Η Συνέλευση των Αντιπροσώπων γίνεται μια φορά το χρόνο. Είναι κάτι σαν τις γενικές συνελεύσεις των Σωματείων, μόνο που όταν αυτά έχουν κοντά στα 6.500 μέλη, τότε είναι δύσκολη έως αδύνατη μια γενική συνέλευση.

Παλιά, πριν ακόμα πάω εγώ στην ΠΕΤ ΟΤΕ, άκουγα ότι το επιχειρούσαν σε γήπεδα της Αθήνας. Στο Σπόρτιγκ ας πούμε και καθώς, τα πρώτα μετά την μεταπολίτευση, ήταν κάπως “ζωντανά” πολιτικά χρόνια, λένε ότι είχαν δει να... πέφτουν και κάτι ψιλές. Τα είδα αυτά και αποφάσισαν να κάνουν αντιπροσωπευτική τη Γενική Συνέλευση.

Μη με ρωτήσετε τώρα, αν στα 31 χρόνια που ακολούθησαν αποδείχθηκε παραγωγική η Συνέλευση των Αντιπροσώπων... Μερικοί πιστεύουν πως πέτυχε ο στόχος να ακουστεί η φωνή της βάσης. Προσωπικά νομίζω ότι δημιούργησε συμπαγή παραταξιακά μπλόκ και απέκλεισε τις ελεύθερες φωνές. Έτσι από απροσδόκητη, εξελίχθηκε σε απόλυτα προβλέψιμη, ενώ κάθε φορά που ανεβαίνει στο βήμα κάποιος ομιλητής, εννιά στις δέκα ξέρεις τι θα πει και πώς θα το διατυπώσει.

Επιπλέον συνεχίζουν να δίνουν υπερβολικό χρόνο στις παρατάξεις με αποτέλεσμα πάντα να μένουν, δύο ή τρία λεπτά μόνο για τους μεμονωμένους ομιλητές που έχουν τη διάθεση να τοποθετηθούν. Κι ακόμα, δεν είμαι βέβαιος αν, τελειώνοντας οι εργασίες της Σ. Α. και πηγαίνοντας στον εργασιακό τους χώρο και τον τόπο τους συζητούν με τους συναδέλφους τους όλη αυτή την εμπειρία που έζησαν εδώ.

Ας είναι, χρόνια τώρα λένε τα συνδικάτα ότι πρέπει να βρουν έναν άλλον τρόπο επικοινωνίας και άλλον χαρακτήρα για την ετήσια, τακτική Σ. Α. Και μπορεί όταν εγώ βγω στη σύνταξη, πιεσμένοι από την αναγκαιότητα των καιρών να το κάνουν. Μακάρι. Το εύχομαι. Τα συνδικάτα οφείλουν να βρίσκουν τον τρόπο να είναι κοντά και δίπλα στους εργαζόμενους που εκπροσωπούν. Και να το καταλαβαίνουν αυτό και οι εργαζόμενοι για τους οποίους, υποτίθεται, γίνονται όλα.

Κατά τα άλλα θεωρώ ότι ήταν ένα παραγωγικό διήμερο, σε μια όμορφη γωνιά της Ελλάδας, όπου δεν έλειψαν βέβαια και τα... θεατρινίστικα εφέ, οι στιγμές αποχώρησης, η έντονη πολιτική αντιπαράθεση που κάποτε ξεπερνούσε τα όρια της ευπρέπειας και του σεβασμού της προσωπικότητας του άλλου και γενικά υπήρχαν εντάσεις τις οποίες όμως δεν μπορείς, σώνει και καλά, να τις χαρακτηρίσεις αρνητικές. Κάποιες είχαν χιούμορ, σε μερικές γελάσαμε, γενικώς ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα...

Το προεδρείο κατάφερε και κράτησε τις ισορροπίες και το επίπεδο μέσα στην αίθουσα, ενώ δεν έλειψαν τα μικρά επεισόδια που όλοι ξεχνούσαν το βράδυ, όταν έπεφτε η αυλαία των εργασιών της Σ.Α. και οι σύνεδροι συζητούσαν και συμπεριφέρονταν σαν... φυσιολογικοί άνθρωποι.

Η αποχώρηση της ΠΑΣΚΕ από τις εργασίες της δεύτερης μέρας, αμέσως μετά την ανάγνωση του Προγράμματος Δράσης ήταν η αιτία να τελειώσει η Σ.Α. δυο - τρεις ώρες νωρίτερα από τον προγραμματισμό της...

Σε ότι αφορά την ανθρωπογεωγραφία,στους 150 συνέδρους και τα 35 μέλη του Δ. Σ. της ΠΕΤ ΟΤΕ συντριπτική ήταν πλειοψηφία των ανδρών. Ελάχιστες γυναικείες παρουσίες, ενώ η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έκλεβαν την παράσταση.

Σ' αυτό το διήμερο εισπνεύσαμε απίστευτες ποσότητες καπνού και νικοτίνης από τα τσιγάρα των συνέδρων. Ήθελα να φωτογραφίσω ένα από τα μεγάλα τασάκια, Σάββατο βράδυ μετά το τέλος των εργασιών της πρώτης μέρας, αλλά φοβήθηκα ότι θα... μύριζε άσχημα για μέρες και το... Site και έτσι το απέφυγα...