Έχουμε εδώ μερικές φωτογραφίες για να εικονογραφήσουμε το θέμα, μιας και οι αθηναϊκές εφημερίδες, όση αγάπη κι αν τους έχουν, δεν έκαναν το συνέδριο πρώτο θέμα. Προσέξτε το σύνθημα πίσω από την πλάτη του προέδρου του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, Σταύρου Θεοδωράκη. Θα μπορούσες να το πεις και ριζοσπαστικό, αν το πίστευαν…


Μερικοί από τους καλεσμένους του κ. Θεοδωράκη. «Αντίπαλα» κόμματα, αλλά φίλοι του Σταύρου. Φαντάζομαι αναγνωρίζετε πρόσωπα, δεν χρειάζεται να τα επισημαίνω ξανά από τούτη εδώ τη λεζάντα. Τους περισσότερους από αυτούς του γνωρίζουμε ήδη καλά ως πρωθυπουργούς αυτού του τόπου. «Διέπρεψαν»!


Θα μπορούσες να το πεις και μια πρόβα συγκυβέρνησης στο μέλλον… Όπως αντιλαμβάνεστε πρόκειται για πάζλ, αλλά σίγουρα, αν κρίνουμε από την αγαστή συνεργασία που έχουν θα είναι ίσως μια εναλλακτική λύση του συστήματος, όταν θα στύψουν τον Τσίπρα και θα τον πετάξουν ως άχρηστη λεμονόκουπα.


Φοβερό στιγμιότυπο… Ο… σοβαρός Γιωργάκης Παπανδρέου που έβαλε την Ελλάδα στα Μνημόνιο και φόρτωσε με υπερβολικά βάρη, ασήκωτα τις πλάτες των Ελλήνων παρέα με τον φαιδρό πολιτευτή, Βασίλη Λεβέντη της Ένωσης Κεντρώων που ως πολιτικός σαλτιμπάγκος λειτουργεί και ως λαγός για τους «φίλους μας» και δανειστές μας, Ευρωπαίους.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 05/3/2016

Την περασμένη εβδομάδα είχαμε το συνέδριο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Υποθέτω ότι οι αναγνώστες μου γνωρίζουν, επειδή είναι ενημερωμένοι σε σχέση με την επικαιρότητα και ενεργοί πολίτες μιας κοινωνίας που καταρρέει στην εποχή των μνημονίων, ότι το ΠΟΤΑΜΙ είναι ένα πολιτικό κόμμα που εμφανίστηκε, ακριβώς μάσα σ’ αυτές τις συνθήκες, δίδοντας μια προσωρινή ελπίδα, ψευδαίσθηση, στους Έλληνες ψηφοφόρους.

Εννοούμε σ’ εκείνους τους απογοητευμένους από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, τα παραδοσιακά κόμματα… Μόνο που κι αυτή η φλόγα της ελπίδας έσβησε γρήγορα, καθώς αποδείχθηκε ότι ο νέος φορέας δεν είχε να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό, αλλά δημιουργήθηκε απλά και μόνο για να κρατήσει ως ανάχωμα κάποιους δυσαρεστημένους.

Η έκπληξη με τα ποσοστά που πήρε ήταν πολύ μεγάλη… Αλλά πολύ γρήγορα ξεφούσκωσε… Έγινε φανερό, από τη δράση τους στη Βουλή, πως δεν είχαν να προσφέρουν απολύτως τίποτα και συρρικνώθηκαν υπερβολικά με αποτέλεσμα να υπάρξει η αναμενόμενη γκρίνια.

Αμφισβητήθηκε ο ηγετικός ρόλος του ιδρυτή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, γνωστού μας ως δημοσιογράφου μέχρι τότε, Σταύρου Θεοδωράκη… Έτσι οδηγήθηκαν σε Συνέδριο, το πρώτο στη μικρή ιστορία αυτού του κόμματος.

Παρακολουθήσαμε, από δημοσιογραφική ευθύνη, τις εργασίες του… Πέρα από την παρέλαση των ηγετών των κομμάτων του λεγόμενου Κέντρου και της Δεξιάς που γνωρίζουμε και την ιδιαίτερη προβολή των πρώην πρωθυπουργών κ.κ. Σημίτη και Παπανδρέου, δεν ακούσαμε τίποτα το ιδιαίτερο να συμβεί.

Κάτι μικρές εσωτερικές γκρίνιες, όπως αυτή του κ. Χάρη Θεοχάρη γνωστού μας και από τη θητεία του ως Γενικός Γραμματέας Εσόδων, που στο ΠΟΤΑΜΙ ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και παραιτήθηκε, αφού αμφισβήτησε τον Σταύρο Θεοδωράκη, δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στο εσωτερικό του, με αποτέλεσμα να επανεκλέγει σ’ αυτή τη θέση…

Για τον πολύ κόσμο, τίποτα σημαντικό δεν συνέβη… Έχει άλλωστε πολλά δύσκολα προβλήματα να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητα του... Δεν έχει ούτε το χρόνο, ούτε τη διάθεση να ασχολείται με τις μικροπολιτικές των κομμάτων που μοιάζουν να κινούνται σε ένα παράλληλο σύμπαν, μακριά και έξω από την πραγματική ζωή.

Το κακό είναι πως, κόμματα σαν το ΠΟΤΑΜΙ ή και όλα όσα υπάρχουν και κινούνται αρνούνται να αποδεχτούν το αυτονόητο: Ότι δηλαδή έχουν πάψει προ πολλού να εκφράζουν τους πολίτες, τους οποίους καλούν κάθε φορά στην κάλπη να τους στηρίξουν, ώστε να αυξήσουν τα ποσοστά τους.

Αρνούνται επίσης πεισματικά να αποδεχτούν, ότι δεν κυβερνούν αυτοί, είτε βρίσκονται στη συμπολίτευση, είτε στην αντιπολίτευση, αφού απλά νομοθετούν τις έτοιμες ντιρεκτίβες που έρχονται από τους «φίλους μας» - δανειστές μας και το ΔΝΤ.

Όση καλή διάθεση κι αν έχουν (που αμφισβητείται πια από πολλούς) δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα. Μόνη τους δουλειά είναι να κοροϊδεύουν τους ελάχιστους εναπομείναντες ψηφοφόρους τους, ότι τάχα μου αγωνίζονται για το συμφέρον τους.

Ένα μόνο στοιχείο θα σας δώσω, ως ρεαλιστικό παράδειγμα που βγήκε από το Συνέδριο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Η… επανάσταση του κ. Θεοχάρη εξαντλήθηκε στο να παραιτηθεί από κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Δεν είχε τα κότσια να βγει να κάνει δημόσια τις καταγγελίες του και να παραιτηθεί από βουλευτής… Βλέπεις, καλά είναι τα λόγια, αλλά πιο καλός ο μισθός και η βουλευτική αποζημίωση και όσα τη συνοδεύουν, που δεν είναι καθόλου λίγα.

Ειλικρινά τον τελευταίο καιρό, νιώθω μια απέχθεια για καθετί που έχει να κάνει με την πολιτική. Όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα οι πολιτικοί, αλλά ανακυκλώνουν τη μιζέρια της κοινωνίας που αρνείται να βγάλει την τσίμπλα από τα μάτια της και να δει την αλήθεια: Ότι αυτό το σύστημα πραγμάτων έχει φτάσει τα όρια του, καταρρέει… Και μόνο κάτι πολύ δραστικό και δυνατό, όχι από ανθρώπους, μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην στήλη μου «Επισημάνσεις».