Χειμερινό ηλιοστάσιο 2024: Από χθες 21 Δεκεμβρίου αρχίζουν και μεγαλώνουν οι μέρες

iliostasio

Χθες 21 Δεκεμβρίου 2024 ήταν το φετινό χειμερινό ηλιοστάσιο και συγκεκριμένα στις 04:27 π.μ. UTC (06:27 π.μ. ώρα Ελλάδας). Το αστρονομικό φαινόμενο σηματοδοτεί την αλλαγή της εποχής και τη μικρότερη ημέρα του έτους στο βόρειο ημισφαίριο.

agioplastio3
.
Πράγμα που σημαίνει ότι το βράδυ του χειμερινού ηλιοστασίου καταγράφεται η μεγαλύτερη νύχτα του έτους, καθώς από τα επόμενα βράδια, δηλαδή από σήμερα, η νύχτα αρχίζει να μικραίνει ξανά.

agioplastio6
Αυτό γιατί όταν ο Ήλιος περάσει το χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στον ουρανό. Αποτέλεσμα είναι η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», μέχρι στην εαρινή ισημερία το φως και το σκοτάδι έχουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια.

sto.agioplastio4

Δημοσιογραφικά

Συμμετέχοντας ενεργά στο μάζεμα των ελιών… Ρεπορτάζ μέσα από το χωράφι…

ergostasio.ladiu1.17.1214
Κάποτε έτσι λειτουργούσαν οι ρεπόρτερς… Μπαίνανε στο ρόλο εκείνου που θέλανε να καταγράψουν κι έδιναν πιο ουσιαστικές λεπτομέρειες, από τα μέσα πια, για το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνταν… Έτσι, οι πληροφορίες ήταν πιο αξιόπιστες…

ergostasio.ladiu2.17.1214
Αυτό έκανα κι εγώ… Μόνο που, είναι πολύ επώδυνο να καταγράφεις τη σκληρή ζωή του αγρότη από τα μέσα… Η κούραση είναι μεγάλη και οι αντοχές μικρές… Το βράδυ νιώθεις πως δεν είσαι σε θέση να κρατήσεις επαφή με την πραγματικότητα… Κι ωστόσο το προσπάθησα…

ergostasio.ladiu3.17.1214
Το πάλεψα με αξιοπρέπεια… Και να, που τώρα είμαι σε θέση να δώσω όλη αυτή την ξεχωριστή περιγραφή στους αναγνώστες μου στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη θέση του εβδομαδιαίου άρθρου μου. Διότι οι εδώ αναγνώστες μου, οι του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, μέρες τώρα, γι’ αυτά διαβάζουν…

ergostasio.ladiu4.17.1214
Πέρα από την κούραση όμως, όλα ήταν πραγματικά όμορφα… Η επαφή μου με τη γη, με τους ανθρώπους, μου έδωσε πολύ κουράγιο και δύναμη… Ήταν για μένα πολύ όμορφο να ξαναδώ όλη τη διαδικασία παραγωγής του λαδιού. Οι φωτογραφίες που στηρίζουν το κομμάτι είναι από το ελαιουργείο.

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/12/2014

Η αποστολή εξετελέσθη… Μάζεψα τις ελιές μου φέτος, ύστερα από αρκετά χρόνια που είχα να το κάνω. Και παρά την υπερβολική κούραση, το χάρηκα. Ήρθα γι’ αυτό το σκοπό στο χωριό, χειμωνιάτικα. Ασχολήθηκα αρκετές, τέσσερις μέρες και για μένα ήταν εξουθενωτικό, αλλά θα το ξαναπώ: Ένιωσα όμορφα κοντά σε ανθρώπους που αγαπώ και μ’ αγαπούν.

Δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι, αν το δεις έτσι και βάλεις να υπολογίσεις τι κόστος έχεις, ίσως δεις ότι δεν αξίζει τον κόπο. Αλλά δεν τα είδα ποτέ στη ζωή μου όλα τα πράγματα ή τις καταστάσεις κάτω από αυτό το πρίσμα. Και δεν το μετάνιωσα. Ούτε κι έχω καμιά διάθεση να αλλάξω, ως προς αυτό…

Είχα έτσι την ευκαιρία να δω και να ζήσω από κοντά τη δυσκολία των αγροτών, να διαπιστώσω πόσο σκληρή είναι η καθημερινότητα τους και πόσο ανάλγητα τους αντιμετωπίζει αυτό το αδιάφορο κράτος.

Η ίδια η φύση τη δουλειάς ήταν για μένα μια σκληρή δοκιμασία. Να το πεις κούραση μόνο, ίσως δεν αποτυπώνεις σωστά την καθημερινότητα στο χωράφι, κάτω από καιρικές συνθήκες που δεν είναι πάντα και τόσο ιδανικές.

Στις καθημερινές αναρτήσεις μου στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αυτές τις μέρες, προσπάθησα να μεταφέρω λίγο το κλίμα, όχι τόσο με τις λέξεις, γιατί ήταν δύσκολο, όσο με τις φωτογραφίες που αποτύπωναν μέσα τους, ρεαλιστικά, τις συνθήκες του λιομαζώματος.

Και δεν το είδα εγκυκλοπαιδικά το θέμα ή υπό τύπον ρεπορτάζ. Όχι. Έγινα κι εγώ εργάτης για λίγο και είδα, έζησα, ένιωσα στο πετσί μου τις δυσκολίες του να είσαι αγρότης, έστω και αλά καρτ.episimansis

Λένε, πως οι άνθρωποι μαθαίνουν, προσαρμόζονται, αντέχουν… Έτσι θα είναι, γιατί δεν γίνεται να τα καταφέρεις αλλιώς… Όμως για όσο χρόνο μπαίνεις σ’ αυτόν το ρόλο, αισθάνεσαι πόσο σκληρό είναι στ’ αλήθεια αυτό για τον καθένα που προσπαθεί να ζήσει το σπιτικό του με αξιοπρέπεια, δουλεύοντας στη γη και περιμένοντας να πάρει τους καρπούς των κόπων του.

Το διαπίστωσα στο λίγο χρόνο που ασχολήθηκα σε μια μόνο από τις φάσεις που απαιτούνται, στη συγκομιδή του ελαιοκάρπου. Και δεν επρόκειτο για μεγάλη παραγωγή… Αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Το σπουδαίο είναι ότι είχα την ευκαιρία να κάνω ζωντανό ρεπορτάζ. Και καθώς είχα πολλά χρόνια να το κάνω, με δυσκόλεψε, αλλά δεν το έβαλα κάτω… Έτσι κάνω και στη ζωή μου: Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ, ώστε το όποιο αποτέλεσμα να με ικανοποιεί.

Γιατί, το σημαντικό και το σπουδαίο είναι αυτό. Να νιώθεις γεμάτος και καλά μ’ αυτό που κάνεις. Και να σου δίνει χαρά δύναμη και ελπίδα πως υπάρχουν ακόμα περιθώρια να αλλάξει αυτός ο κόσμος και να γίνει καλύτερος, τέτοιος που να αξίζει στον άνθρωπο που τον ζει και τον διαχειρίζεται ανάλογα με τις ανάγκες του.

Η εμπειρία μου ήταν εκπληκτική… Ήθελα να γράψω πολλά, μα την ώρα που βιώνεις όλη αυτή την κατάσταση δεν έχεις ούτε το κουράγιο, ούτε τη δύναμη να ανταποκριθείς με πληρότητα σ’ αυτή την ανάγκη.

Το σώμα είναι διαλυμένο και το μυαλό από μόνο του, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Χρειάζεται βοήθεια, από τα υπόλοιπα μέλη του σώματος. Κι αυτά, όταν είναι σ’ αυτή την κατάσταση, δυσκολεύονται να συνεργαστούν…

Για μένα όμως θεωρώ, ότι άξιζε τον κόπο. Και το απόλαυσα παρά τις δυσκολίες με τον καλύτερο τρόπο, αναδεικνύοντας τα θετικά στοιχεία, τα οποία, όπως φάνηκε, δεν ήταν και λίγα.
  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί, αύριο Σάββατο 20/12/2014 στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA