Τα ελληνικά στον κόσμο. Εμείς τα έχουμε και δεν τα... εκτιμούμε κι αλλού τα επιλέγουν ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων. Μήπως να το ξαναβλέπαμε λίγο το θέμα;

Η ευχή “καλημέρα, καλή χρονιά!” ακούγεται παντού σήμερα, πρώτη εργάσιμη μέρα του 2011 και ο κόσμος που κυκλοφορεί έξω την έχει στο... τσεπάκι του. Λογικό. Νέα χρονιά, νέα όνειρα, νέες υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο. Ας την καλωσορίσουμε λοιπόν με μια γλυκιά καλημέρα.

¨Καλημέρα, καλή χρονιά!”, η πρώτη κουβέντα, η πρώτη επαφή στον εργασιακό χώρο, το εργασιακό ξεκίνημά μας στη νέα χρονιά με την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά και δεν θα μας “πιάσει” το μπουρίνι των απολύσεων και θα συνεχίσουμε να έχουμε δουλειά. Ως την ώρα της σύνταξης που, αν είμαστε καλά δεν πρέπει να 'ναι και πολύ μακριά. Τρία με τέσσερα χρόνια ακόμα ως τα 55...

Δεν την είχα σκεφτεί ποτέ τη στιγμή της αποχώρησης, αλλά με όσα συμβαίνουν γύρω μας όλα πρέπει να τα έχουμε στο νου μας. Ακόμα κι αυτό. Να είμαστε έτοιμοι, προετοιμασμένοι. Δε ζούμε σε μια αποστειρωμένη γυάλα. Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, μας αφορούν και μας ενδιαφέρουν...

Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Αλλά είναι από τις λίγες φορές που δεν βλέπω φως πουθενά γύρω μου, με όσα διαβάζω κι ακούω στο σινάφι μου και τον περίγυρό μου.

Αλλά δεν είναι καλά να ξεκινά κανείς τη νέα χρονιά με μαύρες σκέψεις... Δεν το θέλω. 'Έρχονται μόνες τους. “Κατασκηνώνουν” στο μυαλό μου και δε λένε να φύγουν.

Απ' την άλλη, σκέφτομαι, ότι δεν είναι και τόσο κακό αυτό. Καλύτερα είναι αν είμαστε προετοιμασμένοι για τα μελλούμενα. Μη μας “πιάσουν” στον ύπνο οι εξελίξεις. Να πατούμε τα πόδια μας στη γη. Να νοιώθουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Να αντιδρούμε για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν.

Σκέψεις θετικές, λένε, ότι είναι καλό να κάνουμε τέτοιες μέρες. Το προσπαθούμε. Και μόνο που είμαστε εδώ, δημιουργικά, είναι ένα θετικό στοιχείο. Είμαστε όρθιοι με τις κεραίες τεντωμένες να “πιάνουμε” τα σήματα που εκπέμπονται και να τα αποκωδικωποιήσουμε....

Πήρα γυαλιά... Ένα προφητικό τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη. Μακάρι το 2011 να είναι καλό μαζί μας...