ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/11/2009

Αυτή η Κυριακή δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα. Δεν έχει καν όμοιά της Κυριακή... Από πού να την πιάσεις, από τα πολιτικά, από τα αθλητικά, από τα κοινωνικά; Δείτε μερικά πράγματα και θα καταλάβετε τι εννοώ...

Από το πρωί θα είναι ανοιχτές οι κάλπες της Νέας Δημοκρατίας που θα αναδείξουν το νέο αρχηγό της. Και δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση αυτό. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του εγχειρήματος ρωτήστε τους ΠΑΣΟΚους τι πέρασαν, πριν μερικά χρόνια, όταν βρέθηκε το κόμμα τους στην ίδια θέση.

Εδώ βέβαια τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα καθώς ο πολιτικός αυτός χώρος για πάρα πολλά χρόνια, ίσως και από τη γέννησή του, κινείται αλλιώς. Οι αρχηγοί εκλέγονταν από μια ελίτ, πιο απλά, πιο σίγουρα, πιο... κληρονομικά.

Αλλά οι καιροί άλλαξαν. Όλοι πια θέλουν σε ότι κάνουν να υπάρχει μια επίφαση δημοκρατίας. Η εκλογή από τη βάση δίνει άλλο αέρα στον αυριανό αρχηγό. Τον οπλίζει μ' αυτό που λέμε λαϊκή εντολή και παραμερίζει κάθε αμφισβήτηση.

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας τα βράδυ θα γνωρίζουμε το νέο αρχηγό. Έχει τόση σημασία θα μου πείτε; Εκτιμώ πως έχει. Η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να βρει το βηματισμό της, να βγει και να αρθρώσει το δικό της λόγο, να κάνει την κριτική της, να συσπειρώσει έναν κόσμο που την εμπιστεύεται και αν έχει τη δύναμη να αναλάβει και τις ευθύνες για τα λάθη που έκανε στη διάρκεια της τελευταίας πενταετούς θητείας της στην κυβέρνηση.

Δεν είναι εύκολα όλα αυτά, αλλά αξίζει τον κόπο να το τολμήσει. Οι πολίτες θα της το χρωστούν και θα το εγγράψουν στα θετικά στοιχεία...

Από την άλλη σήμερα έχουμε το ντέρμπι των «αιωνίων» σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Πώς έπεσαν έτσι δεν ξέρω, θέμα κλύρωσης είναι μάλλον, αλλά πολλούς τους «ζώνουν» τα φίδια ότι θα βρεθούν κάποιοι θερμοκέφαλοι οπαδοί να δημιουργήσουν επεισόδια. Ο φανατισμός στην πολιτική ή τον αθλητισμό είναι ο χειρότερος σύμβουλος.

Και ξέρετε, δεν είναι δύσκολο να προκύψει το κακό, Μια σπίθα χρειάζεται για να ξεκινήσει η πυρκαγιά... Μια σπίθα που ένας ηλίθιος, εν αγνεία του θα τη βάλει, τυλιγμένος μ' ένα πράσινο ή κόκκινο κασκόλ. Φρόντισαν, άλλωστε όλο το προηγούμενο διάστημα, οι διοικητικοί παράγοντες των δύο ομάδων να πυροδοτήσουν το κλίμα.

Από την άλλη σε χαμηλούς τόνους ξεκίνησε η συζήτηση για τον προϋπολογισμό και το Ασφαλιστικό. Ε, δεν τρελαίνεται ο Έλληνας με όλα αυτά. Θεωρεί ότι έχει όλο το χρόνο ν αντιδράσει. Έως ότου το βρει μπροστά του βουνό και τότε... Ε, τότε θα βγει στο δρόμο και θα διεκδικήσει το δίκιο του.

Νοέμβρης ήταν και τότε που μια μικρή ομάδα από τους αιθεροβάμονες εραστές του λόγου βάζαμε μπρος τις μηχανές για τούτο το ταξίδι... 30 Νοεμβρίου του 1999 ήταν που βγήκε στα περίπτερα το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Ρέθεμνος». Δέκα χρόνια μετά, πιο έμπειροι, αλλά με τον ίδιο ενθουσιασμό συνεχίζουμε να αναζητούμε αυτό που θεωρούμε ότι αξίζει για το Ρεθυμνιώτη.

Δέκα χρόνια μετά συνεχίζουμε να βάζουμε όλο και πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων μας από ένα έντυπο που πιστεύει στις αξίες της αληθινής ενημέρωσης, χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς δεύτερες σκέψεις, μακριά από αδιαφανή οικονομικά συμφέροντα.

Είπαμε τότε πως θα κάναμε τη διαφορά στον τοπικό τύπο αν λέγαμε τις πραγματικές αλήθειες με το όνομά τους. Οι αποκαλύψεις μας θα είχαν στόχο την επισήμανση των κακώς κειμένων χωρίς κανένα ίχνος σκανδαλοθηρίας, Μακριά από μας ο δημοσιογραφικός κιτρινισμός.
Δέκα χρόνια μετά εκτιμώ ότι είμαστε σε καλή ρώτα. Συνεχίζουμε να παλεύουμε με πάθος για τα ίδια ιδανικά, να δίνουμε χώρο έκφρασης σε φωνές που δεν είναι κατ' ανάγκη αναγνωρίσιμες, να αποτελούμε την εναλλακτική ενημέρωση που φιλοξενεί ελεύθερα κάθε διαφορετική φωνή που έχει κάτι να πει...

Δεν είναι εύκολη υπόθεση αυτή. Κάθε βδομάδα που βγαίνουμε στο περίπτερο νιώθουμε το άγχος του πρωτάρη που έχει την υποχρέωση να τα πει όλα και όσο γίνεται πιο κατανοητά.

Υποχρέωση απέναντι σε σας, τους πιστούς αναγνώστες, που ανοίξατε την αγκαλιά σας και μας καλοδεχτήκατε στο σπίτι σας. Που είστε περήφανοι επειδή υπάρχουμε, έχουμε άποψη και την καταθέτουμε. Κι ας διαφωνούμε κάποτε. Αυτή είναι η χαρά της δημοκρατίας.

Και μια υπόσχεση στα χρόνια που έρχονται: Θα είμαστε πάντα εδώ με τη νεανική φρεσκάδα που χαρακτηρίζει τους δημιουργικούς ανθρώπους. Στον καιρό της επικίνδυνης υπερπληροφόρησης κάποιοι πρέπει να κρατάνε ψηλά τη σημαία και να λένε την αλήθεια. Προς όλες τις κατευθύνσεις. Χωρίς παραμορφωτικούς φακούς, φανατισμούς και ιδεοληψίες.

Έτσι λειτουργήσαμε δέκα χρόνια τώρα. Έτσι και θα συνεχίσουμε. Το εγγυώνται οι ελεύθερες πένες που υπογράφουν τα κομμάτια σ' αυτή εδώ τη δυνατή δημοσιογραφική έπαλξη.

• Το κομμάτι αυτό μου το ζήτησε να το γράψω ο Νίκος Καραγιαννάκης "ψυχή" της εφημερίδας "Ρέθεμνος" για τα 10 χρίνια από την πρώτη της έκδοση και θα δημοσιευθεί στο φύλλο του Σαββάτου στη σελίδα 2, ένα ακόμα κομμάτι πέρα από τη στήλη.

Μέσα σε όλη την «τρέλα» της Δευτέρας ολοκληρώσαμε το τεύχος 46 της «ΑΙΧΜΗΣ» και έφυγε για το πιεστήριο. Κι εδώ το μόνιμο πρόβλημα με τους χρόνους…
Έως το τέλος του μήνα πρέπει να είναι στο ταχυδρομείο και κατά πως δείχνουν τα πράγματα, θα είναι.

Πολύ καλή η δουλειά του Θοδωρή Μουντζουρίδη με το σκίτσο στην πρώτη σελίδα. Άρεσε και στους συνδικαλιστές και είχε καιρό το πενάκι του Θοδωρή να «ξεφύγει» από την επικαιρότητα και να δημιουργήσει «κατά παραγγελία» κάτι έξω από τα καθιερωμένα.

• Δείτε ΕΔΩ σε αρχείο PDF το περιοδικό «Η ΑΙΧΜΗ» τ. 46 που δημιουργήσαμε.