Η εικόνα δεν είναι σημερινή. Πρόκειται για ένα ξημέρωμα στην Αίγινα, το περσινό καλοκαίρι, στο ξενοδοχείο "Κάβος" που το έχω βιώσει... Και η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από το κινητό μου...

Ήταν όμορφο το ξημέρωμα στο χωριό. Δεν ξέρω πού να το αποδώσω (ή μάλλον ξέρω...) αλλά ο ύπνος εδώ είναι “καθαρός” ύπνος. Νοιώθω ξεκούραστος. Κι έχει έναν ήλιο υπέροχο έξω, που θυμίζει καλοκαίρι...

Έριξα κάτι απάνω μου, γιατί την ψυχρούλα του την έχει και κάθισα στη βεράντα να πιω το ζεστό καφέ μου και να γράψω. Μ' αρέσει να γράφω στο χέρι. Δεν γράφω στον υπολογιστή. Πιστός στο χειρόγραφο, αντιγράφω τα κείμενά μου για να... ανέβουν εδώ. Δακτυλογράφος του εαυτού μου, ένα τέτοιο πράγμα...

Κι έχει μια ησυχία φανταστική... Μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών ακούγονται και τα χελιδόνια που ήρθαν και σκίζουν τον αέρα με τα πετάγματα τους.

Ο Άρης έχει λουφάξει από χθες... Πάντα τέτοιες μέρες έχει πρόβλημα με τα βεγγαλικά που ρίχνουν οι... πιστοί. Η λάμψη, ο κρότος, τον τρομάζουν. Εδώ τρομάζουν τους ανθρώπους, θα μου πεις, τα ζώα δεν θα τρόμαζαν; “Εφεύρεση” κι αυτή... Κι εδώ, στο Ελληνικό, έχουν αναδείξει το... άθλημα σε... επιστήμη. Μ' ένα δικό τους, μοναδικό τρόπο, έχουν καταφέρει κι έχουν προμηθευτεί μεγάλες ποσότητες βεγγαλικών, από αυτά, ξέρετε, που υποτίθεται ότι είναι είναι παράνομα. Κι αυτά τα βεγγαλικά τα καταναλώνουν καθημερινά αυτές τις μέρες με αποκορύφωμα βέβαια το βράδυ της Ανάστασης. Εκεί είναι που γίνεται ο μεγάλος χαμός. Χρειάζεται να 'χεις δυνατά νεύρα και τσαγανό για να πλησιάσεις την εκκλησία. Ψυχραιμία και υπομονή...

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Πιο ήρεμος που κατάφερα να βάλω σε μια καλή σειρά τις υποχρεώσεις μου στη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ και, θεωρητικά, χωρίς δουλειά, δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα να βιώνεις αυτή την... ελεγχόμενη τεμπελιά.

Παρακολουθώ τις προετοιμασίες για τον οβελία. Ο Γιώργος το 'χει πάρει επάνω του. Το αρνί (κατσίκι νομίζω, ούτε που με νοιάζει...) το 'χουν παραγγείλει και πληρώσει και τώρα ενδιαφέρονται να δουν πού θα βάλουν την ψησταριά για να το σουβλίσουν. Ευτυχώς ο καιρός είναι πολύ καλός και δεν δημιουργεί προβλήματα.

Μ' αρέσει που τα βλέπω όλα αυτά, που τα καταγράφω ήρεμα, που ζω μέσα τους. Έχει την ομορφιά της, μια τέτοια μέρα, το δίχως άλλο... Είναι πεζά πράγματα, αλλά μοναδικά για μένα που τα τελευταία 35 χρόνια ζω μακριά από το δικό μου το χωριό...