Άκουγα από το μεσημέρι στα ραδιόφωνα ότι “κορυφώνεται η έξοδος των εκδρομέων του Πάσχα”, ότι και καλά, ήταν άδειοι οι δρόμοι της Αθήνας και είχαν κίνηση οι εθνικοί δρόμοι που οδηγούσαν εκτός...

Τελικά κάτι ανάμεσα ήταν, το απόγευμα της Μ. Πέμπτης που τον περπάτησα με κατεύθυνση προς Πελοπόννησο. Εκεί, στον Σκαραμαγκά και μέχρι την Ελευσίνα είχε την κινησούλα του και το στριμωξίδι. Ύστερα “άνοιγε” ο δρόμος. Τα διόδια της Ελευσίνας των 3.10 ευρώ τα βρήκα ανοιχτά. Ήταν εκεί, από το μεσημέρι, άνθρωποι του κινήματος “δεν πληρώνω” και διευκόλυναν την ελεύθερη διέλευση...

Η υπόλοιπη διαδρομή ήταν σχετικά καλή. Όχι πως δεν είχε κίνηση από αυτοκίνητα, αλλά μπορούσες να πας με 80 χιλιόμετρα. Τα άλλα τρία διόδια ώς το τέλος της διαδρομής που κράτησε τρεις ώρες, λειτουργούσαν κανονικά. Οι ευγενικές υπάλληλοι ήταν στο πόστο τους. Και χαμογελούσαν (ή μου φάνηκε;) καθώς, μετά την είσπραξη ευχόταν “καλό δρόμο”.

Το Δεύτερο με συντρόφευε μετά την Τρίπολη όπου το σήμα του ΣΚΑΪ δεν ήταν εύκολο να το πιάσω. Άκουγα το δικό μας Βασίλη, από τις 6 στην εκπομπή του “Στιγμές”, αν θυμάμαι καλά. Και μου άρεσε. Έχει τον τρόπο του να βάζει στη σωστή θέση τα θέματα επικαιρότητας και ΜΜΕ.

Στο χωριό έφτασα γύρω στις 8.30 και είναι ήρεμα τα πράγματα. Οι άνθρωποι έχουν πάει εκκλησία. Τα 12 ευαγγέλια απόψε... Κι ο μικρός με τον παππού είναι εκεί...

Ευτυχώς είναι πίσω ο Γιώργος που φτιάχνει ψωμί στη στόφα. Κι έχει τη διάθεση να μου φτιάξει ένα ουζάκι με ελιές και φέτα, όχι και τόσο νηστίσιμη, αλλά εξαιρετική.

Η μυρωδιά του ξύλου που καίει, το σπίτι χωρίς τηλεόραση να παίζει, δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα...