Εικόνες από την Κρήτη τις μέρες που έμεινα στο χωριό για τις καλοκαιρινές διακοπές. Εδώ το χωριό μου φωτογραφημένο από τον Αϊ Νικόλα, ένα μεσημέρι που είχαμε πάει βόλτα με τον Λάμπρο. Αυτή είναι η τελευταία εγγραφή από το σπίτι της Στασούλας, τις πρωινές ώρες της Κυριακής, λίγο πριν πάρω το δρόμο για την επιστροφή στην Αθήνα...

Αυτό κι αν είναι ρεκόρ επισκεψιμότητας για ένα Site που δεν έχει πουθενά διαφημιστεί, που δεν αγχώνεται γι' αυτό και που τελικά έχει την αποδοχή και την εμπιστοσύνη κοντά 350 με 400 επισκεπτών από διαφορετικές Ι.Ρ. καθημερινά. Κι επειδή δεν πιστεύω στην τύχη, κάτι πρέπει να γίνεται εδώ, κάτι που κάνει τους ανθρώπους που το βλέπουν να το εκτιμούν, να μένουν και να το συστήνουν και σε άλλους να το διαβάσουν.

Το πιο σημαντικό που συμβαίνει είναι ότι το Site είναι ενεργό. Κοντά στις 1.800 δημοσιεύσεις έγιναν στα τρία χρόνια λειτουργίας του. Και όπως θα διαπιστώσατε, σχεδόν τρεις δημοσιεύσεις έκανα κάθε μέρα στη διάρκεια των καλοκαιρινών μου διακοπών...

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αυτές οι εγγραφές είναι πρωτογενείς, καταγράφουν στιγμές που έζησα ή προβληματισμούς μου και πάντως δεν είναι αναδημοσιεύσεις επιτυχημένων άρθρων άλλων συγγραφέων με τη μέθοδο του κλόπη ράιτ.

Η εκτίμηση υποθέτω πως έχει να κάνει με το καθαρό, το αυθεντικό, το όχι επιτηδευμένο για να “πουλήσει”. Έτσι μάθαμε να κάνουμε στη ζωή μας, έτσι κι εδώ στην εικονική πραγματικότητα του διαδικτύου.

Τα λόγια μας είναι σταράτα, οι περιγραφές μας λιτές, ο λόγος κοφτός, σαν την ανάσα όταν είμαστε προσηλωμένοι στο στόχο και αγωνιούμε για το αποτέλεσμα.

Απλά είναι τα πράγματα κι ας φαίνονται πολύπλοκα με την πρώτη ματιά. Όπως περίπου είναι και η ζωή. Αν τη ζήσεις με ένταση θα τη χαρείς. Άμα είναι μια φλατ κατάσταση ότι κάνει, απλά θα επιβιώνεις. Αυτό το τελευταίο είναι που δεν μου αρέσει καθόλου. Θέλω να ζω, όχι να επιβιώνω.

Αυτή απλή σκέψη που έχει γίνει φιλοσοφία ζωής και καθημερινής δράσης αποτυπώνεται καθημερινά σ' αυτό το Site. Άλλοτε με ένταση και πάθος κι άλλοτε πιο ήρεμα κι καθαρά, τόσο, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου. Το πιο σημαντικό, νομίζω, που εκτιμούν οι αναγνώστες μου, είναι η σχέση μου με την αλήθεια...

Έτσι έμαθα σαν άνθρωπος, γίνεται τώρα να αλλάξω εδώ, στο διαδικτυακό κόσμο; Σε ότι με αφορά λέω “όχι” και προσπαθώ να το αποδεικνύω καθημερινά πρώτα με τον εαυτό μου με συνέπεια και συνέχεια στις αρχές μου. Επειδή αυτό το θεωρώ παιχνίδι και τα παιχνίδια που δίνουν χαρά, έμαθα να τα σέβομαι.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς που είσαστε τόσοι πολλοί συντροφιά σ' αυτό το υπέροχο ταξίδι με τις νέες εμπειρίες...

Για μένα η Sport Cafe έχει μια αξία μοναδική. Το προηγούμενο Σάββατο δεν είχα μαζί μου τον υπολογιστή για να εκμεταλλευτώ το WiFi και να ανεβάσω αναρτήσεις στο Site μου. Έτσι, κάθισα πιο χαλαρά έξω, κάτω από τις τέντες και ήπια μια παγωμένη σοκολάτα. Φυσάει ένα δροσερό αεράκι που συμπληρώνει την απόλαυση του γραψίματος. Η μουσική είναι απαλή, διακριτική. Στο Θραψανό οι καφετέριες δεν ξέρουν ακόμα τι είναι το WiFi...