Με τέτοια πρωτοσέλιδα πάμε στις κάλπες την παραπάνω Κυριακή… Η φτώχεια έχει απλωθεί παντού, όπως εύστοχα καταγράφει και η σημερινή εφημερίδα ΛΟΓΟΣ. Ακόμα κι αυτοί που μια ζωή έδωσαν μάχη για να σταθούν όρθιοι με αξιοπρέπεια… Γι’ αυτό και ουδείς, πέρα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους ασχολούνται…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/01/2015

Πραγματικά ζούμε τις πιο περίεργες εκλογές των τελευταίων ετών… Ελάχιστοι ενδιαφέρονται γι’ αυτές… Ούτε και οι ίδιοι οι πολιτικοί δείχνουν να το κάνουν με πολύ πάθος. Λες και θέλουν να βγάλουν την υποχρέωση που έχουν, αδιαφορώντας για το όποιο αποτέλεσμα… Ή μάλλον το γνωρίζουν και γι΄ αυτό δεν το παλεύουν ουσιαστικά, όπως έκαναν σε άλλες ανάλογες εκλογικές αναμετρήσεις…

Δεν ξέρω τι φταίει ή μάλλον μπορώ να υποθέσω… Ο κόσμος βαρέθηκε, κουράστηκε, αηδίασε, απηύδησε, από τα μεγάλα λόγια που δεν συνοδεύονται από ανάλογες πράξεις… Χρόνια τώρα τον έχουν συνηθίσει, άλλα να ακούει και άλλα να εφαρμόζουν στην πράξη.

Δείτε, ας πούμε, το οικονομικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Εξαιρετικό! Λες και πρόκειται για ένα αντιπολιτευτικό κόμμα που φιλοδοξεί να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, να διορθώσει τα λάθη της προηγούμενης κυβέρνησης και να ασκήσει μια φιλολαϊκή πολιτική… Αλλά ποιον φιλοδοξούν να πείσουν όλες αυτές οι μεγαλοστομίες;

Αυτοί δεν είναι κυβέρνηση; Τον εαυτό τους αντιπολιτεύονται; Αυτοί δεν έβαλαν στο λαό ολη αυτή την υπέρογκη φορολογία, τον ΕΝΦΙΑ που τώρα λένε ότι θα μειώσουν γενναία; Σε άλλη χώρα ζούμε; Στη δική μας πάντως, αυτοί με τις πολιτικές τους κατάστρεψαν τη ευάλωτη μεσαία τάξη και οδήγησαν σε βίαιη φτωχοποίηση χιλιάδες, για να μην πω εκατομμύρια πολίτες…

Και τώρα προσπαθούν να χαϊδέψουν με ωραία λόγια τα αυτιά αυτών των ίδιων ανθρώπων… Μα, αυτοί δεν είναι πια σε θέση να ακούσουν… Τα αυτιά τους και όλα τα μέλη του σώματος τους έχουν δεχτεί τέτοια επίθεση την περίοδο που μας κυβέρνησαν, τα τελευταία πέντε – έξι χρόνια που δεν λειτουργούν (ευτυχώς…) όπως λειτουργούσαν παλιά…

Κατάφεραν να απαξιώσουν την πολιτική, να διαλύσουν τις όποιες διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις με τις οποίες στο παρελθόν «έπιαναν» ανθρώπους στα δίχτυα τους. Το να είσαι «φιλελεύθερος», υπέρμαχος της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, δεν διαφέρει πια καθόλου από εκείνον που δηλώνει ότι τάχα μου, πρεσβεύει τη δημοκρατία, την κοινοκτημοσύνη ή το σοσιαλισμό.

Γελάει, αν δεν εκνευρίζεται, όταν βλέπει, με το θράσος που χαρακτηρίζει τους πολιτικούς, τον Γιωργάκη Παπανδρέου να κάνει νέο κόμμα για να σώσει το τομάρι του από μια ενδεχόμενη εξεταστική, αφού επί κυβερνήσεως του οδηγήθηκε η χώρα στις δαγκάνες του ΔΝΤ και των εταίρων του. Και το χειρότερο είναι πως διαπιστώνεις με θλίψη ότι υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι που πλαισιώνουν την προσπάθεια του καθώς τους πετάει το κόκαλο του τίτλου του υποψηφίου βουλευτή.

Διότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι μέχρι εκεί θα μείνει. Ούτε ο ίδιος, ούτε ο Βενιζέλος πρόκειται να δουν το πολυπόθητο γι’ αυτούς 3% που θα τους οδηγήσει στην ασυλία της Βουλής… Το μόνο που μένει στους πολίτες είναι να παρακολουθήσουν αποστασιοποιημένοι όλο αυτό το συνονθύλευμα των πολιτικών να του τάζουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες… Και είναι ενθαρρυντικό ότι ουδείς πια επιχειρεί ανοιχτές προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Το πρόσχημα είναι ο καιρός, αλλά τα επιτελεία τους γνωρίζουν καλά ότι δεν πάνε ούτε οι πιο κολλητοί τους φίλοι στις κοντινές εκδρομές με πούλμαν για να ακούσουν τον αρχηγό του κόμματος κι ας τους δελεάζουν με κίνητρα, τύπου καφέ και σάντουιτς. Το χειρότερο γι’ αυτούς είναι ότι κάθε κίνηση τους εύκολα πια ξεμπροστιάζεται στα σόσιαλ μίντια που είναι διαθέσιμα στον καθένα, χωρίς κανένα κόστος.

Επειδή δε τα επιχειρήματα τους είναι αίολα, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στους επικοινωνιολόγους… Πρόκειται για μια ειδική τάξη, ας τους πούμε, εργαζόμενους, που έχουν σπουδάσει τον τρόπο να κάνουν το άσπρο – μαύρο, το πικρό – γλυκό, το θυμό - χαμόγελο… Έτσι τουλάχιστον τους έχουν πείσει για να τους πάρουν ταλε4φτά, διότι ως πελάτες τους βλέπουν και τίποτα παραπάνω…

Ρίξτε μια ματιά στα τηλεοπτικά σποτάκια ή σε διαφημίσεις στις εφημερίδες που όσο πλησιάζουμε την ημέρα της κάλπης θα πληθαίνουν και θα αντιληφθείτε τι εννοώ… Ποντάρουν αποκλειστικά στο συναίσθημα. Άδικος κόπος. Σε άλλες εποχές ίσως τέτοια κόλπα να έπιαναν. Τώρα δεν πρόκειται να έχουν καμιά τύχη..

Γιατί; Διότι πολύ απλά οι πολίτες έχουν πάθει μεγάλη ζημιά… Τόσο μεγάλη που κανένα χτύπημα στην πλάτη δεν είναι σε θέση να αντισταθμίσει αυτά τα χαμένα… Θα το δουν το βράδυ των εκλογών… Όταν θα καθίσουν μπροστά στην τηλεόραση να απολαύσουν τα αποτελέσματα… Καιρός ήταν…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο, Σάββατο 17/01/2015 στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».