναι εδώ κοντά μου και μου κάνει παρέα. Είναι η μικρή γατούλα,η Σίση,έτσι την βάφτισε ο Γιώργος που κάθετε υπομονετικά στα πόδια μου και παίζει διακριτικά χωρίς να νιαουρίζει..
Έχει ήδη ξημερώσει... Τα πουλιά έχουν στήσει ένα τρελό τραγούδι με τα τιτιβίσματά τους, ενώ τα χελιδόνια σκίζουν τον αέρα πριν ακόμα βγει ο ήλιος... Μια καταχνιά έχει κατέβει χαμηλά από το βουνό και σύννεφα απλώνονται στον ουρανό. Ένα κοκόρι, μακριά, έχει βαλθεί να ξυπνήσει όσους κοιμούνται ακόμα...
Μ' αρέσει αυτή η ώρα... Μ' αρέσει πολύ και δεν έχω συχνά την ευκαιρία να τη ζήσω. Στην Αθήνα κοιμάμαι κι εγώ τέτοια ώρα. Κι ίσως, εδώ που τα λέμε, εκεί να μην έχει την ίδια γλύκα κι ομορφιά. Εδώ όμως είναι το κάτι άλλο...
Έχει περάσει ήδη μια ώρα... Γράφω, μυρίζω, ανασαίνω βαθιά, ζω την κάθε στιγμή. Ο ήλιος έχει ακόμα δρόμο μέχρι να κάνει την εμφάνισή του. Απολαμβάνω τις στιγμές παρέα με το καφεδάκι μου.
Μικρές στιγμές της καθημερινότητάς μας που κάνουν τόσο όμορφη τη ζωή. Κι είναι μπροστά στα μάτια μας. Και δεν τις βλέπουμε...
Ξερά χόρτα και πέτρες... Αυτό είναι το καλοκαίρι στην Κρήτη. Απλό κι άγριο συνάμα. Κι αυτό είναι ίσως που μ' αρέσει περισσότερο. Η απλότητα του. Αυτήν έχουμε ανάγκη στην μέρες μας περισσότερο από ποτέ....
Σχόλια (0)