Ανθρώπινες ιστορίες που δείχνουν τη σκληρή, αλλά και την όμορφη πλευρά της ζωής…
Έτσι παρουσίασαν το θέμα με την μικρή Τάλα τα ΝΕΑ στο φύλλο της Τετάρτης 06/05/2015 επιβεβαιώνοντας στην ουσία όσα καταγράφουμε στις «Επισημάνσεις». Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν διαπιστώνεις πως οι εφημερίδες δίνουν έμφαση σε κοινωνικά, ανθρώπινα δράματα.
Την ίδια μέρα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, η εφημερίδα συνδέει τα δυο θέμα (Τάλα και Άννυ με δυο τόσο διαφορετικοί πατεράδες…) όπως κάνουμε κι εμείς. Θεωρητικά εδώ γίνεται με εικόνες, ενώ εμείς προσπαθήσαμε να συνθέσουμε σε εικόνα τα λόγια μας…
Επάνω η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, ενώ κάτω το ΕΘΝΟΣ. Έτσι για να ξέρουμε πως αν οι εφημερίδες θέλουν μπορεί να βάζουν σωστές προτεραιότητες στην προβολή των θεμάτων τους. Φυσιολογικά πράγματα, θα μου πείτε…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/05/2015Αυτές τις μέρες η καρδιά μας πληγώθηκε καθώς μαθαίναμε λεπτομέρειες από τη δολοφονία της 4χρονης Άννυ, από τον ίδιο τον πατέρα της. Δεν το θέλεις καμιά φορά… Αλλά ως αναγνώστες, δεν μπορείς να προσπεράσεις κάποιες καταστάσεις, από τη φύση τους, σκληρές…
Ευτυχώς η ζωή κάνει κύκλους κι έτσι τις ίδιες μέρες βγήκε στην επικαιρότητα ένα πολύ όμορφο ανθρώπινο γεγονός. Η μικρή Τάλα από τη Συρία που έχασε τον πατέρα της, όταν πριν έξι μήνες πέρασαν τον παγωμένο και φουσκωμένο Έβρο αναζητώντας μια πιο ειρηνική ζωή, συνάντησε προχθές τη μητέρα της και η χαρά της μας έκανε να χαρούμε κι εμείς…
Θυμάστε ότι ο πατέρας της πέθανε από υποθερμία και το κοριτσάκι το βρήκαν ύστερα από 10 ώρες δίπλα του, ενώ εκείνος ήταν νεκρός πια… Η μικρή Τάλα τεσσεράμισι ετών τότε, φιλοξενήθηκε στις εγκαταστάσεις του «Χαμόγελου του Παιδιού» στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στον Φοίνικα Καλαμαριάς. Πήγε στο παιδικό σταθμό και έμαθε να μιλά άπταιστα ελληνικά… Το παιδί δέχθηκε πολύ αγάπη, γεγονός που το βοήθησε να σταθεί στα πόδια του.
Και δείτε, όταν η κοινωνία βοηθάει και στέκεται αρωγός, τότε τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά… Πολύ γρήγορα ξεκίνησαν τις απαραίτητες διαδικασίες για την ασφαλή και νόμιμη έλευση της μητέρας και του μικρού αδελφού της από τη Συρία στην Ελλάδα.
Το παιδί τακτικά επικοινωνούσε μέσω τηλεφώνου με τη μητέρα του, αν και μερικές φορές κι αυτό ήταν δύσκολο γιατί, όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων, η μητέρα του δεν μπορούσε να βγει καν από το σπίτι της… Φανταστείτε την κατάσταση που υπάρχει στον τόπο τους... Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε την αγωνία τους να φύγουν, με όποιο τρόπο, αναζητώντας κάτι καλύτερο.
Το πιο σημαντικό που επιχειρεί τα «Χαμόγελο του Παιδιού» εφόσον και η οικογένεια το θέλει, είναι να παραμείνουν στη χώρα μας και έτσι ήδη έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες για να χορηγηθούν οι σχετικές άδειες, υπενθυμίζοντας ότι ο πατέρας θυσιάστηκε για ένα καλύτερο αύριο.
Δείτε εδώ δυο εντελώς διαφορετικές ιστορίες με ανθρώπους που έφτασαν στη χώρα μας κάτω από δύσκολες συνθήκες, αναζητώντας κάτι καλύτερο από τη χώρα που έφυγαν. Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό, είναι και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει ένας πατέρας… Υπόδειγμα του καλού ο ένας, του κακού ο άλλος. Ο ένας έσωσε τη ζωή του παιδιού του θυσιάζοντας τη δική του, ο άλλος την αφαίρεσε…
Ο πρώτος κεφαλή του σπιτιού του, φύλακας - άγγελος και προστάτης. Με αγάπη για το παιδί του, ώστε να το νουθετεί μαθαίνοντας του να περπατά στο σωστό δρόμο, το διαπαιδαγωγεί, το διορθώνει, το ελέγχει… Χαίρεται όταν το βλέπει να εκδηλώνει σοφία και λυπάται όταν δυσφορεί και το βλέπει να ακολουθεί το δρόμο της αφροσύνης… Βέβαια ο πατέρας της Τάλα δεν πρόλαβε να τα δει όλα αυτά…
Ο δεύτερος δεν υπήρξε ούτε συμπονετικός, ούτε ελεήμων... Αντίθετα όλα δείχνουν ότι αφαίρεσε τη ζωή του, αν και αυτό θα το κρίνουν τα δικαστήρια με βάση τα στοιχεία που θα έχουν μπροστά τους, ενώ στην απολογία του ακόμα και έμπειροι αξιωματικοί της αστυνομίας που ανέκριναν τον δράστη, έμειναν με το στόμα ανοιχτό: «Περιέγραφε σαν υπάλληλος σφαγείου, τις κινήσεις του. Πώς έσφαξε και τεμάχισε το παιδί του». Η αγριότητα που υπέδειξε ο παιδοκτόνος στο άψυχο κορμάκι της Άννυ σόκαρε όλον τον κόσμο εκτός από τον ίδιο, όπως φάνηκε από τη στάση του στην ανακριτική διαδικασία… Τέτοια κυνικότητα είχαμε χρόνια να δούμε και μακάρι να γινόταν να μην ξαναδούμε ποτέ στο μέλλον.
Έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε αυτό το ισχυρό αρνητικό συναίσθημα και ευτυχώς που η δεύτερη ιστορία, μας γεμίζει χαρά, αισιοδοξία, αγαλλίαση, ευφροσύνη… Και επισημαίνουμε την ανάγκη να παραμένουμε σωστοί και υπεύθυνοι γονείς, απέναντι στα παιδιά μας, τα βλαστάρια μας που σεβόμαστε και αγαπούμε ως συνεχιστές της ζωής… Ευθύνη του καθενός από εμάς, να το κάνει πράξη στην καθημερινότητα μας.
- Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 09/05/205 στην κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Σχόλια (0)