ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/11/2009

Το διαβάζω και δεν το πιστεύω… Πάλι το Ασφαλιστικό είναι το πρώτο ζήτημα για το οποία καλούνται σε συζήτηση, από Δευτέρα, από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, τα συνδικάτα του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα για τις αλλαγές που θα προκύψουν στο Ασφαλιστικό.

Τις σχετικές επιστολές έστειλε ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος καλώντας τα προεδρεία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να προσδιορίσουν από κοινού τις προϋποθέσεις αυτού του διαλόγου.

Βιάζονταν μάλιστα να παρουσιάσουν τις προτάσεις γύρω από τις παρεμβάσεις που σκοπεύουν να προωθήσουν στο Ασφαλιστικό και οι οποίες απασχόλησαν και τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της περασμένης Τετάρτης, αλλά και τις συσκέψεις των συναρμόδιων υπουργείων (Οικονομίας, Εργασίας, Εσωτερικών, Υγείας)

Τι περιλαμβάνει η ατζέντα; Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα εφημερίδων που δικαιολογημένα ανέδειξαν το θέμα, αναμένεται να τεθούν υπό συζήτηση τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, η εισφοροδιαφυγή, το ύψος των συντάξεων, η παράταση του εργασιακού βίου, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κ.α.

Αμφιβάλει κανείς ότι οι λύσεις που αναζητούνται από τη μεριά της κυβέρνησης θα είναι σε βάρος των ασφαλισμένων, σε βάρος εκείνων των εργαζομένων που είναι απόλυτα συνεπείς όλα αυτά τα χρόνια και καταβάλλουν τις εισφορές τους στο Ταμείο τους προσδοκώντας ότι θα έρθει η στιγμή που θα απολαύσουν κάποιες μικρές χαρές στη ζωή τους.

Μήπως είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτό το έργο; Κι αν τα προηγούμενα «δραστικά» μέτρα που πήραν άλλες κυβερνήσεις δεν απέδωσαν, τι κάνει τώρα τη νέα κυβέρνηση να πιστεύει πως ο δρόμος του… διαλόγου είναι ο καλύτερος; Περίμεναν να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε σε δέκα χρόνια και τώρα «ξαφνιάζονται» που καλούνται πολύ νωρίτερα να αντιμετωπίσουν δραστικά το πρόβλημα.

Όλη την προηγούμενη βδομάδα είχαμε ένα μπαράζ ενορχηστρωμένων δημοσιευμάτων για να πιστούμε σε τι άσχημη κατάσταση είναι τα ασφαλιστικά ταμεία και να «ευαισθητοποιηθούμε» ότι είναι μεγάλη η ανάγκη να βάλουμε (και πάλι…) βαθιά το χέρι στην τσέπη και να συνεισφέρουμε σε χρήμα και χρόνια δουλειάς, προκειμένου να διασωθεί το σύστημα.

Σ’ αυτή τη φάση, την πρώτη απ’ ότι φαίνεται, θα συζητήσουν με τα συνδικάτα. Θα δούμε τι στάση θα κρατήσουν και θα εκτιμήσουμε τις θέσεις τους. Όποιο όμως κι αν είναι το αποτέλεσμα ας μην εφησυχάζει η κυβέρνηση. Κανένας προσχηματικός διάλογος δεν μπορεί να διασώσει την κατάσταση. Ο κόσμος είναι θυμωμένος, απογοητευμένος και η κοινωνική έκρηξη είναι προ των πυλών. Ας πάψουν να προκαλούν γιατί θα θερίσουν θύελλες.

Δεν είναι δυνατόν, την ώρα που οι πολίτες περνούν δύσκολα, την ώρα που η ανεργία τσακίζει  και η εργασιακή ανασφάλεια πιέζει ασφυκτικά, να ζητάει (πάλι…) από μας να στηρίξουμε το ασφαλιστικό σύστημα υπό την απειλή της κατάρρευσης. Κι επιτέλους, ας πάνε κάποιοι φυλακή για την κακή διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων, για τις συντάξεις «μαϊμού», για τις υπερωρίες φαντάσματα, για τις επενδύσεις στις φούσκες του χρηματιστηρίου…

Η μια πρόκληση πίσω από την άλλη δεν αντέχεται. Πιθανόν να το έχουν δει σε κάποια υπουργικά γραφεία αυτό. Αλλά ας βρεθεί κάποιος τρόπος να θέσει το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις.

Και ας πληρώσουν κάποτε και εκείνοι που ευθύνονται για την κατάσταση που βρισκόμαστε. Θα γίνει παραδειγματισμός για τους νεότερους. Πολιτικούς και τεχνοκράτες που θα κληθούν να στελεχώσουν θέσεις ευθύνης. Όχι πάντα να καταφεύγουμε στην εύκολη λύση του να «πληρώσουν» οι πολλοί. Να δούμε, επιτέλους, κάτι να αλλάζει προς το καλύτερο σε τούτο τον τόπο.

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδοαμαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ